اما او اشاره مستقیمی به اینترنت‌ملی نکرد؛ موضوع چالش‌برانگیز و مبهمی که از اواسط دهه 80 آغاز شد و در ماه‌های اخیر، حالت جدی‌تری به‌خود گرفت.
از نخستین روزهای طرح اینترنت‌ملی، توضیحات مسئولان این بود که این پروژه، راه‌حلی برای مشکل سرعت و حمله‌های سایبری است. اما میان کاربران، این نگرانی پدید آمد که کم‌کم دسترسی به اینترنت جهانی به‌کلی قطع گردد.
از سوی دیگر اظهارات صاحب‌نظران مختلف، به نگرانی‌ها دامن زد. دکتر شهشهانی که از او به‌عنوان بنیانگذار اینترنت در ایران یاد می‌شود، در آخرین روزهای سال 90 در مصاحبه‌ای، اینترنت‌ملی را عاملی برای فیلترینگ وسیع معنا کرد و گفت که اگر مردم ماهیت این پروژه را بشناسند، با آن مخالفت خواهند کرد.
جنگ روانی زمانی شدت گرفت که در سایت‌های مختلف، بحث‌هایی از شیوه دسترسی کاربران برخی از کشورها به اینترنت درگرفت. کشورهایی مثل کره‌شمالی که کاربرانشان با داشتن شبکه اینترانت داخلی، هیچ تصوری از اینترنت جهانی ندارند و یا چین که بخش وسیعی از سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی را فیلتر کرده و به جای آن، سایت‌هایی بومی و مخصوص چینی‌ها راهاندازی کرده است.
با این‌حال مسئولان برای رفع نگرانی کاربران اینترنت، بارها در اظهارات مختلف گفتند که بخش مهمی از پروژه اینترنت‌ملی، انتقال سایت‌های ایرانی به سرورهای داخلی است که باعث بالا رفتن سرعت می‌شود.
حدس‌ها و تفسیرها ادامه داشت تا اینکه دو ماه پیش، وزیر ارتباطات در دولت دهم گفت که اینترنت‌ملی به غلط به این نام خوانده شده و مقصود اصلی، شبکه اطلاعات ملی بوده و هیچ محدودیتی در زمینه ارائه اینترنت در کشور ایجاد نخواهد شد.
اما اینترنت‌ملی همچنان یک راز سر به مهر است که شاید مشکل سرعت را اندکی حل کند، اما در عین‌حال، قطع دسترسی به سایت‌ها و سرویس‌های محبوب بین‌المللی چون یاهو و جی‌میل را نیز آسان می‌سازد. خصوصاً اینکه مدت‌ها است مسئولان، از لزوم استفاده از سرویس‌های داخلی برای انتقال اطلاعات می‌گویند.
برای کاربران ایرانی، این نگرانی همچنان باقی است که با راهاندازی اینترنت‌ملی، به‌هرحال قطع شدن اینترنت جهانی در کشور، ولو برای مقاطعی، امکان‌پذیر خواهد شد. حال باید منتظر بود و عملکرد دولت تدبیر و امید را در این موضوع چالش‌برانگیز ملاحظه کرد.
تولید: احسان ظهیرالدینی
نویسنده: محسن رخش‌خورشید
نظر شما