اما ادامه شصت سال بی خانمانی در فرانسه، نشان داد که نه تنها نشانه ای از بهبود اوضاع نیست، بلکه وضع بدتر هم شده است.
برای خانه بدوشان فقر تنها مسئله نیست. آنها قربانیان بحران اقتصادی باشند یا نه، ناگزیر از زندگی در کلبه هایی بدون آب، گرما و حداقل امکانات رفاهی اند.
در اروپا، فرانسه یکی از بدترین شرایط را دارد و از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۳، خانه های فقر و بی سرپناهی پنجاه درصد افزایش یافته است. ۱۴۱ هزار نفر خیابان خواب و دو میلیون و هشتصد هزار نفر دارای مسکن نامناسب اند.
اما این افزایش تنها شامل فرانسه نیست. شمار بی خانمان ها طی سال های اخیر در سراسر اروپا گسترش یافته است. بویژه در شهرهایی که از بحران اقتصادی لطمه دیده اند و نیز در شهرهای بزرگی مانند لندن.
در اروپا، ۲۴ درصد جمعیت در خطر فقر و یا محرومیت های اجتماعی قرار دارند. از این تعداد ۲۷ درصد شامل کودکان، بیش از ۲۰ درصد افراد بالای ۶۵ سال و ۹ درصد شامل کسانی است که حتی شغلی دارند.
کسانی که از مسکن نامناسب رنج می برند، اغبلب متعلق به گروه های اجتماعی کودکان، زنان و جوانان زیر ۳۵ سال اند.
در یونان با نرخ بیکاری ۱۶ درصد و متاثر از بحران مالی و اقتصادی، تعداد بی خانمان ها طی دو سال گذشته به شدت افزایش یافته است. افراد زیادی را می توان دید که با وجود تحصیلات عالی، شب را در خیابان ها سر می کنند.
به فرانسه بازگردیم. ساختن مسکن اجتماعی یکی از وعده های انتخاباتی فرانسوا اولاند، رئیس جمهور کنونی بود. اما منتقدان می گویند در شصتمین سال فراخوان کشیش آبه پیر، دولت ها هنوز نتوانسته اند اقدامی کارساز در این زمینه انجام دهند.
نظر شما