واکنش فخرالدین انوار به مصاحبه مسعود کیمیایی

روزنامه «شرق» نوشت:گفت‌وگوی هفته گذشته «شرق» با مسعود کیمیایی، بازتاب‌هایی را میان برخی فعالان فرهنگی، رسانه‌ای و سینمایی برانگیخت. این واکنش‌ها عمدتا معطوف به برخی ارجاعات تاریخی بود که کیمیایی بر زبان رانده بود.  از جمله کسانی که بخشی از سخنان کیمیایی را مورد نقد قرار داده؛ فخرالدین انوار از مدیران سینمای ایران در دهه‌های 60 و 70 است که در متن ارسالی به «شرق» اعلام کرده است:

روزنامه وزین «شرق»، در شماره ۲۰۲۶ چهارشنبه ۷خرداد 1393 متن گفتگویی با جناب آقای مسعود کیمیایی فیلمساز برجسته سینمای ایران به چاپ رسیده است. ضمن احترام به آقای کیمیایی، نظر به گذشت نزدیک به 30سال از آن زمان و رجوع به مستندات تاریخی، مراتب زیر جهت روشن‌شدن اذهان خوانندگان محترم اعلام می‌گردد:

1-مسولیت اینجانب در وزارت ارشاد از خرداد 1362 آغاز و در فروردین 1373 خاتمه میابد.

2-فیلم خط قرمز به کارگردانی آقای کیمیایی در سال 1361 توسط شورای بازبینی مردود اعلام میگردد. دلیل ذکر شده حضور بی حجاب خانمهای بازیگر در فیلم بوده است.

3-مسولیت بازبینی و صدور پروانه نمایش همواره بر عهده شورای بازبینی و اداره کل نظارت و ارزشیابی بوده است. و لذا نه اینجانب و نه جناب آقای بهشتی مدیر عامل وقت بنیاد سینمایی فارابی هر گز مستقیما اقدام به بازبینی و احتمالا حک و اصلاح فیلم نمیکردیم.

4- همه فیلمسازان محترم به شرایط سیاسی، اجتماعی پس از پیروزی انقلاب آشنا بوده و رعایت ضوابط و مرزهای اخلاقی و حساسیت برانگیز را در تولیدات سینمایی خود مد نظر داشتند.اینجانب منکر پیشنهاد انجام حک و اصلاح برخی از فیلم ها توسط شورای بازبینی نیستم. لیکن به شهادت آمار و ارقام موجود و در مقایسه سایر دوره ها و با توجه به یازده سال مسولیت ما در راه اندازی و استقرار جامعه سینمایی متشخص و معتبر در این سرزمین، کمترین تعداد فیلم مردودی و کمترین حجم اصلاحی در همین دوره بوده است.

5-رعایت حرمت فیلمسازان و هنرمندان جزء مهمی از اصول سیاست های امور سینمایی بوده است. لذا ما هرگز نه جناب آقای کیمیایی و نه هیچ هنرمند دیگری را درجه بندی نکرده ایم. درجه ج نه به ایشان ، بلکه به فیلم تیغ و ابریشم داده شده است. درجه بندی فیلم ها توسط گروهی از کارشناسان سینمایی صورت میگرفت. اگر چه همواره در اینگونه تصمیم گیری ها احتمال خطا وجود داشته است. لیکن برای ارزیابی دقیق تر فیلم تیغ و ابریشم، خوانندگان محترم به کتاب "تاریخ سینمای ایران" جلد دوم نوشته آقای جمال امید ، نشر روزنه صفحات 482 تا 487 ارجاع داده می‌شود.

با تشکر

فخرالدین انوار