به گزارش خبرنگار سينمايي مهر، "ريش‌قرمز" با نام اصلي "آكاهيگه" محصول سال 1965 سينماي ژاپن است و در آن بازيگراني چون توشيرو ميفونه، يوزو كاياما، تسوتومو يامازاكي و ريكو دن ايفاي نقش كرده‌اند. نسخه اصلي اين فيلم سياه و سفيد حدود 185 دقيقه است. "ريش‌قرمز" در سال 1966 نامزد دريافت جايزه بهترين فيلم خارجي‌زبان از مراسم گلدن گلوب شد و سال قبل از آن در جشنواره فيلم ونيز دو جايزه بهترين كارگردان و بهترين بازيگر مرد را براي كوروساوا و ميفونه به ارمغان آورد و خود نامزد دريافت جايزه شير طلايي بهترين فيلم شد.
داستان "ريش‌قرمز" در قرن نوزدهم ژاپن مي‌گذرد. دكتر نوبورو ياسوموتو مغرور و گستاخ كه تازه فارغ‌التحصيل شده، ناچار به كار در كلينيك كوشيكاوا مي‌شود؛ يك مركز درماني ـ بهداشتي خيريه متعلق به دكتر كيوجي نيده يا همان "ريش قرمز" در روستايي دورافتاده. دكتر نيده انساني بسيار خوب، احساساتي و البته محكم و قوي و عادل است. دكتر ياسوموتو در كلينيك ريش‌قرمز مسئول درمان نوجواني به نام اويوتو مي‌شود و همين مسئوليت به ظاهر كوچك درس انساندوستي به وي مي‌دهد و او را به انساني بهتر تبديل مي‌كند.
"ريش‌قرمز" آخرين فيلم استاد كوروساوا به شيوه سياه و سفيد با بازي ميفونه است كه فيلمبرداري صحنه‌هاي اصلي آن دو سال به طول انجاميد. به درخواست فيلمساز و براي اينكه صحنه‌هاي فيلم طبيعي به نظر برسند، ساختمان درمانگاه با استفاده از چوب‌هاي كهنه ساخته شد. فيلمنامه "ريش‌قرمز" را خود كوروساوا با مشاركت ماساتو ايده، هيدئو اوگوني و ريوزو كيكشيما بر مبناي رماني به همين نام نوشته شوگورو ياماموتو نوشت. از مجموع 1415 كاربر سايت معتبر imdb حدود 36 درصد به اين فيلم نمره ده از ده داده‌اند و نمره مجموع "ريش‌قرمز" هشت از ده است كه آن را در ميان 250 فيلم برتر تاريخ سينما از نظر كاربران سايت imdb قرار مي‌دهد.
راجر ابرت، منتقد مشهور امريكايي، روز 26 دسامبر 1969 در بخشي از نقد خود بر "ريش‌قرمز" چنين نوشته است: "گرچه شايد مدت زمان بسيار طولاني فيلم و شخصيت‌هاي متعدد داستان براي آنان كه با آثار كوروساوا آشنا نيستند كمي غيرعادي باشد، اما فيلمساز بر خلاف كارگردانان امريكايي كه فيلم‌هايشان را به دلايل تجاري در كمتر از دو ساعت به پايان مي‌رسانند، از زمان براي بسط داستان خود بيشترين استفاده را مي‌كند. "ريش‌قرمز" در واقع داستان خود را همانگونه روايت كرده كه ما در زندگي روزمره‌مان شاهدش هستيم."
اد پارك، منتقد نشريه ويلج وويس، هم در نقدي با عنوان "آخرين مردان مقاوم" با اشاره به كوروساوا و ميفونه نوشت: "فيلمساز افسانه‌اي ژاپن بازيگر افسانه‌اي خود را تا مدتي كشف نكرد. ميفونه كه براي كار در استوديو توهو به عنوان دستيار فيلمبردار آمده بود، در فيلم "رد روي برف" با كوروساواي فيلمنامه‌نويس كار كرد. "فرشته مست" نخستين همكاري مستقيم ميفونه و كوروساوا در مقام بازيگر و كارگردان بود و اين همكاري بعد از آن تا سال 1965 و فيلم "ريش‌قرمز" ادامه يافت. اين دو پس از "ريش‌قرمز" جز در موارد استثنايي ديگر هرگز به اوج بازنگشتند."
توشيرو ميفونه در سال 1997 در سن 77 سالگي در توكيو درگذشت. او كه در چين و از پدر و مادري ژاپني به دنيا آمده بود، دو بار برنده جايزه بهترين بازيگر مرد از جشنواره ونيز شد و در فهرست صد بازيگر برتر تاريخ سينماي نشريه معتبر امپاير در رده نود قرار گرفت. گفته مي‌شود او انتخاب اول جرج لوكاس براي ايفاي نقش اوبي ون كنوبي در فيلم "جنگ‌هاي ستاره‌اي" سال 1977 بود. ميفونه آخرين بار سال 1995 با فيلم "رودخانه عميق" روي پرده سينماها نقش‌افريني كرد.
آكي‌را كوروساوا يازده سال بيشتر از ستاره محبوب خود زندگي كرد و سه سال پس از او در سن 88 سالگي از دنيا رفت. او سال 1985 براي فيلم "آشوب" نامزد كسب اسكار بهترين كارگردان شد و سال 1990 يك اسكار افتخاري از آكادمي علوم و هنرهاي سينمايي امريكا گرفت. ضمن اينكه سال 1952 با فيلم "راشومون" به عنوان بهترين فيلم خارجي به نمايش درآمده در امريكا يك اسكار افتخاري برد و سال 1972 با "دودسكادن" نامزد اسكار بهترين فيلم خارجي‌زبان شد. كوروساوا تنها اسكار بهترين فيلم خارجي‌زبان خود را سال 1976 با فيلم "درسو اوزالا" گرفت كه نه يك فيلم ژاپني، بلكه روسي بود. او يك بار در سال 1980 با "كاگه‌موشا" برنده جايزه نخل طلا از جشنواره كن شد و يكي از فيلمسازان محبوب جشنواره‌هاي برلين، ونيز، سن سباستين و . . . بود. دو نشريه اينترتينمنت ويكلي و امپاير كوروساوا را ششمين فيلمساز برتر تاريخ سينما لقب دادند تا تنها آسيايي فهرست پنجاه فيلمساز برتر تاريخ شود. او جان فورد را در حد پرستش ستايش مي‌كرد.
نظر شما