به گزارش خبرگزاری مهر، در این نشست تخصصی، علما و اساتید دانشگاه از مذاهب و مسالک مختلف شرکت كرده و ضمن ابراز نمونه‌هایی از محبت مسلمانان و مردم پاکستان به امام حسین (ع) و اهل بیت رسول‌الله (ص)، تعليمات آن امام مظلوم را بیان کرده و حرکت کربلایی امام حسین (ع) را حرکتی وحدتی معرفی نمودند و برای عمل به تعلیمات آن حضرت پایبند بودن به وحدت را توصیه كردند.
ابرار عرفانی و محمداعظم نورانی از قاریان برجسته پاکستان، پیرفرهادعلی شاه، عالم برجسته اهل تسنن، مولانا سلیم حیدر، سرپرست علمای محاذ پاکستان، مولانا نیرعباس، از علمای محاذ، عظیم، ريیس و استاد دانشکده بازرگانی راولپندی، پیر عتیق احمدچشتی، عالم و شخصیت روحانی برجسته اهل تسنن گوجرخان، سید ظهیرحسین جعفری، ريیس حوزه علمیه شهید صدر راولپندی و نماینده مجلس وحدت المسلمین راولپندی، علامه زاهد حسین کاظمی، نماینده دفتر نهضت نفاذ فقه جعفری علامه حامدعلی موسوی، علامه قمر حیدر زیدی، دبیر دفتر مرکزی نهضت نفاذ فقه جعفری راولپندی، پیرعظمت‌الله سلطان، ريیس انجمن پنجتن پاک العالمی، علامه حیدرعلی علوی، ريیس انجمن علمای محاذ پنجاب و علامه عارف حسین واحدی، ريیس نهضت جعفری پنجاب، از جمله شرکت‌کنندگان در این نشست تخصصی بودند.
محمد اکبری مسئول خانه فرهنگ ایران در راولپندی پاكستان، در آغاز اين نشست، به بیان گوشه‌هایی از زوایای زندگی امام حسین (ع) و حرکت عاشورایی آن امام پرداخت و عمده‌ترین هدفی که در حرکت امام به صورت بارز بیان شده است، اصلاح در روند جامعه‌ی اسلامی و ایجاد وحدت و یک‌دستی در امت اسلامی دانست.
وی همچنین یادآور شد که بر اساس تعلیمات قرآنی، مسلمانان برای دستیابی به معارف قرآن و سنت نبوی باید پیامبر اکرم (ص) را الگوی خود قرار دهند و بر اساس فرموده نبی مکرم اسلام (ص) که فرمود «حسین منی و انا من حسین» در واقع این الگوی حسنه قرآنی استمرار پیدا کرده و به اهل بیت (ع) نیز گسترش یافته است. بنابراين برای اینکه بتوانیم زندگی اسلامی و قرآنی را پایه‌گذاری كنیم، باید تلاش کنیم که خود حسینی شویم و خانواده، شهر و کشور خود را نیز حسینی کنیم تا جهان اسلام و امت اسلامی از انحرافات زمان معاصر رهایی یابد.
در ادامه برگزاری اين نشست، علمای حاضر در مراسم، به اظهار نظر پرداختند. از جمله یکی از آنان گفت: شکی نیست که همه مسلمانان عالم به خانواده پیامبر(ص) محبت دارند ولی تنها این محبت کافی نیست؛ باید همراه با عمل بر تعلیمات امام حسین (ع) باشد. کلمات آن حضرت که برای تعیین راه حق می‌تواند الگو قرار بگیرند، این بودند که اگر بقای دین محمد (ص) بدون شهادت من در خطر است، من حاضرم و شمشرها و نیزه‌ها بیایيد مرا بکشید. همینطور ترجيح دادن شهادت بر حیات ذلت‌آمیز و گفتن ایشان اینکه من برای هوا و هوس قیام نكرده‌ام؛ بلکه برای ترویج و اصلاح امت جدم خروج كرده‌ام.
یکی دیگر از علمای شرکت کننده گفت: یزید به علت قرارگرفتن در مقابل خانواده رسول خدا (ص) و نوه محبوب آن، حضرت امام حسین (ع) مورد نفرت قرار گرفته است و اهل بیت (ع)مورد محبت قرار گرفتند؛ چون هدف امام شخصی نبود و ایشان برای بقای دین محمد (ص) و اصلاح دين جد خود قیام كرد در حالیکه یزید فردی بود که بعد از رحلت پیامبر (ص) 55 سال نگذشته بود که می‌خواست این دین الهی را مضمحل کند. وی حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال قرار داده بود و حتی از وحی الهی، قرآن و شریعت محمد (ص) هم انکار صریح كرده بود و در این صورت قیام امام حسین (ع) واجب و لازم بوده است.
همچنین یکی از شرکت کنندگان طی سخنانی تأکید کرد: صدای نصرتی که امام حسین(ع) در کربلا بلند کرد؛ نه تنها برای همان وقت بوده است؛ بلکه برای همه اعصار بوده است و اکنون هم باید برای نصرت امام (ع) در مقابل فکر یزید استقامت كرد.
