" نويسندگي " در لانگ شات

به گزارش خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، نمايشنامه نويس شهرستاني به يمن همين فصل طلايي پائيز مجالي پيدا مي كند تا دسترنج يك ساله اش را در معرض قضاوت داوران و تماشاگران، اين مشتريان چند روزه جشنواره اي قرار دهد و گاه براي اين قلم فرسايي تقديري ، جايزه اي ، ديپلم افتخاري و گاه هيچ ، نصيبش شود و يك سال ديگر بنويسد تا پائيزي ديگر و جشنواره اي ديگر و جايزه اي ديگر و... 

بهترين راه اعتلاي هنر نمايشنامه نويسي در شهرستان ها حمايت همه جانبه مركز هنر هاي نمايشي و امور استان هاي اين مركز از برگزاري فصلي دوره هاي نمايشنامه خواني موضوعي ، والبته از متون بومي است

صحبت ازجراحات وزخم هاي  بي شمار و جايگاه درام در ادبيات  اين مرز و بوم نيست  حتي صحبت از اين هم نيست كه هم چون نمايشنامه، ادبيات داستاني  و شعر  هم در شهرستان ها جاي چنداني براي عرصه ندارند، هر چند با همه اين احوال در هر شهري شبه انجمني به نام شعر يا داستان وجود دارد كه جوانان شهرستاني هفته اي يك بار دور هم جمع شوند و نوشته هاي يكديگر را بشنوند.  صحبت از اين است كه در اين وادي دور از مركز، نمايشنامه جايي براي عرضه شدن ندارد مشكلي  كه اين سال ها در تهران  با وجود دوره هاي نمايش نامه خواني تا حدودي مرتفع شده است ، اما به راستي نويسنده شهرستاني كجا مي تواند اين آثار عموما پر اشكال، كه دليل اصلي اش هم عدم  وجود چيزي به نام آموزش است را عرصه كند. 
 

به گزارش مهر ، سالهاست كه مشكلات تئاتر شهرستان به شكل كلي گفته مي شود كه البته تئاتر،  اين مظلوم ترين عرصه وادي هنر آنقدر در كليات مشكل دارد كه ديگر جاي براي جز ئياتش باقي نماند.  اما با اين حال نمايشنامه به عنوان يكي از اركان اصلي تئاتر جا دارد كه بيش از اينها مورد توجه قرار بگيرد .‌ در شرايطي كه چاپ نمايشنامه و اجراي بي درد سر حتي براي نويسنده مركز نشين به آرزويي محال مي ماند ديگر جايي براي چنين خيال خام نمايشنامه نويس شهرستاني باقي نمي ماند . پس علي الحساب اين قشر تنها مي توانند روي معرفي آثارشان در جشنواره ها حساب كنند و اين به نظر مي رسد تنها راه ممكن باشد.

 

به عقيده نگارنده اين سطور ، كه خود سالها درد تئاتر شهرستان را لمس كرده ، بهترين راه اعتلاي هنر نمايشنامه نويسي در شهرستان ها حمايت همه جانبه مركز هنر هاي نمايشي و امور استان هاي اين مركز از برگزاري فصلي دوره هاي نمايشنامه خواني موضوعي ، والبته از متون بومي است . وجود رقابت ، حضور نويسندگان شاخص و شناسايي و معرفي متون برتر به مركز هنر هاي نمايشي از جمله عواملي است كه مي تواند روح تازه اي در كالبد پيكر نيمه جان تئاتر و نمايشنامه نويسي شهرستان بدمد . 

فراموش نكنيم كه در زمان رقابتي بودن جشنواره تئاتر فجر كم نبودند نويسندگان شهرستاني كه جايزه هاي برتر بخش نمايشنامه نويسي را از آن خود كردند و اكنون در جشنواره هاي ديگر هم چنين اتفاقي مي افتد.

با وجود آنكه نوشتن به خودي خود امري خلاقه است و آموزش تنها بخشي است در راستاي اين خلاقيت ، پس به نظر نمي رسد حتي آموزش و عدم وجود آموزش را بتوان عمده ترين معظل نمايشنامه نويس شهرستاني دانست . كه بسيار از  نويسند گان شاخص اين مرز و بوم  هستند كه نوشتن را به سبب كلاس و درس و مشق نياموخته اند ، هر چند آموزش به عنوان عنصري تكميل كننده هميشه بايد مد نظر هنر جويان اين رشته باشد.

به گزارش مهر ، در دسترس نبودن نمايشنامه هاي چاپ شده در مركز براي قشر شهرستاني از جمله مهمترين معظلات اين علاقه مندان هنر نمايشنامه نويسي است. با وجود آنكه انتشارات نمايش  به عنوان تخصصي ترين ناشر ادبيات نمايشي در زمان فعاليت خود آنقدرآثار ريز و درشت چاپ كرد كه امروز هنوز هم تمام راهرو هاي مركز هنرهاي نمايشي مملو از كتاب است ، اما به دليل عدم برنامه ريزي براي ارسال به انجمن هاي نمايش شهرستان ها گرو ه هاي تئاتري شهرستاني حتي از اين حداقل فرصت پيش آمده  هم محرومند .  ديگر امروز همگان بر اين باورند كه خواندن و مطالعه مهمترين وسيله براي ارتقاي سطح علمي و عملي هنرمندان است اما  شهرستاني هاي دور از مركز حتي از امكان حداقل هم دورند. همين در دسترس نبودن متون چاپ شده جديد است كه باعث مي شود اين هنرمندان گاه رو به سوي متوني كنند كه با همه انرژي و وقتي كه براي آن مي گذ ارند اما  به علت ضعف نمايشنامه راه به جايي نمي برند.

واقعيت امر ، اين است كه تئاتر شهرستان در دور دست است و نمايشنامه نويس شهرستاني ،دوردست تر. آنقدر دور كه ديگر به زحمت ديده مي شود و اين براي آينده ادبيات نمايشي اين سرزمين خطرناك است.