دانشگاه ها عاملي براي گسست سنت و مدرنيته شده اند / سياست زدگي منجر به سياست زدايي از دانشگاه ها شد / جنبش نرم افزاري با چهار دستورالعمل و جلسه محقق نمي شود

به گزارش خبرنگار دانشگاهي "مهر"، عماد افروغ در نشست "نشريات دانشجويي و نقد فضاي فرهنگي" گفت : در ابتدا بايد بدانيم منظور است نشريه دانشجويي چيست؟ آيا صرف اينكه چند دانشجو گرد هم آيند و چند ورق مطلب چاپ كنند نشريه دانشجويي توليد مي شود؟ يا اينكه نشريه دانشجويي تعريفي وسيعتر و كامل تر دارد. آيا اگر نشريه اي بازتاب مطالب ديگران باشد و هيچ ارتباطي با مسائل دانشگاه و دانشجويان نداشته باشد نشريه دانشجويي ناميده مي شود؟ به هر حال بايد چندين مفهوم را بشكافيم . يكي نشريه دانشجويي و چيستي آن و ديگري آزادي بيان و مطبوعات.

وي اضافه كرد : كوركورانه و بدون فهم دقيق از نظريه هاي موجود نمي توان گفت در راستاي آزادي مطبوعات گام برمي داشت. به جرات مي توان گفت اكثر مطبوعات ما هيچ فهمي از تئوري هاي مطبوعات ندارند. مطبوعات ما فكر مي كنند هيچ خط قرمز فردي و اجتماعي را نبايد رعايت كنند. اما دنياي توسعه يافته چنين نظرياتي را نمي پذيرد. در دنياي توسعه يافته در آزادي مطبوعات خط قرمزهايي وجود دارد.

افروغ ادامه داد: در مطبوعات دانشگاهي بايد از دانشگاه فهم درستي داشت. دانشگاه ساختمان، كتاب، دانشجو و استاد نيست. دانشگاه يك وجوه نرم افزاري خاص دارد و يك خرده نظام خط دهنده فرهنگي است و جايگاه آن بايد به سياست، اقتصاد و كنش هاي اجتماعي خط و ربط دهد.

نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي تصريح كرد: نشريه دانشجويي بايد توسط دانشجويان اداره شود و منعكس كننده افكار دانشجويان باشد. در صورتي مي توان تعريف درستي از نشريه دانشجويي ارائه داد كه آرا و افكار دانشجويان در نشريه منعكس شود و تنها آرا گردانندگان جامعه انعكاس داده نشود. ضمن اينكه نشريه دانشجويي نبايد تنها بيان كننده ديدگاه ها و آرا دانشجويان باشد بلكه بايد تلاش كند نيازهاي واقعي دانشجويان را با نگرش اقتصادي بيان كند.

افروغ اضافه كرد: كسي مي تواند نشريه دانشجويي منتشر كند كه با مفهوم روشنفكري آشنا باشد. در غير اين صورت هيچ فردي نمي تواند در انعكاس نيازها و آگاهي بخشي دانشجويي به خوبي عمل كند.

وي تصريح كرد: اگر نشريه دانشجويي قرار است نمادي از روشنفكري باشد بايد به گروه هاي سياسي و قدرت وابسته نباشد. نشريه دانشجويي نبايد بازگو كننده حرف ها و ايده هاي گروه هاي مختلف سياسي و قدرت باشد. اگر نشريه دانشجويي بخواهد بازتابنده يك جريان روشنفكر دانشجويي باشد بايد به جنبش دانشجويي متصل شود.

رئيس كميسيون فرهنگي مجلس در ادامه گفت: جنبش دانشجويي يعني يك جنبش خودجوش كه از دل محفل دانشگاهي بلند مي شود. جنبشي كه از بيرون دانشگاه شكل و خط گيرد جنبش دانشجويي نيست. دو جنبش دانشجويي شناخته شده تاكنون داشته ايم. يكي 13 آبان و ديگري 16 آذر. اين دو واقعه با يك حركت خودجوش دانشجويي شكل گرفتند. جنبش دانشجويي سوم نيز در حال شكل گيري است.

وي اضافه كرد: جنبش دانشجويي براي خود تعريف خاصي دارد و نشريه مي تواند در خدمت جنبش دانشجويي باشد. جنبش دانشجويي نبايد در همين حد باشد كه تنها يك نشريه از گزيده مطالب بيرون از دانشگاه ارائه كند.

افروغ ادامه داد: يك نشريه دانشجويي بايد تعريف شود تا با ندانم كاري و بي انگيزگي دانشجويان روبرو نشود.

وي اضافه كرد: نشريه دانشجويي با قلم سر و كار دارد و فرض بر اين است كه مي خواهد روشنفكري كند و حقايق را روشن سازد. آيا چنين نشريه اي واقعا نبايد در چارچوب نظري باشد.

اين نماينده مجلس در ادامه گفت: دو تئوري وجود دارد. يكي آزادي گرايي و ديگري مسئوليت اجتماعي گرايي. تئوري اقتدار گرايي نيز منسوخ شده است و مسلم است كه ما هم نمي خواهيم اين نظريه را دنبال كنيم. نظريه آزادي گرايي بر پايه ليبراليسم اوليه شكل گرفته و مورد نقد هم قرار گرفته است. نقدي كه بر اين نظريه روا داشته مي شود اين است كه خطوط قرمز فقط فردي نيست و ضمن اينكه بايد خطوط فردي را پاس داشت خطوط قرمز اجتماعي نيز وجود دارد. خطر قرمزهاي نظريه آزادي گرايي بدنام كردن، هرزگي، ابتذال، فتنه انگيزي در زمان جنگ است.

وي اضافه كرد : در مسئوليت اجتماعي گرايي تعرض به حقوق شناخته شده خصوصي و منافع اجتماعي ممنوع است و خط قرمز محسوب مي شود.

افروغ ادامه داد: در دنيا جرم مطبوعاتي شناخته شده است و برخورد با مجروم مطبوعاتي برخورد مالي است. بايد به سمتي برويم كه برخورد قضايي را به برخورد مالي تبديل كنيم. اگر اينگونه شود كسي جرات نمي كند بي دليل و بدون سند و بر اساس شايعات مطلبي منتشر كند. ضمن اينكه مطبوعات مي توانند ارتقا بخش اخلاق تحقيق هم باشند.

رئيس كميسيون فرهنگي مجلس تصريح كرد: از يك جايي بايد آزادي بيان مطبوعات را در چارچوب مدون، بومي و منطبق با فلسفه سياسي خود آغاز كنيم. تا كنون هيچ تلاشي در اين زمينه صورت نگرفته است و به همين دليل است كه مطبوعات ما دچار روزمرگي شده اند.

وي ادامه داد: اگر يك جريان روشنفكري در دانشگاه ها ايجاد شود در برابر جريان هاي مختلف سياسي كه ثبات فكري ندارند موضع مي گيرد. دانشگاه را نيز بايد بشناسيم. اگر فلسفه وجودي دانشگاه شناخته نشود نشريات دانشجويي دچار روزمرگي مي شوند. جايگاه دانشگاه در خرده نظام فرهنگي است. آنجا كه توليد داده ها، انديشه ها و اطلاعات صورت مي گيرد و نقش ترموستات را بازي مي كند. در دانشگاه انرژي توليد نمي شود و تلاش براي دست يابي به سياست وجود ندارد. دانشگاه بايد جايي باشد كه هم به اقتصاد خط دهد و هم به سياست.

به گزارش خبرنگار دانشگاهي "مهر"،  عماد افروغ در نشست "نشريات دانشجويي و نقد فضاي فرهنگي" كه در مجمع صنفي نشريات دانشجويي برگزار شد با بيان اين مطلب افزود : متاسفانه جامعه و به خصوص دانشگاه هاي ما با يك فضاي مفرط سياست زده و اقتصاد زده مواجه هستند كه زيبنده جامعه ما نيست. اصلا فرهنگ دانشجو و دانشگاهي در كشور ما ديگر وجود ندارد. ما هنگامي كه در مجلس شوراي اسلامي مي خواهيم يك طرح فرهنگي مطرح كنيم با مقابله سخت سياسي و اقتصادي روبرو مي شويم. يا طرح را از نظر اقتصادي به صرفه نمي دانند يا آن را سياسي مي دانند. اصلا نمي دانند فرهنگ درآمدزا نيست و كار فرهنگي نقش سازنده دارد.

وضعيت دانشگاه هاي كشور حكايت از نوعي استقرار بخشي به نظام سرمايه داري دارد. مسائلي در دانشگاه ها مطرح مي شود كه با عقبه دانشگاه و معرفت حاكم بر آن سنخيت ندارد. در واقع دانشگاه امروز به عامل گسست سنت و مدرنيته تبديل شده است. دانشگاه بايد پيوند بين سنت و مدرنيته را برقرار كند اما امروز سبب گسست اين دو شده است

اين نماينده مجلس اضافه كرد: وضعيت دانشگاه هاي كشور حكايت از نوعي استقرار بخشي به نظام سرمايه داري دارد. مسائلي در دانشگاه ها مطرح مي شود كه با عقبه دانشگاه و معرفت حاكم بر آن سنخيت ندارد. در واقع دانشگاه امروز به عامل گسست سنت و مدرنيته تبديل شده است. دانشگاه بايد پيوند بين سنت و مدرنيته را برقرار كند اما امروز سبب گسست اين دو شده است. دانشگاه امروز كاملا شمشير خود را عليه سنت بلند كرده است و از مدرنيته (مدرنيته اي كه به صورت شعاري، احساسي و بدون فكر است) دفاع مي كند.

وي افزود: اشاعه نوعي ليبراليسم، سكولاريستم و فمينيزم راديكال در دانشگاه ها ديده مي شود، وجود نشرياتي كه مضمون اينگونه دارند در دانشگاه هاي كشور جاي بحث دارد.

افروغ در ادامه گفت: دانشجويان كشور تحت سياسي زدگي شديد قرار گرفتند و همين سياست زدگي مفرط منجر به سياست زدايي در دانشگاه ها شد. امروز دانشجويان ما به ندرت پاي صحبت هاي سياسي مي نشينند. فضاي سياست زدگي در دانشگاه ها به افراد نخبه و خردمند اجازه حضور نمي دهد و اين افراد يا سرخورده مي شوند يا فراري. چون در اين فضا، دانشگاه در اختيار منويات سياسي مي شود و به بسياري از تشكل ها و انجمن هاي دانشجويي اجازه فعاليت داده نمي شود.

وي تصريح كرد: يكي از آسيب هاي جامعه دانشگاهي، كج فهمي از تمدن اسلامي و فاصله گيري از آن است. از علم و فناوري تعريفي ارائه مي شود كه هيچ نقطه مشتركي با تمدن اسلامي و اهداف بومي ندارد. اين را بايد نرم افزارانه در جنبش نرم افزاري دنبال كرد متاسفانه در راه اعتلاي جنبش نرم افزاري آدم هاي دلسوز و نخبه را كنار مي گذارند و فقط چهار تا دستورالعمل و جلسه تشريفاتي برگزار مي كنند.

افروغ به كم رنگ شدن نقش دانشگاه ها در جامعه پذيري اشاره كرد و گفت: قرار بود دانشگاه ها منتقل كننده نظام ارزشي از نسلي به نسل ديگر باشند اما دانشگاه ها اين نقش را به خوبي ايفا نكردند و حتي عامل گسست بوده اند.

از علم و فناوري تعريفي ارائه مي شود كه هيچ نقطه مشتركي با تمدن اسلامي و اهداف بومي ندارد. اين را بايد نرم افزارانه در جنبش نرم افزاري دنبال كرد متاسفانه در راه اعتلاي جنبش نرم افزاري آدم هاي دلسوز و نخبه را كنار مي گذارند و فقط چهار تا دستورالعمل و جلسه تشريفاتي برگزار مي كنند

نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي خاطرنشان كرد: دانشجوي امروز عقبه خود را فراموش كرده است. در گذشته دانش نظري با عملي پيوند خورده بود. بين عشق ورزي و خردورزي دانشجو فاصله نبود و آنچنان كه زندگي مي كرد علم نيز مي آموخت و بين زندگي و علم آموزي آن شكاف نبود. علم امروز با مشكل مواجه است و با شكاف عقبه همراه است. نسبت بين علم و جامعه و علم و فرهنگ رشد نمي كند.

وي اضافه كرد: در گذشته سنت حسنه وقف در نظام آموزشي ما چه در مدارس و دانشگاه ها و چه در حوزه هاي علميه وجود داشت اما امروز مسجد و حمام و مدرسه وقف مي كنند اما وقف دانشگاه وجود ندارد. اين به دليل احساس بيگانگي نسبت به دانشگاه است.

افروع ادامه داد : در گذشته جوانان ما از دانشجويان خط مي گرفتند اما امروز دانشجويان از جوانان خط مي گيرند و اينگونه مي شود كه در دانشگاه هاي رپ و هپي متال ديده مي شود. امروز دانشگاه از جامعه اثر مي پذيرد نه جامعه از دانشگاه.

رئيس كميسيون فرهنگي مجلس اضافه كرد: ديروز دانشجوي ما وقاري داشت و پديده ها و كج رفتاري هايي كه اكنون شاهديم ديده نمي شد. جايگاه دانشجو در جامعه رنگ باخته است. دانشجوي امروز دچار روزمرگي است و هيچ فعاليت سياسي، اجتماعي، فرهنگي را دنبال نمي كند.