به گزارش خبرگزاری مهر، آیت اله قرهی از دروس اسرار مهدوی خود مطلبی بیان کرده که متن آن در پی می آید.
از امام صادق(ع) سؤال شد: «تَبْقَى الْأَرْضُ بِلَا عَالِمٍ حَيٍّ ظَاهِرٍ... فَقالَ إِذاً لَا يُعْبَدَ اللَّهُ» آیا زمین میتواند بدون عالمی که حاضر و ظاهر است، باشد؟ حضرت فرمودند: خیر، در این صورت خدا عبادت نمی¬شود.
بعضی گفتند: منظور از عالم خود امام است و عالِم حقیقی خود اوست. بعضی هم گفتند: منظور، عالمان ربّانی هستند و خدا زمین را بدون آنها قرار نمیدهد.
پس زمین بدون امام نیست، باید امام باشد و امام هم باید معصوم باشد تا بتواند مردم را هدایت کند، دین را تبیین نماید و خدا را بشناساند.
عجیب است! بعضی تعبیری دارند که برای من و شما سنگین است امّا عیب ندارد گذرا رد میشوم، در آن تأمل بفرمایید. میگویند: همه زیر بار منّت پروردگار عالم هستند، چون همه هیچ بودند و خداوند همه را به وجود آورد، امّا هادیان الهی میتوانند سر خدا منّت بگذارند! چون میگویند اگر ما نبودیم تو شناخته نمیشدی.
اگر در باب مهدویت میگوییم خداشناسی از طریق امام معصوم است، به این خاطر است که اگر امام معصوم نباشد، خود خدا هم شناخته نمیشود. پس اسّ و اساس اصول دین بر امامت است، نه بر توحید.
این که یک عمر این شعر را می خواندیم:اصول دین پنج بود دانستنش گنج بود اوّل یکی هست خدا ... غلط است، یک عمر اشتباه میکردیم. درست آن است که بگوییم: اوّل یکی هست امام. تا امام نباشد خدایی را نمیشناسیم. چه کسی در عالم جرأت دارد بگوید: من بدون امام، خداشناس هستم؟ هیچ کس نیست. باید در این مطلب دقّت کنید.
نظر شما