به گزارش خبرگزاری مهر، مرکز آمار ایران اعلام کرد بر اساس آمارهای سرشماری عمومی نفوس و مسکن، درصد خانوارهای گسترده طی سال های ۱۳۵۵ تا ۱۳۹۰ به یک سوم کاهش یافته است. این سهم از ۱۱.۱ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۳.۸ درصد در سال ۱۳۹۰ رسیده است.
سهم خانوارهای زوجی از ۸.۴ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۱۴.۶ درصد در سال ۱۳۹۰ افزایش یافته است که با توجه به ساختار سنی جوان کشور دور از انتظار نیست.
سهم خانوارهای تک نفره افزایش یافته است به طوری که ۵.۶ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۷.۱۶ درصد در سال ۱۳۹۰ افزایش یافته است. سهم خانوارهای تک والد که در معرض آسیب های اجتماعی قرار دارند طی سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۹۰ افزایش یافته است و از ۴ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۶.۹ درصد در سال ۱۳۹۰ رسیده است.
سهم خانوارهای هسته ای از ۵۸ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۶۰.۶ درصد در سال ۱۳۹۰ رسیده است.
در شمال شرق کشور خانوارهای با بعد کم تر مانند خانوارهای تک نفره بیشتر از سایر نقاط کشور است و در شمال غربی و غرب کشور سهم خانوارهای گسترده بیش تر از سایر نقاط است که نشان می دهد در این مناطق بیش تر از سایر نقاط کشور شکل سنتی خانوار حفظ شده است. همچنین درصد خانوارهای تک والد در مرکز کشور که شهرهای بزرگ در آن واقع است، بیشتر است.
نظر شما