تنها با حق عضویت نمی‌شود انجمن‌ها را اداره کرد/ دفتری به وسعت یک میز

مسعود زنده روح کرمانی رییس انجمن عکاسان ایران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت این انجمن به لحاظ محدودیت های مالی و امکان تداوم این برنامه ها در شرایطی که با حمایت های دولتی همراه نیست، بیان کرد: انجمن ما نیز از دیگر انجمن های هنرهای تجسمی جدا نیست و اوضاع مشابهی دارد.

حمایت از تشکیل انجمن ها شعار است

او با انتقاد از عملکرد بخش دولتی در حمایت نکردن از انجمن های هنری بیان کرد: برای من جالب است که در دولت نگاهی به سمت ایجاد، رشد و توسعه انجمن های هنری وجود دارد اما در عمل شاهد اجرای آن نیستیم. وقتی انجمن های هنری تشکیل شدند، پس از آن چه باید بکنند و چگونه باید مشکلاتشان را حل کنند؟ آیا این انجمن ها برای شروع به کار نیاز به یک مکان ندارند؟ جلساتشان را کجا باید برگزار کنند، از چه کسی باید کمک بگیرند.

همه انجمن های هنری با نبود بودجه و مکان استقرار مواجه اند

او یادآور شد: به جز یکی دو انجمن، سایر انجمن های هنری با مشکل نبود بودجه و مکانی برای استقرار مواجه هستند، بیشتر انجمن های هنری فقط یک میز یک متر در دو متر در اختیار دارند که باید برنامه هایشان را روی همان میز پیش ببرند. بنابراین این بی انصافی است که فقط شعار بدهیم، انجمن ها مثل قارچ تشکیل شوند و بدون هیچ حمایتی رها شوند، تا این که به مرحله انحلال و غیرفعال شدن برسند. این بی انصافی است که از آنها بخواهیم مشکلاتشان را از طریق اعضایشان حل کنند، مگر اعضای انجمن چقدر می تواند در طول سال حق عضویت پرداخت کنند؟

اتفاق خاصی برای دوسالانه عکس نیفتاده است

زنده روح تأکید کرد: حمایت نکردن از انجمن های هنری در حالی صورت می گیرد که این انجمن ها می توانند در بخش های تخصصی مشاوره بدهند و برنامه های تخصصی هنری را از جمله دوسالانه ها، جشنواره ها و مسابقه های هنری در سطح کشور اجرا کنند.

رییس انجمن عکاسان ایران در بخش دیگری از سخنانش درباره سپرده شدن برگزاری دوسالانه عکس ایران به این انجمن یادآور شد: درباره واگذاری دوسالانه به این انجمن فقط صحبت شده و هنوز هیچ اتفاق خاصی در این زمینه نیفتاده است.  

حقوق هنرمندان در انجمن های هنری قابل رسیدگی نیست

او در ادامه درباره حمایت هایی که لازم است از طریق یک انجمن شامل حال اعضای آن شود، بیان کرد: در این انجمن ها به طور مثال باید حمایت حقوقی از اعضای آن صورت بگیرد ولی زمانی که یک مشکل حقوقی برای یکی از عکاسان رخ دهد، در مواجه با سیستم قضایی برای دادرسی به چنان مسایل پیچیده و درشتی برمی خوریم که احقاق حقوق یک عکاس در برابر آن ناچیز است و کسی به این موضوع فکر نمی کند. اعضای انجمن ها حتی برای بیمه شدن از طریق انجمن هم دچار مشکل می شوند و باید مسیرهای دیگری را بپیمایند تا بتوانند بیمه شوند.

این عکاس همچنین تأکید کرد: تشکیل شدن قارچ گونه انجمن ها و سرگرم کردن هنرمندان کافی نیست.

بنگاه های اقتصادی دولتی از تیم فوتبال حمایت می کنند

زنده روح در بخش دیگری از سخنانش درباره راهکاری که برای حل این مشکلات می توان ارائه کرد، گفت: ما طلبکار دولت نیستیم ولی وقتی اقتصاد کشور دولتی است، پس دولت پولدارترین بخش کشور است. اگر به سمت توجه به بخش خصوصی حرکت می کنیم که باید اعتمادسازی شود و با حذف مالیات و عوارض در بخش خصوصی در صورت حمایت از انجمن ها و برنامه های هنری، در راستای حمایت از هنر و هنرمند گام برداشته شود.

او اضافه کرد: در بنگاه های اقتصادی ما که اکثرا دولتی است، چگونه است که تیم فوتبال شکل می گیرد و صد میلیارد تومان در سال برای آن هزینه می کنند ولی هیچ یک از این بنگاه ها حاضر نیستند حامی انجمن هنری شوند و اگر این تمایل هم وجود داشته باشند، می خواهند صاحب انجمن هم باشند.

راهکار دولت برای ترغیب بخش خصوصی به حمایت از انجمن های هنری

زنده روح تصریح کرد: بخش خصوصی می تواند با حمایت از انجمن های هنری و فعالیت های هنری آن از بخشودگی مالیاتی و عوارض مختلف برخوردار شود و این راهکاری است که دولت می تواند در راستای حمایت از انجمن های هنری در نظر بگیرد. البته این یک پیشنهاد خام است و می تواند از طریق اقتصاددانان و حقوق دانان درباره آن بحث و بررسی صورت گیرد.

انجمن های هنری نمی توانند از طریق پرداخت حق عضویت اداره شوند

رییس انجمن عکاسان ایران درباره امکان فعالیت این انجمن در صورت تداوم حمایت نشدن از سوی بخش دولتی اظهار کرد: انجمن های هنری ما نمی توانند از طریق اعضایشان تأمین شوند با این حال انجمن ما در همین شرایط بنا بر بضاعت خود یک همایش 10 روزه را برگزار کرد.

او با اشاره به حمایت های غیر مادی سازمان زیباسازی در نصب بیلبورد برای برنامه «10 روز با عکاسان ایران» یادآور شد: انجمن ما برای برگزاری این همایش از سوی هیچ نهاد دولتی حتی یک ریال حمایت نشد فقط سازمان زیباسازی شهرداری تهران تعدادی بیلبورد در سطح شهر برای ما نصب کرد که جای تشکر دارد.

مسعود زنده روح کرمانی در ادامه درباره وضعیت سایر انجمن های عکاسی شامل عکاسان مطبوعاتی، عکاسان میراث فرهنگی، تبلیغات صنعتی و ...بیان کرد: ما انجمن عکاسان ایران هستیم که متشکل از هفت انجمن تخصصی دیگر است و همه ما نیز مشکلات شبیه به هم داریم.

او درباره یافتن حامیان مالی از بخش خصوصی گفت: برای پیدا کردن حامی از میان بنگاه های اقتصادی بسیار اذیت شدیم چون هیچ کدام به این برنامه ها باور نداشتند اما گاه یک بنگاه خصوصی اقتصادی بسیار فرهنگی تر از بخش فرهنگی دولت رفتار می کند.

همه انجمن های عکاسی فقط یک میز یک متر در دو متر در اختیار دارند

زنده روح درباره مکان انجمن عکاسان ایران توضیح داد: ما هیچ مکانی نداریم، فقط یک میز یک متر در دو متر در خانه هنرمندان در اختیار داریم. انجمن های دیگر عکاسی هم همین وضعیت را دارند، مثلاً انجمن عکاسان تئاتر یک میز در خانه تئاتر، انجمن عکاسان سینما یک میز در خانه سینما و انجمن عکاسان میراث فرهنگی یک میز در دفتر شخصی آقای صافی در اختیار دارند. تنها انجمنی که تقریباً مکان مستقلی دارد، انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس است که خوشبختانه بنیاد روایت فتح از آنها حمایت می کند.

این عکاس در پایان با اشاره به یکی دو انجمن هنری که چندین ساختمان بزرگ در تهران در اختیار دارند، گفت: برخی از این انجمن ها چهار ساختمان در تهران دارند و آن دیگری یک ساختمان بسیار بزرگ در اختیار دارد و سوال اینجاست چرا سایر انجمن های هنری از این امکانات برخوردار نیستند.