جليل اكبري صحت، منتقد سينما درگفت و گو با خبرنگارسينمايي " مهر " در زمينه ارزيابي فيلم سينمايي " ديشب باباتو ديدم آيدا " با بيان مطلب گفت: " ديشب بابا توديدم آيدا " به دليل نگاه نقادانه به آسيب هاي اجتماعي پنهان جامعه فيلمي قابل توجه است. اما درمقايسه با " من ترانه 15سال دارم " كه فيلمي قابل ستايش در عرصه سينماي اجتماعي بود به نظر من ازكيفيت مورد انتظار بهره نمي برد.
وي ادامه داد : شايد فيلم " من ترانه 15سال دارم " فيلمي جسورتر و حتي در حركت بر روي خط قرمزها موفق تر بود. اما اين فيلم به دليل سستي بازي نقش اول آن تاثيرگذاري لازم را ايجاد نكرده وهمين امرباعث بروز مشكل براي مخاطب شده است.
اكبري صحت در ارتباط با اينكه سوژه فيلم مناسب نوجوانان نيست، گفت: ما در جامعه ايي زندگي مي كنيم كه جامعه ايي واقعي است و نبايد انتظارداشت كه همه مسايل و اتفاقات جامعه مطابق با ميل اخلاق گرايانه صاحب نظران علوم تربيتي اتفاق بيفتد. پرسشي كه هم اكنون در ارتباط با سوژه فيلم " ديشب باباتو ديدم آيدا " پيش آمده است، پيش از اين نيز درباره " فيلم هاي " دختري با كفش هاي كتاني " و " من ترانه 15سال دارم " نيز وجود داشت. در آن زمان نيز مطرح شد كه اين فيلم ها براي گروه سني نوجوانان مناسب نيست. ولي جالب اينجا است كه درست چند وقت بعد اين 2 فيلم درساعت پربيننده از تلويزيون براي نوجوانان پخش شد. خوب اگراين فيلم قابل قبول براي اين گروه سني مورد نظر نبود پس چرا پخش شد؟!
اين منتقد خاطرنشان كرد: متاسفانه نگاه مسولين به مسايل نسبي است. ولي نگاه هنرمند جلوتر از رفتارمحافظه كارانه مسوولين حركت مي كند. به نظر من، آيدا بيش ازجامعه ما نگفته است شايد كمترگفته باشد. شايد ما اين فيلم را دوست داشته باشيم. شايد هم از آن خوشمان نيايد. اما نبايد آن را در دايره محدود سانسورهاي ذهني گرفتاركنيم.
نظر شما