به گزارش خبرنگار سينمايي "مهر" به نقل از سايت اينترنتي روزنامه ديلي استار لبنان، در جشنواره 2005 فيلم لندن، تركيه با "عبور از پل" فاتح آكين، فلسطين با "انتظار" رشيد مشاروي، لبنان با "يك روز كامل" و ايران با دو فيلم "بيدار شو آرزو"ي كيانوش عياري و "سيماي زني در دوردست" علي مصفا شركت كرده بودند. انتخاب اين فيلم‌ها از سينماي منطقه خاور ميانه صداهايي كاملا جديد را از منطقه‌اي به گوش جهانيان رساند كه معمولا مورد سوء تفاهم قرار مي‌گيرد و محل مناقشه و بحث است.
مهران رجبي در نمايي از "بيدار شو آرزو"
علي جعفر، منتقد ديلي استار، درباره حضور سينماي ايران در جشنواره امسال فيلم لبنان مي‌نويسد: "ايران به عنوان كشوري كه مدتهاست نيروي غالب سينمايي در منطقه خاور ميانه محسوب مي‌شود، دو تصوير كاملاً متفاوت از زندگي روزانه مردم اين كشور روانه جشنواره لندن كرد. "بيدار شو آرزو" روايتي تكان‌دهنده از ويراني‌هاي زلزله مرگبار بم ارايه مي‌دهد و پدري كه نوميدانه دنبال دختر جوانش ميان خرابه‌ها مي‌گردد. فيلم با شيوه‌اي واقعگرايانه و عريان هيچ تظاهري به سانتي‌مانتاليزم و حتي پايان خوش نمي‌كند. "بيدار شو آرزو" در جاي خود تلاشي استثنايي است براي ايجاد حس يك فاجعه پيچيده. ضمن اينكه به طور تلويحي مقام‌هاي رسمي را براي ناتواني در تأمين امكانات نجات و درمان آسيب‌ديدگان به باد انتقاد مي‌گيرد."
ديلي استار در ادامه درباره فيلم علي مصفا چنين مي‌نويسد: "مصفا در نخستين تجربه كارگرداني خود با "سيماي زني در دوردست" در فضايي كاملا متفاوت سير مي‌كند. فيلم بر خلاف هر فيلم ايراني كه شما تا به حال ديده‌ايد، فرودي متافيزيكي است به شهر تهران؛ جايي كه هيچكس آنگونه كه به نظر مي‌رسد نيست. مردي به پيام‌هاي تلفني خود گوش مي‌دهد. در بين پيام‌ها صداي زني مرموز و غريبه است كه از خودكشي قريب‌الوقوع خود خبر مي‌دهد. البته او پيش از خودكشي آدرس خودش را هم مي‌گويد. مرد كه پزشكي مطلقه است، براي نجات جان زن به دنياي زيرزميني هويت‌هاي چندگانه و خاطرات درهم و برهم مي‌رود."
مصفا به ديلي استار مي‌گويد: "منبع الهام من براي ساخت اين فيلم تصويري بود كه از يك رؤيا به ياد داشتم. چالش اصلي در نوشتن فيلمنامه هم افشا نكردن اصل رؤيا و تلاش براي متقاعد كردن تهيه‌كنندگان براي سرمايه‌گذاري در ساخت فيلم بود. آنها معتقد بودند "سيماي زني در دورست" به هيچكدام از گونه‌هاي فيلمسازي در ايران پاي بند نيست: فيلم‌هايي كه در داخل كشور مي‌فروشند و فيلم‌هايي كه قابليت جلب توجه خارجي‌ها را دارند. همانطور كه زن جوان در فيلم مي‌گويد "شما نبايد هرگز درباره رؤياهايتان به ديگران بگوييد."
علي جعفر ادامه مي‌دهد: "نتيجه كار مصفا يك حركت جديد و جسورانه در سينماي ايران است. تركيبي بي‌پروا از سينماي آنتونيوني و كيارستمي كه مي‌ارزد مخاطبان در سراسر جهان به تماشايش بنشينند. "سيماي زني در دورست" بدون داشتن حتي يك كودك و تمثيل روستايي، در عوض مخاطبان را به ژرفناي كابوس‌گونه هراس‌ها و اوهام زندگي شهري مي‌اندازد."
نظر شما