به گزارش خبرنگار مهر، حرکت طارمی در دیدار پرسپولیس با النصر عربستان در میان تنش های سیاسی روزهای اخیر به شدت خبر ساز شده است،چند نکته را از جلوی چشم در همین رابطه عبور می دهیم.
اول: منتقدین حرکت طارمی، شاید از فضای مجازی و لشگر کشی ایرانیها در این فضا پس از داستان آن دو نوجوان خبر ندارند وگرنه شاید آنها هم اسیر می شدند و در مقابل النصر به جمع پرسپولیسی های احساساتی می پیوستند.
واقعیت همین است که می بینیم، فوتبال جنگ زمان صلح است و در این تردیدی وجود ندارد ، آنها هم که پز روشنفکرانه می گیرند و مدام این و آن را ملامت می کنند، تا کنون لابد با ذات فوتبال درگیر نشده اند که اگر شده بودند از جنگ کاتالان ها با حکومت مرکزی خبرداشند و از جزایر فاکلند و دست خدای مارادونا چیز هایی شنیده بودند و اصالتا از مبارزه سیاه پوستان آفریقایی در قلب اروپا با نژاد پرستی چیزهایی شنیده بودند.
دوم: با این وجود اما انتقادهایی به اصل این ماجرا وارد است، اصلی که به نظر می رسد، خیلی سریعتر از قوانین با سر می دود و حتی به برخی اجتماعات بدون مجوز و دیوار نوشته های ناپسند هم رسیده در حالیکه هنوز آن دو مامور پلیس اصلا محاکمه نشده اند و معلوم نیست تا کجا اشتباه کرده اند؟
سوم: فیفا اما تا بتواند با سیاسی شدن فوتبال مخالفت می کند ، آنها حتی تاکید دارند که فدراسیون ها مجمع الجزایر خود مختار هستند و نباید زیر مجموعه هیچ حکومتی در دنیا باشند با این توضیح باید تاکید کرد آنها از این حرکت چندان خوششان نمی آید.
چهارم: طارمی جوانی هم کرد شاید در میان تماشاگران چنین رخدادهایی عادی جلوه کند، شاید در فضای مجازی چنین عکس العمل هایی زیاد باشد اما بازیکنان نباید چنین رفتاری از خود نشان بدهند، این رفتار به هر حال چندان دوست داشتنی نیست، حتی اگر حریف کار بدتری با ما کرده باشد و رفتار زشت تری در فوتبال از خود به نمایش گذاشته باشد.
پنجم: چنین رفتارهایی در نهایت به جنجال کشیده می شود،کما اینکه دیدیم با ورود پیام صادقیان به میدان می رفت که بازی به مشکل برخورد کند و داستان ساز شود .کاش بهتر از این رفتار کنیم.
نظر شما