كيوان ساكت در گفتگو با خبرنگار موسيقي "مهر" با اعلام اين مطلب گفت: "موسيقي ما به دليل شرايط اجتماعي، سياسي و تفكري حاكم بر جامعه در سده‌هاي گذشته نتوانسته همپاي هنرهايي مثل ادبيات و شعر پيش برود و شايد يكي از دلايل استقبال نكردن نسل جوان همين مورد باشد."
ساكت در ادامه افزود: "موسيقي ملي ما نتوانسته به نيازهاي روحي و فكري نسل جوان پاسخ دهد و متأسفانه اين نسل به طرف نوعي موسيقي كشيده شده است كه حداقل‌هاي نياز روحي وي را در كوتاه‌مدت برآورده كند. حال اين نوع موسيقي مي‌تواند موسيقي بي‌هويت باشد يا عكس آن كه هميشه در اين موارد موسيقي بي‌هويت مصداق پيدا مي‌كند."
وي موسيقي بي‌كلام را نامحدود دانست و خاطرنشان كرد: "موسيقي بي‌كلام ما جدا از موسيقي باكلام نيست و اصولا موسيقي بي‌كلام بايد بر اساس حركت كلام باشد، ولي هويت و شخصيت اجرايي سازها در آن مشخص باشد."
ساكت ادامه داد: "موسيقي بي‌كلام با هويت ايراني مي‌تواند بدون هيچ مانعي به سراسر جهان راه پيدا كند. مثلاً استاد وزيري قطعاتي چون "دخترك ژوليده"، "ژيمناستيك موزيكال"، "بندباز"، "حاضر باش"، "تمرين دشتي" و ... را ساخته يا قطعات "بهار مست"، "ساماني"، "سنگ و شتر"، "كاروان" و ... از استاد صبا جزو اين آثار نو و جهاني به شمار مي‌آيند. همچنين از هنرمندان معاصر مي‌توان به آثار فرامرز پايور، حسين عليزاده، پرويز مشكاتيان و ... اشاره كرد. خود من هم در اين راستا دو اثر "شرق اندوه" و "شبي با خورشيد" را منتشر كرده‌ام."
اين هنرمند به اجراهاي اخير خود در شهرهاي مختلف اشاره كرد و گفت: "با اجراهاي تفكربرانگيز مي‌توان جوان امروزي را كه در مرز ترديد در نوع انتخاب موسيقي و حتي ساز مانده است، راهنمايي كرد. برخي نظرسنجي‌ها نشان مي‌دهد كه تعداد جواناني كه بعد از اجراهاي سنتي به سازهاي ايراني تمايل نشان داده‌اند، نسبت به قبل از اجرا بيشتر شده است."
كيوان ساكت در پايان تصريح كرد: "به يقين اگر هنرمندان صاحبنام سفرهايي از اين قبيل را در برنامه كاري و آموزشي خود بگنجانند، مي‌توانند جوان‌هاي زيادي را به سنت موسيقي ملي بكشانند."
نظر شما