حضور نظامي آمريكا در منطقه خليج فارس با ابهام روبروست/ حتي فكر ادامه حضور درمنطقه نبايد به ذهن ما خطور كند

به گزارش خبرگزاري مهر، شوراي روابط خارجي آمريكا( cfr ) در تحليلي به قلم ليونل بينرlionel beehner باعنوان " دورنماي طولاني مدت براي حضور نظامي آمريكا در منطقه خليج فارس"نوشت :كارشناسان بر اين باورند كه با عقب نشيني نظاميان آمريكايي،رد پاي آنها همچنان در منطقه باقي خواهد ماند، اما نه به شكل كنوني.

به عقيده بينر، احتمالي ترين سناريو،عقب نشيني نظاميان آمريكايي ازعراق براي شكل دهي يك نيروي واكنش سريع در كويت يا يكي از كشورهاي همسايه است كه به آمريكا اين توان را مي دهد كه در صورت لزوم از نيروهاي امنيتي عراق حمايت و وارد اين كشور شوند.

به گزارش مهر، پيشنهاد بينر در حالي است كه سيمور هرش در يكي از مقالاتش در مجله نيويوركر به نقل از مقامات آمريكايي نوشت كه حضور " واحد ماموريت ويژه " در منطقه با هدف خنثي كردن شورشها در مرز سوريه - عراق صورت خواهد گرفت.

بينر در ادامه خاطر نشان مي كند كه علاوه بر 140 هزار نظامي آمريكا يي كه در حال حاضر براي خنثي كردن آشوبها در عراق يا حمايت از عمليات نيروهاي دولتي در اين كشور مستقر هستند، مركز اطلاعات دفاعي وزارت دفاع آمريكا اعلام كرده است كه حدود 6 هزار نيروي فعال نيز در سراسر خاور ميانه مستقر هستند.

بر اساس آمار اين مركز، بيشترين آمار نظاميان آمريكايي در بحرين گزارش شده كه ناو پنجم نيروي دريايي آمريكا در آنجا مستقر است و پس از آن قطر كه يك پايگاه بزرگ نيروي هوايي آمريكا در آنجا قرار دارد وداراي 415 پرسنل آمريكايي است و 400 نيرو نيز بنا به قرارداد كمپ ديويد براي برقراري صلح در خاورميانه در صحراي سينا مستقر هستند و 2 هزار نيروي باقي مانده نيز كه بيشتر آنها نيروهاي دريايي آمريكا هستند، درناوگانهاي خليج فارس مستقر شده اند.

واما بينر درباره ميزان حضور نظاميان آمريكايي در منطقه نوشت: آمريكا همواره حضور اندكي در منطقه داشته كه به جنگ جهاني دوم بر مي گردد.

حضور نيروهاي دريايي آمريكايي در درياي  مديترانه و كشورهاي عربي در طول جنگ سرد ادامه داشته و پس از حمله عراق  به كويت در حدود 20-15 هزار نظامي آمريكايي در عراق مستقر شدند.

اين كارشناس ارشد شوراي روابط خارجي آمريكا در ادامه مي افزايد : دولت بوش با ايجاد يك پايگاه نظامي دائمي در عراق مخالف است.

بوش در سخنراني 31 نوامبر خود تاكيد كرد كه بيش از دوازده پايگاه به نيروهاي عراقي تحويل داده شده، مثل كاخ صدام در تكريت. كارشناسان مي گويند كه پايگاه نظامي در عراق فقط تلاشهاي آمريكا را براي برقراري دموكراسي در منطقه تاييد
مي كند.

دان گور معاون رئيس موسسه لكزينگتن اين سوال را مطرح مي كند كه :"آيا وجود يك پايگاه در عراق الزامي است ؟"

گور پاسخ به اين سوال را منفي مي داند و مي گويد : براي اعمال فشار روي ايران و سوريه اين كار الزامي نيست.

وي در ادامه مي گويد :" حال آيا اگر يك دولت واقعا دموكرات در عراق وجود داشته باشد ، آيا مشاركت آمريكا باز هم الزامي است؟

در اين حال بينر به يكي از پيشنهادهاي مطرح شده براي عقب نشيني نظاميان آمريكايي از عراق اشاره كرد و گفت : طرح پيشنهادي " لورنس كورب " و " برايان كاتوليس" از مركز توسعه آمريكا بر اين مبناست كه 140 هزار نظامي مستقر در عراق طي دو مرحله از عراق خارج شوند ، 80 هزار نيرو در يك مرحله و بقيه در مرحله بعدي. از گروه اول 20 هزار نيرو در افغانستان ، آسيا و آفريقا مستقر شوند و حدود 14 هزار نفر هم در كويت يا منطقه خليج فارس استقرار يابند و مابقي به آمريكا منتقل شوند.

به گزارش مهر ، شوراي روابط خارجي آمريكا در بخش پاياني تحليل خود با اشاره به اينكه كارشناسان با حضور دائمي نظاميان آمريكايي در منطقه مخالف هستند ، به نقل از دان گور نوشت: " حتي فكر اين اقدام(ادامه حضور در منطقه ) هم نبايد به ذهن ما خطور كند."

به دنبال افزايش تلفات انساني ارتش آمريكا در عراق و گسترش دامنه اعتراضات مردمي در داخل اين كشور جرج دبليو بوش با اعلام استراتژي جديدي موسوم به " پيروزي در عراق" نه تنها گامي در جهت اقناع افكار عمومي اش برنداشت ، بلكه در دهن كجي آشكاري اعلام كرد كه مادامي كه در عراق پيروز نشود، نيروهايش را از اين كشور خارج نخواهد كرد.