به گزارش خبرنگار اجتماعي "مهر" ، هرساله در سراسر دنيا بيش از 50 ميليون نفر در اثر حوادث ترافيك مجروح و 2/1 ميليون نفر كشته مي شوند و با وجود اينكه ايران كمتر از يك صدم جمعيت جهان را به خود اختصاص داده ، بيش از يك چهلم از حوادث ترافيكي را به خود اختصاص داده است. در ايران در گروههاي سني يك ماهه تا 50 ساله مهمترين علت مرگ ، حوادث غير عمدي است و در راس همه حوادث ، سوانح ترافيكي قرار دارد.
بنابراين گزارش ، در حالي كه ميزان بروز مرگ ناشي از حوادث مربوط به حمل و نقل در جهان 8/20 درصد از كل مرگ و ميرها را به خود اختصاص مي دهد ، در ايران اين ميزان 38 درصد است.
وزارت بهداشت در سال گذشته به صورت رسمي اعلام كرد: در ايران از هر 100 هزار نفر در طول سال ، 275 نفر دچار سوانح رانندگي مي شوند. به طوري كه 237 نفر از آنها بستري و 38 نفر مي ميرند.
بر اساس پيش بيني سازمانهاي بين المللي ، با ادامه اين روند ميزان خسارت جاني سوانح ترافيكي از سال 2000 تا سال 2020 در كشورهاي متوسط 80 درصد افزايش يابد و بر اساس پيش بيني بانك جهاني ، در اين مدت كشورهاي جنوبي آسيا با افزايشي معادل 144 درصد ، بيشترين رشد را در مرگهاي ناشي از حوادث ترافيكي خواهند داشت. به اذعان كارشناسان اين رقم در ايران نيز در صورت عدم مداخله كارآمد ، همين مقدار رشد خواهد يافت.
به گزارش "مهر"، مطالعات گروه آمار سازمان پزشكي قانوني كشور نشان داد ، ميانگين رشد سالانه ميزان فوتي هاي تصادفات رانندگي در 7 سال گذشته 3/7 بوده است كه به اين ترتيب در سال 1400 ميزان كشته شدگان حوادث ترافيكي به بيش از 58 هزار تن مي رسد.
بايد توجه داشت كه در حوادث ترافيكي منجر به جرح علاوه بر كشته شدگان، طيف گسترده تري نيز دچار مصدوميت مي شوند. پديده كوه يخ در پيامدهاي ناشي از حوادث يك فرآيند واقعي است ، قله كوه يخ كه معمولا مورد توجه قرار مي گيرد و به ظاهر كوچك است، موارد مرگ ناشي از حوادث است . ولي بدنه عظيم اين كوه از بستري شدگان ، آسيب ديدگان نيازمند خدمات سرپايي و درمانهاي خانگي توام با ناتوانايي هاي گذرا يا ماندگار تشكيل شده است و عواقب رواني و اجتماعي حوادث نيز بر بزرگي اين بدنه مي افزايد.
در ارزيابي بار اقتصادي - اجتماعي ناشي از حوادث همواره بايد اين بدنه عظيم مورد توجه قرار گيرد. مجموعه بررسي هاي سال هاي 1379، 1380 و 1382 در ايران نشان داده كه به ازاي يك مورد مرگ ناشي از حوادث و 13 مورد بستري ، 100 مورد آسيب منجر به درمان خانگي ، استراحت در منزل و ناتواني گذرا وجود دارد.
نكته حائز اهميت ديگر در اين بحث ، گروه هاي سني قربانيان حوادث ترافيكي است .
بررسي آمار نشان مي دهد تلفات اين گونه حوادث بيش از هر گروهي مربوط به طبقه جوان جامعه است. به طوري كه بيش از 50 درصد موارد مرگ ناشي از حوادث را افراد 44 - 15 سال تشكيل مي دهند. بر اين اساس بر آورد مي شود تنها در سال 1381، 2 ميليون سال عمر به علت مرگ هاي زودرس و عمر سپري شده با ناتواني ، در نتيجه حوادث در كشور از بين رفته است كه 105 هزار سال آن ناشي از مرگ هاي زودرس و 950 هزار سال آن ناشي از عمر سپري شده با ناتواني است.
عواقب اجتماعي تصادفات...
عواقبي كه حوادث در زندگي انسانها مي گذارد ، علاوه بر از دست دادن سلامتي يا زندگي ، هزينه هاي مراقبتهاي درماني ، توانبخشي ، از دست دادن درآمد و قدرت توليد نيز هست. كه خود عواقب روحي - رواني را نيز به همراه دارد.
مطالعات انجام شده برروي خانواده هايي كه يك فرد آسيب ديده در جمع خود دارند نشان داده است كه در بعضي خانواده ها اجبارا الگوي زندگي و كار تغيير كرده و حدود يك سوم آنها درآمدشان را از دست داده و حتي در بعضي موارد حضور يك فرد آسيب ديده در خانواده باعث شده است بچه ها از مدرسه رفتن باز بمانند.
در يك مطالعه جامع ديگر پيرامون خسارات وارده تصادفات بر قربانيان و خانواده هاي آنها مشخص شد كه 90 درصد خانواده هاي افرادي كه كشته شده و 85 درصد خانواده افرادي كه معلول شده اند ، افت طولاني مدت كيفيت زندگي داشته و در نيمي از موارد اين پيامدها شديد بوده اند. سردرد ، مشكلات خواب ، خوابهاي آشفته و مشكلات عمومي سلامت حتي تا سه سال پس از وقوع حادثه نيز در اين افراد مشاهده شد.
نكته ديگري كه بايد به آن توجه داشت اين است كه اگرچه قربانبان محدود به طبقه اقتصادي خاصي نمي باشند ، وليكن تعداد قربانيان فقير به مراتب بيشتر است . همچنين زنده ماندن و بهبود كامل افراد فقير پس از وقوع آسيب نيز كمتر محتمل است.
عواقب اقتصادي تصادفات...
بر اساس گزارش وزارت بهداشت ، هزينه حوادث ترافيكي در سال 1380 رقمي حدود 4 هزار ميليارد تومان برآورد شده است. همچنين شركت هاي بيمه سالانه 310 ميليارد تومان خسارات ناشي از حوادث رانندگي را پرداخت مي كنند كه 55 ميليارد تومان خسارات مالي و 255 ميليارد تومان بابت خسارات جاني است.
از سوي ديگر نگهداري روزانه هر زنداني در كشور بالغ بر 5 هزار تومان هزينه دارد و با توجه به برآورد قوه قضائيه ، حداقل 22 ميليارد و 500 ميليون تومان در سال صرف نگهداري زندانيان مربوط به حوادث رانندگي مي شود.
حوادث ترافيكي قابل پيش بيني و پيشگيري هستند
به گزارش مهر ، طبق برآوردهاي سازمان جهاني بهداشت ، حوادث ترافيكي در فهرست علل مرگ در جهان از رتبه نهم در سال 1990 به رتبه ششم در سال 2020 خواهد رسيد. اما بايد اذعان داشت به عنوان يك عقيده غلط ، اغلب افراد اعتقاد دارند حوادث به صورت شانسي اتفاق مي افتد و در نتيجه يك اتفاق غير قابل پيشگيري رخ مي دهد. ولي در حقيقت خيلي از حوادث ، اتفاقي و نتيجه غير قابل كنترل سرنوشت نبوده ، بلكه اغلب حوادث از جمله سوانح رانندگي قابل پيش بيني و پيشگيري هستند.
دكتر اتين كراگ ، مدير دپارتمان پيشگيري از آسيب و خشنونت سازمان بهداشت جهاني در راهبرد 5 ساله اين سازمان براي پيشگيري از آسيبهاي ناشي از حوادث رانندگي ، به كار گيري كمربند ايمني ، صندلي مخصوص كودكان ، كلاه ايمني موتور سواران ، آموزش رانندگان و ساماندهي ترافيك را از جمله روش هاي اثبات شده پيشگيري از اين گونه آسيبها عنوان كرده است.
به گفته وي به رغم بالا بودن آمار ميزان مرگ و ناتواني دائمي ناشي از تصادفات در كشورهاي كم درآمد ، بيشتر تلاشهاي پيشگيري كننده حوادث رانندگي در كشورهاي ثروتمند صورت گرفته است.
پيشنهاد كراگ در اين زمينه به كشورهاي كم درآمد ، تهيه راهبردي موثر است كه كارآمدي آن در ساير كشورها به اثبات رسيده و علاوه بر لحاظ منابع مالي به پيچيدگي سوانح رانندگي نيز توجه شده باشد .
نكته حائز اهميتي كه سازمان جهاني بهداشت در راهبرد پنج ساله از آن به عنوان كاستي عمده در حيطه يشگيري از آسيبهاي ناشي از حوادث رانندگي نام برده است ، نبود آگاهي كافي در خصوص اين معضل ، به ويژه در ميان سياستگذاران است.
بنابراين گزارش ، مجمع جهاني بهداشت در سال 1974 با صدور بيانه اي در رابطه با پيشگيري از حوادث رانندگي ، كشورهاي عضو را ملزم به ارتقاء استانداردهاي ارائه گواهينامه رانندگي و بالا بردن ايمني در ساخت وسائل نقليه و جاده ها كرد.
به گزارش "مهر"، در حال حاضر حدود 14 ميليون وسيله نقليه موتوري اعم از خودرو و موتورسيكلت در كشور تردد مي كند و 3 هزار نقطه حادثه‌خيز نيز در ايران وجود دارد.
بحراني بودن 3 هزار و 700 كيلومتر از راههاي كشور و كاهش مهارت رانندگان به دليل فقدان آموزش كارآمد ، فرسودگي ناوگان حمل و نقل بار و مسافر و افزايش سالانه 20 درصدي سفر‌ها، موجب شده در سال گذشته حدود 620 هزار تصادف درون شهري و برون شهري رخ دهد و 26 هزار كشته و حدود 400 هزار مجروح بر جاي ماند.
بر اين اساس و به اذعان كارشناسان ، كنترل بروز حوادث ترافيكي اولين ضرورت بهداشتي درماني و شرط ارتقاء اميد به زندگي در كشور است.
نظر شما