وي در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : در ابتدا بايد ديد كدام تحقيق و بر اساس چه مبنايي حكايت از اين دارد كه مجلات كودكان و نوجوانان مورد استقبال قرارنمي گيرند ، درحالي كه ظواهر امر خلاف اين را نشان مي دهد ما در سالهاي قبل از انقلاب تعداد نشريات مخصوص كودكان و نوجوانانمان از تعداد انگشتان يك دست تجاوز نمي كرد در حالي كه امروز بيش از 50 عنوان نشريه يا صفحه مخصوص كودك و نوجوان داريم .
سردبيرمجله رشد نوجوان ادامه داد : در حالي كه جمعيت ما حداكثر دو برابر شده ، عناوين نشريات براي بچه ها به پنج برابررسيده ، علاوه بر اين درعرصه كتاب يعني عناوين كتاب و تعداد كتابها هم اين اتفاق افتاده است و همه اينها نشان دهنده اين است كه اتفاقا بچه هاي ما رغبت بيشتري به مطالعه و كتاب درمقايسه با پدر و مادرهايشان نشان مي دهند .
جواد محقق همداني درخصوص اينكه عده اي ازكارشناسان و گردانندگان نشريات كودك و نوجوان آموزش و پرورش را مانع دست يابي دانش آموزان درسطح مدارس و مجلات و نشريات خودشان مي دانند ، خاطرنشان كرد : كساني كه چنين فكرمي كنند اول بايد شمارگان نشرياتشان را به تعداد مخاطبان آموزش و پرورش بالا ببرند تا معلوم شود كه آيا چنين چيزي وجود دارد يا خير . شايد منظور آنها اين است كه آموزش و پرورش نشريات آنها را در مدارس پخش نمي كند ، در نتيجه اين حرف اشتباه است چون آموزش و پرورش هيچ وظيفه قانوني و امكان عملي براي چنين كاري را ندارد .
اگرمخاطبان نشريات كودك و نوجوان به خواندن نشريات خود علاقه داشته باشند آنها را مي توانند ازدكه هاي مطبوعات تهيه كنند و اگر چنين استقبالي نمي شود مشكل از آموزش و پرورش نيست |
وي تصريح كرد : اداره شدن نشريات توسط شاعرو نويسنده از نظر ادبي نقطه قوت مجلات ماست چراكه باعث مي شود كساني در راس مديريت مجلات قرار گيرند كه جزء آفرينندگان و توليد كنندگان ادبي هستند اما ازآن جا كه عنايت اين نشريات به حوزه خبرو اطلاع رساني خبري كم مي شود ، مي تواند از آن زاويه نقطه ضعف هم قلمداد شود . همان طوري كه اگر مطبوعاتي هاي غير شاعر و نويسنده مسئول اين نشريات باشند ممكن است ضعف ادبي آنها بيشتر به چشم آيد اما هر دوي اين گروه در صورتي كه امكانات مديريت صحيحي داشته باشند مي توانند نواقص را برطرف كنند .
جواد محقق در پايان گفت و گو با مهر، در خصوص عاجز بودن نشريات در جذب مخاطبان كودك و نوجوان ، گفت : اولا بايد ديد كه اين سوال بر مبناي كدام تحقيق است و كدام موسسه در كشور تحقيق كرده و ديده كه خانواده ها چنين نظري دارند و بيشتر اين يك سوال ذهني است ، دوم اينكه اگر مطبوعات نتوانسته اند به درون خانواده ها راه پيدا كنند بخشي از اين مشكل متوجه اولياء و خانواده هاست كه فرزندان خود را به مطالعه و مطبوعات و كتاب عادت نداده اند ، چون خانواده ها مطالعه نمي كنند و كتاب و مجله نمي خوانند بچه هاي آنان هم عادت مجله خواني و كتابخواني پيدا نمي كنند .
نظر شما