هر ساله پس از بحث و جدل هاي فروان و اظهار نظرهاي كارشناسان ، در نهايت حداقل حقوق براي بازنشستگان تعيين مي شود كه با توجه به نرخ واقعي تورم نيست و نمي تواند جوابگوي نيازهاي اين قشر ضعيف باشد.
به گزارش خبرنگار مهر ، امروزه اكثر قريب به اتفاق بازنشستگان نسبت به حقوق دريافتي كه دارند قادر به تامين معاش زندگي نيستند و اين در حالي است كه مسئولان و دولت نيز به اين موضوع واقف هستند اما بدون توجه به وضعيت نامناسب اقتصادي بازنشستگان مبادرت به اتخاذ تصميم مي كنند.
نرخ تورم سال به سال افزايش پيدا مي كند اما هيچ تغييري در ميزان حقوق بازنشستگان صورت نمي گيرد و از سوي ديگر حقوق ناچيز بازنشستگان جوابگوي نيازهاي اقتصادي آنان نيست و اكثريت اين قشر در جامعه شرمنده خانواده خود هستند.
بر اساس گفته روانشناسان حدود 40 درصد بازنشستگان در سالهاي ابتدايي بازنشستگي به بيماريهاي روحي و رواني مبتلا مي شوند ، در حالي كه عمده دليل اين امر ريشه در مشكلات مالي و احساس بلا تكليفي و بي ثمر بودن دارد.
در جامعه كنوني ضعف نظام مالي حاكم بر ادارات باعث كاهش قابل توجه حقوق و درآمد ماهيانه بازنشستگان شده است در حالي كه در اكثر كشورهاي دنيا بازنشستگان شهروندان ممتاز جامعه محسوب شده و از منزلت هاي اجتماعي ويژه اي برخوردار هستند .
مسئولان به درستي مي دانند در جامعه اي كه گذران زندگي با حقوق بالاي 300هزار تومان براي يك فرد شاغل بسيار مشكل است چگونه توقع دارند بازنشسته اي با دريافت حقوقي كمتر از 200 هزار تومان و با مشكلات دو چندان قشر شاغل جامعه گذران زندگي كند .
بر اساس تصويب هيات دولت و مجلس در سال 84 ، حداقل حقوق 117 هزار تومان براي بازنشستگان كشوري و لشكري تعيين شد و اين در حالي است كه به طور حتم با وجود اينكه مسئولان بدرستي نسبت به مشكلات اين قشر واقف هستند اما درنهايت حداقل حقوقي اين قشر را با 2 الي 3 هزار تومان به تصويب خواهند رساند و مشكلات بازنشستگان همچنان باقي خواهد ماند .
نظر شما