به گزارش خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، دراين نشست نيكي كريمي درپاسخ به اين پرسش كه چرا با وجود موفقيت و شهرت در بازيگري به نويسندگي و ترجمه روي آورده است ، گفت : براي من ادبيات و كتاب حرف اول را در زندگي مي زند تا جايي كه اگر يك روز كتاب نخوانم احساس مي كنم زندگي ام بي ارزش شده است.
وي افزود: ادبيات هميشه برايم مهم بوده و در طول دوران بازيگري پانزده سال است كه به ترجمه مي پردازم.
كريمي در بيان علت موفقيت بيشتر رسانه هاي تصويري نسبت به ادبيات مكتوب در جذب مخاطب تصريح كرد: دليل اين امر سليقه متوسط مردم و آساني ارتباط با سينما و تاتر نسبت به كتاب است.
وي به تنگناهاي اجتماعي و خانوادگي زنان در جامعه اشاره كرد و گفت : در كشور ما تا به حال در حق زنان ظلم بسياري شده است و بايد سالهاي متمادي تلاش شود تا احترام يك زن به صورت عميق به دست آيد.
پرينوش صنيعي نويسنده رمان « سهم من » نيز به تجربه نويسندگي خود اشاره كرد و اظهار داشت : قبل از نويسنده شدن سالهاي بسياري به انجام فعاليتهاي تحقيقاتي در زمينه روان شناسي و آموزش مشغول بودم ولي برخورد با نسل زناني كه پرتوان وصبورانه مشكلات اجتماعي و خانوادگي خود را پشت سر مي گذارند و همچنين جذابيت و وسوسه رمان نويسي باعث شد از گزارشهاي تحقيقي به رمان نويسي روي بياورم .
وي افزود : درطول نوشتن رمان ، نويسنده همراه شخصيت هاست و با شادي آنها شاد و با غم آنها غمگين مي شود.
به گزارش مهر ، صنيعي در ادامه نشست در تبيين علت فاصله گرفتن ادبيات فارسي از ادبيات جهان گفت: زبان فارسي تنها در ايران و چند كشور محدود به كار مي رود و مردم ساير نقاط جهان با آن تنها از طريق ترجمه كه با متن اصلي فاصله دارد ارتباط پيدا مي كنند.
فاطمه معتمد آريا در مورد تاثير متقابل سينما و ادبيات اظهار داشت : به طور مشخص نقطه آغاز هر فيلم ، تجلي انديشه نويسنده در متن است و بازيگر مضامين ذهني نويسنده را به تصوير مي كشد.
وي با اشاره به نقش خود در فيلم «گيلانه» اضافه كرد: در اين فيلم خود را در قالب مادري كه همه چيزش را از دست داده قرار دادم و تلاش كردم تا جايي كه مي توانم خود را به شخصيت اصلي فيلم نزديك كنم.
معتمد آريا در پاسخ به اين پرسش كه چرا در سالهاي اخير ادبيات ما در سطح جهان از سينما عقب افتاده است گفت: سينما به دليل گويايي بيشتر نسبت به ادبيات، سفير فرهنگي هر كشور است و سينماي ما در دوره خاصي به خودباوري و بيان ارزشهاي انساني چون عاطفه و نوع دوستي پرداخت اين در حالي است كه ادبيات ما حتي در داخل كشور به شخصيت و مرز خودباوري نرسيده و نمي تواند فرهنگ ما را به خارج از مرزها انتقال دهد.
تهمينه ميلاني رابطه ادبيات و سينما را به تاثير نقشه در بناي معماري يك ساختمان تشبيه كرد و اظهار داشت: همان گونه كه ساخته شدن بناي يك ساختمان به درست و اصولي بودن نقشه معماري آن بستگي دارد و اگر خشت اول را معمار كج بگذارد تا ثريا ديوار كج مي رود، در مورد فيلم نيز اگر متن فيلمنامه داراي عيب و نقص باشد فيلم موفقي ساخته نمي شود.
ميلاني در پاسخ به اين پرسش كه چرا در فيلمهاي خود از ادبيات كهن و آثار معاصر استفاده چنداني نمي كند تصريح كرد: استفاده از ادبيات كهن مانند داستانهاي شاهنامه و ديگر گنجينه هاي باستاني ما بسيار گزاف و پرهزينه است و در مورد رمانهاي جديد نيز به دليل مشكلات و محدوديت موجود در صدور مجوز فيلم و رمان امكان بهره گيري وجود ندارد.
در پايان ، شهلا لاهيجي عضو مجمع صنفي فرهنگي زنان ناشر به رشد هندسي تعداد نويسندگان زن در كشور اشاره كرد و تاكيد كرد: در سال 1327 وقتي سيمين دانشور اولين رمان خود را نوشت به عنوان تنها زن نويسنده مطرح شد ولي امروز هشتصد تا هزار نفر زن ناشر داريم و رقم نويسندگان موفق زن در كشور ما بسيار بالاتر از گذشته شده است.
وي همچنين كثرت دانشجويان و تحصيل كردگان زن جامعه را مايه فخر و مباهات جامعه زنان ايران دانست و برتري عددي آنها را نسبت به دانشجويان مرد در دانشگاه ها اتفاقي خوش يمن و پسنديده تلقي كرد.
به گزارش مهر ، اين نقطه نظر با مخالفت و انتقاد فاطمه معتمد آريا همراه شد كه شكل گيري و بسط ديدگاههاي تفكيكي را باعث حركت مجزاي دو جنس زن و مرد و رشد دوگانه و متعارض در بطن جامعه قلمداد كرد.
نظر شما