به گزارش خبرنگار تئاتر "مهر"، در حاشيه نشست نمايشنامهخواني انجمن تئاتر مقاومت كه اوايل هفته جاري در تالار شماره 3مجتمع فرهنگي هنري اسوه پس از اجراي نمايشنامهخواني "آن سوي روياها" به كارگرداني سعيد نجفيان برگزار شد، حاضران به بررسي شكل و روند نمايشنامهخواني در ايران پرداختند.
عبدالله حسيني، يكي از نمايشنامهنويسان، ضمن انتقاد به اين شكل اجرايي نمايشنامهخواني همراه با ميزانسن كه مدتي است در ايران رواج پيدا كرده، خاطرنشان كرد: "ما در هيچ جاي دنيا شاهد چنين اجرايي از نمايشنامهخواني نبودهايم، هر چيزي اصول خود را دارد، خارج از اين اصول كار كردن چيز ديگري است."
سعيد نجفيان نيز به عنوان كارگرداني كه نمايشنامه "آن سوي روياها" را در اين جلسه روخواني كرده، تصريح كرد: "وقتي عنوان كارگردان براي يك نمايشنامهخواني مطرح ميشود، قرار نيست ما از اجرا فقط انتظار يك روخواني راديويي داشته باشيم. به نظر من دغدغه و هدف يك اجراي نمايشنامهخواني، حرف زدن است، من به عنوان كارگردان اين حرف را ميتوانم به اشكال مختلف و با تحليل خودم اجرا كنم."
وي افزود: "اگر من از حركت و نور و موارد ديگر در اجراي نمايشنامهخواني استفاده ميكنم، علتش اين است كه معتقدم اين حركتها ميتواند به فهم اثر كمك كند. به نظر من امروز پس از 70 سال بايد تغييراتي در اجراي روخواني نمايشنامه داده و از تكرار مكرارت جلوگيري شود. تماشاگر حق دارد از جلوههاي ويژه در اجراي نمايشنامهخواني بهره بگيرد."
در ادامه علي فرهادزاده يكي از نمايشنامهنويسان و كارگردانان انجمن تئاتر مقاومت كه تحصيلات تئاتري خود را در دانشگاه استراليا به پايان رسانده و هم اكنون از استادان دانشكدههاي تئاتر ايران است، خاطرنشان كرد: "ما در اجراي نمايشنامهخواني قواعدي را به عنوان نمايشنامه و درام قبول كردهايم، بنابراين نميتوانيم خارج از اين قواعد و با قواعد خود عمل كنيم، اجراي روخواني همراه با ميزانسن، نمايشنامهخواني نيست و بايد براي آن عنوان ديگري بگذاريم."
وي گفت: "من در اجراهاي نمايشنامهخواني كشورهاي ديگر هم تاكنون با اين شكل اجرايي مواجه نبودهام و اين نوع نمايشنامهخواني مختص ايران است."
فرهادزاده افزود: "اگر ميخواهيم نمايشنامهخواني كنيم بايد با محوريت روخواني نمايشنامه عمل كنيم و اگر به خاطر نداشتن امكانات و سالن اجرا به سراغ نمايشنامهخواني ميرويم، اين ديگر نمايشنامهخواني نيست و يك اجراي نيمهكاره تئاتر است."
نظر شما