به گزارش خبرگزاری مهر، رضا خرمیان دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مخزن در مورد این دستگاه گفت: به منظور مطالعه مکانیسمی فرایند افزایش برداشت در مخازن ترکدار تاکنون از مدل بسته شنی استفاده شده است.
وی با بیان اینکه به دلیل داشتن یک سری مشکلات چون تراوایی بسیار بالای ماتریکس بلوک، عدم اتصال دانه های ماسه به یکدیگر و تغییر در مقدار تخلخل و تراوایی ماتریکس بلوک، بسته شنی، نمی تواند مدلی جایگزین جهت مدل واقعی مخزن باشد، گفت: با توجه به این مشکلات طراحی و ساخت یک محیط متخلخل ترکدار، با تخلخل و تراوایی ثابت و نزدیک به شرایط مخزن، امری لازم و ضروری به نظر می رسد.
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مخزن در رابطه با کاربرد این دستگاه افزود: جهت بررسی و مقایسه نیروهای فعال در مخازن ترکدار از جمله آشام و تخلیه می توان از محیط متخلخل شکافدار مصنوعی استفاده نمود. از دیگر کاربردهای این طرح می توان به بررسی اثر متقابل بین بلوک ها، بهینه سازی عدد مویینگی طی فرایند سیلابزنی مواد فعال سطحی در مخازن ترکدار، اشاره داشت، در این راستا و به منظور رفع مشکل همراه با مدل های بسته شنی، از دو روش کاملا نوین در ساخت محیط متخلخل شکافدار بهره برد شده است.
به گفته این محقق واحد علوم و تحقیقات، در روش اول با ریختن یک سری کانی های معدنی درون لوله های کوارتز یا پیرکس، محیط متخلخل ترکدار ساخته می شود.بدین شکل که عدم یکسان بودن جنس کانی های معدنی، لوله مورد استفاده و اختلاف در دما ذوب آنها ، اتصالی بسیار قوی مابین جداره داخلی لوله و محیط متخلخل فیوز شده، برقرار نمی شود. که این امر منجر به ایجاد محیطی با تراوایی بالا در اطراف محیط متخلخل با تراوایی پاین می شود.
خرمیان گفت: در روش دوم ابتدا مغزه هایی مصنوعی با قطر ۳۹.۶ میلیمتر به عنوان ماتریکس بلوک تولید می شود. در ادامه به منظور طراحی شکاف اطراف مغزه، از لوله های پلکسی با قطر داخلی ۴۰ میلیمتر استفاده می شود. نهایتا می توان با قرار دادن مغزه مصنوعی ساخته شده درون لوله پلکسی ، یک شکاف با اندازه ۲۰۰میکرومتر ایجاد کرد.
نظر شما