به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی دوومیدانی ایران در حالی با ۱۲ نماینده به کار خود در رقابتهای دوومیدانی آسیا پایان داد که تنها دو مدال از این مسابقات سهم ایرانی‌ها شد.
اگرچه پیش از اعزام نمایندگان ایران نیز می‌شد پیش‌بینی کرد که با این آماده‌سازی ضعیف در مقابل حریفان قدرتمند آسیایی راه به جایی نمی بریم اما خیلی ها روی مدال طلای احسان حدادی حساب کرده بودند.
نایب قهرمان المپیک اما خودش یکی از همان ورزشکاران فراموش شده فدراسیون جزیره ای دوومیدانی بود که هنوز به دنبال سرمربی از این کشور به آن کشور می رود. او از حضور در این رقابتها انصراف داد تا صمیمی تنها نماینده پرتاب دیسک ایران باشد.
فدراسیون دوومیدانی در سال‌های اخیر با مشکلات مدیریتی و حواشی زیادی دست و پنجه نرم کرده است. نیمه کاره رها کردن فدراسیون توسط افشین داوری که خودش پیش از برکناری استعفا داد اوضاع را پیچیده‌تر کرد. ورزشکاران ناراضی و رها شده که هر یک سهمی از مربی خارجی و اردوی تخصصی می‌خواستند بیش از پیش نشان می‌داد که دوومیدانی شاید فراتر از همه رشته های ورزشی دیگر به یک مدیر کاربلد نیاز دارد.
برخی دوومیدانی را مجموعه ای از چند فدراسیون می دانند که اداره آن کار هرکسی نیست. اتفاقی که البته تجربه هم شد و ناکارآمدی مهره ها خودش را بیش از هر فدراسیون دیگری نشان داد.
پس از موفقیت دوومیدانی در بازی های آسیایی گوانگجو و مدال نقره تاریخی احسان حدادی در المپیک لندن، انتظارها از ورزش مادر بیشتر شد اما در ادامه حساسیت وزارت ورزش و جوانان تا حدی نسبت به این رشته پرحاشیه کم شد که با رفتن داوری پس از ناکامی های مکرر دوومیدانی کاران تا مدت ها فدراسیون معلق به کار خود ادامه می داد.
حالا هم اگرچه طباطبایی سرپرست است و ثبت نام از انتخابات دوومیدانی آغاز شده اما در سال حساس قبل از المپیک خیلی هم نمی شود فدراسیون را تکان داد، بودجه آورد و به مشکلات رسیدگی کرد.
ملی پوشان ایران در دوره قبلی رقابتهای قهرمانی آسیا به سه مدال نقره رسیدند. البته در آن دوره لیلا رجبی هم در تیم ملی حضور داشت. رجبی در این دوره به دلیل مصدومیت و درحالی که با توجه مسئولان سابق می توانست خود را به این مسابقات برساند غایب بود. غیبت وی بزرگترین شانس مدال بانوان در این دوره از رقبابتها را از بین برد.
اگرچه سپیده توکلی و مریم طوسی هم تا حدودی شانس کسب مدال داشتند ولی حضور حریفان قدرتمند آسیایی کار را برای آنها سخت کرده بود. فاطمه خیاطی هم که اولین تجربه خود در رقابتهای قهرمانی آسیا را پشت سر می گذاشت و کسی از وی انتظار مدال نداشت.
در بخش آقایان، درحالی که حتی بلیت احسان حدادی هم برای وی گرفته شده بود او به رقابتها نیامد. حدادی که پرتاب خوبی در لیگ الماس نداشت تصمیم گرفت در قهرمانی آسیا شرکت نکند. با نیامدن وی یکی از شانس های مسلم مدال برای ایران از دست رفت البته محمود صمیمی در غیاب حدادی موفق شد به مدال برنز پرتاب دیسک برسد.
شاید تنها اتفاق مثبت این رقابتها کسب اولین مدال دوی ۱۰۰ متر در تاریخ دوومیدانی ایران باشد. قاسمی موفق شد با رکورد ۱۰ ثانیه و نوزده صدم ثانیه به این موفقیت برسد.
بدون شک ناکام ترین نماینده ایران در این دوره از رقابتها کیوان قنبرزاده بود. وی که در دوره قبلی در پرش ارتفاع به مدال نقره رسید این بار پنجم شد. البته کیهانی هم در سه هزارمتر مانع در یک قدمی مدال، به رتبه چهارم رسید.
کسب تنها دو برنز آن هم در رقابتهای آسیایی بار دیگر به ایرانی ها ثابت کرد خیلی از رقیبان خود عقب مانده اند. آن هم در سال حساس قبل از المپیک که تلاش ها چندبرابر شده و هیچکس دست روی دست نگذاشته است.
انتظار جامعه ورزش از گودرزی این است که نگاه ویژه ای به دوومیدانی داشته باشد. به رشته ای که این روزها رها شده و با وجود شانس بالای کسب مدال منزوی و سرخورده پسرفت می کند.
انتخابات فدراسیون دوومیدانی باید هرچه زودتر مشخص شود و سرمایه گذاری روی مهره های مدال آور اگرچه همین حالا هم دیر است آغاز شود. ورزش مادر که حالا از مدال و نتیجه یتیم شده است بدترین روزهایش را سپری می کند.
نظر شما