مشكل جشنواره امسال، عدم برنامه ريزي است / متاسفانه شكل برخورد با آثار ‏هنرمندانه نيست

كوروش نريماني ، نويسنده و كارگردان تئاتر، در گفتگو با خبرنگار تئاتر "مهر"، ضمن بيان اين مطلب ، نظرش را درباره برپايي جشنواره تئاتر به صورت غير رقابتي اينگونه  بيان كرد : من با اينگونه برگزاري جشنواره موافقم. معتقدم مسئولين ، محصولات توليدي يك سال را نه فقط به جشنواره فجر تهران كه بايد به ساير جشنواره هاي شهرستاني بفرستند. همه كشورهاي صاحب تئاتر هم همين كار را مي كنند .

وي ادامه داد:  من چون تجربه جشنواره آوينيون را دارم، ‏‌‏مي توانم از آن تجربه به شما بگويم . تمام گروه هاي نمايشي كه در اين جشنواره شركت مي كنند ‏، ضمن سال هم در شهرها و كشورهاي خود اجرا داشته اند و برايند كارشان را به اين جشنواره مي آورند . دركنار اين جريان تهيه كنندگان و علاقمندان به تئاتر هم وجود دارند كه مي آيند و از هر كاري كه خوششان مي آيد ‏ انتخاب و قرارداد مي نويسند و به كشورشان دعوت مي كنند .

وي اضافه كرد: من اينگونه مي پسندم كه كارشناساني كه خارج از حوزه دولتي هستند به كارهاي منتخب جايزه بدهند و اين  جايزه ها وابسته به سليقه دولتي نباشد. اين قشنگ تر است كه حتي تماشاگران هم جايزه بدهند. من واقعا قبول نمي كنم كه چند منتقد دور هم جمع شوند و با نظر سليقه اي خود به كارها جايزه بدهند كه در نهايت نتيجه اين جايزه ها به درد كسي نخورد .

كارگردان نمايش ” دن كاميلو ” گفت : مشكل جشنواره امسال در عدم برنامه ريزي است . مثالي مي زنم. ما كه در سالن چهارسو اجرا مي رويم و من ميزانسن هايم را بر اساس اين سالن چيده ام ،‏ چرا بايد به سالن ديگري بروم و همان اضطراب و هول جشنواره  قبلي را داشته باشم؟ اينكه همان دستپاچگي جشنواره  گذشته است!

 وي ادامه داد: ما مي خواستيم با اين كار اضطراب ناشي از شروع نمايش را كاهش بدهيم ‏. ولي باز همان شرايط قبلي براي ما تكرار شده ؟ چرا ما و گروه هاي مثل ما را به دردسر مي اندازيد ؟ اين نشان مي دهد كه كارشناسان ، نمايش من را ديده اند ولي به ميزانسن آن توجهي نكرده اند . متاسفانه شكل برخورد با كارها ‏هنرمندانه نيست و بيشتر از سررفع  تكليف و اداري است .

وي اضافه كرد: اگر امسال جشنواره به قول بعضي ها چون جايزه ندارد ، شور و شوق ندارد‏‏، بايد بگويم كه چون آنها ازهمان ابتدا هنرمندان را به جايزه گرفتن عادت داده بودند، حالا در برخورد با اين حذف ممكن است اينگونه برداشت شود. ولي من به شما قول مي دهم كه اگر از همان اول برخورد جايزه اي نمي كردند، اتفاقات خيلي خوبي مي افتاد. از جمله اينكه تئاتر شهرستان نمي رفت زير لواي جشنواره .

وي متذكر شد: قبل از اين جشنواره بازي ها،‏ تئاتر شهرستان به فعاليت خود ادامه مي داد. من درسالهاي 61 تا 67 در شهرستان بودم و هميشه اجرا داشتيم. ولي الان كو؟ همه اش منتهي شده به جشنواره فجر تهران! متاسفانه در شهرستان كارشناس آشنا به تئاتر وجود ندارد تا بفهمد كه چگونه آن را پوشش بدهد و بودجه بگيرد . هميشه اين ذهنيت براي گروه هاي شهرستاني وجود داشت كه اگر در جشنواره جايزه بگيرند، مي توانند از شهرستان خود براي اجراي عموم بودجه بگيرند. به نظرم جشنواره با شكل قبلي اش غلط بوده است .

وي در باره حضور نمايش هاي خارجي درجشنواره گفت: خود من از نمايش  ”ريچارد دوم” خيلي تاثير گرفتم. همين نمايش وقتي كه من در برلين بودم، اجرا مي شد و به ما بليط اين نمايش نرسيد. من شانس آوردم كه توانستم اين نمايش را در تالار وحدت ببيينم .  به هر حال هنرمندان بايد از چه كساني تاثير بگيرند؟ همين اجراها است كه مي تواند موثر باشد .

وي در پايان گفت : ممكن است مسئولين اين را نگويند، ولي من چون خارج از گود مديريتي و مسئوليتي هستم، صادقانه مي گويم كه هر گروه خارجي حاضر نمي شود تا در ايران با اين فضا و امكانات، اجراي تئاتر داشته باشد. فرض كنيد اعضاي همين گروه ”ريچارد دوم” به سختي مي توانند به ايران بيايند. خيلي سخت است كه گروه هاي با سابقه خارجي،  با اين امكانات محدود ما، به ايران بيايند‏، توهين نشنوند‏، سختي نبينند وعلاوه بر همه اينها، با شرايط فرهنگي ما هم جور باشند و به راحتي برگردند.