كوچ قهرمانان تهراني به استانها / دوچرخه سواري تهران نياز به تحول دارد / عدم مديريت صحيح بزرگترين ضربه را به دوچرخه سواري تهران زده است

چندي پيش مجمع سراسري فدراسيون دوچرخه سواري با حضورنمايندگان استانها و ورزشكاران داوران و مربيان در محل سالن امور مشترك فدراسيون ها برگزار شد تا اجراي برنامه هاي دوچرخه سواري كشور را با انتخاب دوباره نائب رئيس و دبير اجرايي فدراسيون و برخي از ديگر مسئولين به دست افراد جديدي بدهند. دراين بين اعتراض يكي از پيشكسوتان اين رشته درجلسه نسبت به عدم رشد و سوء مديريت در ورزش دوچرخه سواري استان تهران نظر همه را به خود جلب كرد.

وي دراين جلسه اظهاركرد كه ما قبلا درتهران حدود 20 باشگاه داشتيم ولي حالا يك باشگاه به طورمستمر فعاليت مي كند علت اين امرچيست و چرا فكري نمي كنيد؟ ولي هيچ جوابي ازسوي مسئولين به اين سوال داده نشد.

ايماني دبيرهيات دوچرخه سواري استان تهران درخصوص اين مشكلات مي گويد: « براي رشد اين ورزش درتهراني كه داراي 15 ميليون جمعيت است بايد تمهيدات خاصي را داشت و ارگانهاي ذيربط ازجمله شهرداري تهران با يك هم انديشي مشترك برنامه ريزي هاي خود را به اجرا دربياورندو قطعا شهرداري تهران دراين مهم نقش به سزايي را دارد.»

دبيرهيات تهران افزود: « شايد با حل برخي ازمشكلات اين رشته درتهران بتوان به مشكل عمده ترافيك نيزكمك بسزايي داشت. ما براي چندمين بار به سراغ مسئولين شهري خواهيم رفت و رايزني هاي لازم را انجام خواهيم داد.»

وي بزرگترين مشكل اين هيات را كمبود جاده و پيست مي داند و اظهار مي كند كه حتي ساخت پيست تخصصي درتهران نمي تواند مشكلات اين رشته را درمركزكشورحل كند.

دبير هيات دوچرخه سواري تهران با تصريح اين نكته كه تغييرمديريت دراين هيات هيچ اثري ندارد و مشكل از عدم هماهنگي بين مجموعه هاي استان است گفت: « وقتي ما در پاركها كه جزء اصلي ورزش دوچرخه سواري ما محسوب مي شوند نمي توانيم حتي يك دوچرخه را اجاره داده  يا از غرفه هاي آن به نفع خودمان سود ببريم ناچاربه سويي مي رويم كه بسياري از برنامه هاي خود را به ارگانها و مراجع ديگر واگذارمي كنيم تا به صورت كاملاغيرحرفه اي اقدام به برگزاري مسابقات نمايشي با عنوان مسابقات قهرماني دوچرخه سواري نمايند.»

محمدي يكي ازمسئولين توابع دوچرخه سواري تهران نيز با تاكيد بر اينكه مشكل استان تهران حل نشدني است و ما با فعاليت چند برابر نيز نمي توانيم رشد كافي را دراين كلان شهر بدست آوريم گفت: « استان تهران ازنظر بودجه هاي مالي نيزمحدوديت زيادي دارد به طوريكه از حمايت ورزشكاران قهرمان خود و تهيه وسائل براي قهرمانان عاجز است. البته به نظر بنده برخي از اين ناملايمات نسبت به قهرمانان ورزشي ناشي از عدم مديريت مناسب در اين هيئت مي باشد.»

پراش قهرمان دوچرخه سواري كشورنيزدراين رابطه مي گويد: « وضعيت اين هيات در8 سال گذشته به همين شكل بوده و الان هم با وجود تغييرمديريت به همين شكل ادامه مي دهد و بايد فكري به حال آن كرد. متاسفانه فدراسيون هم در اين خصوص نظارت كاملي را ندارد و كمكي را درجهت بهبود وضعيت برنامه ريزي و يا تقويت ارتباطات مسئولين استاني دراين مورد به هيت نمي كند.»

تمامي اين مسائل درحالي است كه مدتي است استان تهران به دليل برخي ازمشكلات مديريتي درپاركها دچاريك بحران شديد براي تامين جاده براي ورزشكاران حرفه اي و غير حرفه اي خود مي باشد.

بسياري ازمديران پاركها درشهرداري هاي تهران ازراه اجاره دوچرخه و پيست هاي دوچرخه سواري درپاركهايي چون چيتگر و سرخه حصار و غيره درآمد زايي خوبي را دارند كه شكل گيري و گسترش اين روند نابسامان درورزش دوچرخه سواري باعث شده كه بسياري از قهرمانان ما محدود به مجموعه ورزشي آزادي تهران شده يا اينكه با مراجعه به شهرهاي اطراف تهران عضو تيم هاي شهرستاني شوند.

ورزشكاران تهراني اين رشته يا تمرينات خود را مختصر مي كنند و فقط در پيست هاي محدود منطقه آزادي تمرينات خود را ادامه مي دهند يا اينكه بدون درنظرگرفتن امنيت جاني در جاده ها دوچرخه سواري مي كنند كه دراين مدت شاهد بسياري از تلفات ازجمله مرگ يك دوچرخه سواردرچند سال گذشته دراين استان بوده ايم.

عليرضا حقي يكي ازملي پوشان رشته دوچرخه سواري و ورزشكار استان تهران كه حائزبيش از 14 مدال آسيايي است با بيان مشكلات استان تهران مي گويد :« بزرگترين مشكل اين هيات اول جاده و پيست مخصوص است و دوم مديريت است . متاسفانه دراين سالها شاهد ازهم پاشي تيمهايي چون پاس نيروي زميني و آزادي تهران بوده ايم و تقريبا تنها تيم باشگاهي تهران تيم پيكان است.»

حقي با بيان اينكه ناملايمات زيادي ازسوي مسئولين اين هيات به ورزشكاران مي شود به طوريكه بسياري ازابزارلازم را بايدخودشان تهيه كنند گفت: « متاسفانه درجايي قرارداريم كه كشوري مثل چين كه حرف اول دوچرخه سواري را مي زند ازحالا براي قهرماني المپيك 2012 كارمي كند ولي ما در مركزكشورمان هنوزيك پيست جاده اي درست و حسابي نداريم تا بتوانيم خود را براي بازيهاي آسيايي كه 9 ماه بعد انجام مي شود آماده كنيم.»

بايد گفت خوشبختانه اين سوء مديريت وعدم امكانات متمركز درتهران باعث نشده كه ورزشكاران اين رشته تمرينات خود را پيگيري نكنند به طوريكه براي دوازدهمين بارمتوالي عنوانهاي قهرماني اين رشته را دركشوربدست آورده اند، ولي به گفته خود ورزشكاران كم كم انگيزه ها برايشان كمرنگ تر مي شود و رو به سوي شهرهاي ديگرمي روند و دليل آنرا دريافت امكانات مناسب براي اردوها برگزاري اردوهاي تيم هاي ملي درشهرستانها و دريافت زمين هاي اختصاصي براي راه اندازي پيست هاي مخصوص مي دانند.

ظاهرا تمامي اين مشكلات يك موضوع را براي همه ثابت مي كند كه ما خيلي عقب هستيم كه ورزش پايتخت ما براي يكي از رشته هايي كه دردنيا حرف اول را مي زند بايد بدود وبه هيچ جا نرسد.
ظاهرا دراين جا يك نكته به همه ثابت مي شود كه ازاول ورزش تا آخرآن، همه حرف مي زنند و تا عمل فاصله ها بسيار است. يك نكته ديگرهم به ما بايد ثابت شود كه مطمئنا اين موضوع چند سال ديگر درك مي شود كه حالا ابتداي سال 2006 اظهارمي كنيم از ورزش دنيا فاصله داريم درحاليكه براي مسابقات المپيك 2008 حتما اين زمان دو برابر شده و فرصتي براي جبران به دست نخواهيم آورد.

اين مشكلات درحالي براي يك ورزشكار و دوچرخه سوار پايتخت نشين وجود دارد كه مشخص نيست ورزشكاران و علاقمندان به ورزش دوچرخه سواري درشهر و استانهاي فقير و محروم چه مي كنند و با چه امكاناتي ورزش مي كنند؟!