به گزارش خبرنگارگروه دين و انديشه "مهر"، نمايشگاه " ابن خلدون" فرصتي براي اطلاع از روابط سياسي، اقتصادي،فرهنگي، فلسفي، ديني و اجتماعي به شمار مي رود تا توسط آن شرق با غرب و با جهان عرب در قرن 14 ارتباط بهتري برقرار كنند.
به گزارش خبرگزاري محيط، كساني كه از اين نمايشگاه ديدن مي كنند از منابع فكري اندلس ( اسپانيا) در همه زمينه ها و تحولات سياسي، تجاري و فلسفي آنها آگاه مي شوند و با نقش تاريخي و فرهنگي و فلسفي كه اسپانيا و اندلس در قرن 14 ميلادي به عهده داشتند، مطلع مي گردند.
از اهداف و پيامدهاي برپايي اين نمايشگاه پيوند همكاري و ارتباط همبستگي ميان اسپانيا، جهان اسلام و اروپاست كه سعي مي شود احترام متقابل، دفاع از آرامش، برقراري صلح و ايجاد همبستگي به وجود آيد.
اسپانيا با برپا كردن اين نمايشگاه قصد متمركز و يكسو كردن افراد بيشتري از داخل و خارج به نمايشگاه " ابن خلدون " را دارد تا مردم از نزديك با انديشه و تفكر ابن خلدون آشنا و از بناهاي تاريخي و تمدني اسپانيا ديدن به عمل آورند.
ولي الدين ابوزيد عبدالرحمن بن خالد (خلدون) در رمضان سال 732 در تونس چشم به جهان گشود و در رمضان سال 808، در سن شصت و هفت سالگي، در مصر در گذشت.
ابن خلدون كه در اصل از خانواده اي اندلسي (اسپانيايي) و ثروتمند و نزديك به قدرت سياسي بود، سالياني پرتب و تاب را گذراند و در دربارهاي تونس، مراكش و مصر، به شغل ديواني و قضاوت پرداخت و بارها عزيز و محترم و بارها مغضوب و مطرود و زنداني شد.
وي كه در كشورهاي ديار مغرب اسلامي اقامت داشت، از سياست و قضاوت تجربه‌اي گران اندوخت و اين تجربه را به دانش دائرة المعارفي گسترده خود در زمينه فلسفه، طبيعيات و علوم ديني گره زد و سرانجام به نوشتن تاريخ روي آورد.
كتاب "تاريخ" ابن خلدون مشهور به "العبر" با عنوان كامل آن "العبر و ديوان المبتدأ و الخبر، في ايام العرب و العجم و البربر و من عاصرهم من ذوي السطان الاكبر" (عبرت ها و ديوان مبتدا و خبر، درباره روزگار تازيان و ايرانيان و بربرها و قدرتهاي بزرگ معاصر آنها) نام دارد، اما اين كتاب بيشتر با "مقدمه" آن شهرت دارد.
نظر شما