به گزارش خبرنگار مهر، این هیدروژل با قرار گرفتن در معرض نور پیوندهای محکمی میان مولکول های خود ایجاد می کند که این پیوند های محکم باعث ارائه یک ثبات مکانیکی می شود که قدرت و مقدار تورم این هیدروژل را در زمان استفاده کنترل می کند.
محقق این تحقیق یک ایرانی است که اکنون در دانشگاه بوستون است. وی اظهار کرد: هیدروژل دارای کاربردهای بسیاری است. مواد بکار رفته در آن به عنوان درزگیر و چسب بافت‌ها در موارد آسیب دیده عمل کرده و مانعی برای ایجاد زخم خواهند بود. این ماده به دلیل خاصیت آن و شباهتش به بافت پوست تاثیر مثبتی در درمان زخم خواهد داشت.
یکی از چالش هایی که مهندسان پزشکی در ساخت این مواد با آن مواجه هستند، تنظیم کشش و انعطاف پذیری آن مانند بافت بدن انسان است.
این محقق می گوید: هیدروژل ما بسیار انعطاف پذیر است و از پلی پپتید سازگار زیستی ساخته شده است و می تواند با نور فعال شود.
هیدروژل‌ها دسته‌ای از مواد پلیمری با ساختار شبکه‌ای هستند که قابلیت تورم و جذب آب بالایی دارند. این خصوصیت، هیدروژل‌ها را از سایر پلیمرها متمایز می‌سازد.
نظر شما