ماه رمضان زمانِ آماده ‏سازی و روز عید آغاز عمل است

به گزارش خبرگزاری مهر، هنگامی كه ماه رمضان و روز عید به روزمرگی و عادت تبدیل می‌‌گردند، طبیعی است كه از مظاهر زندگی عادی تجاوز نمی‌كنند و در ظرفِ زمانی محدود خود متوقف می‌‌شوند. اما ماه رمضانی كه از اركان اسلام است و عید فطری كه از اعیاد اسلامی است، خصوصیاتی كاملاً متفاوت دارند. رفتارهای سطحی و رسوم و عادت‌ها را درمی نوردند و از محدوده زمانی خارج می‌‌شوند. ‌

با این اوصاف متوجه می‌‌شویم كه هدف این عبادات، پس از عید است. ماه رمضان زمانِ آماده ‌سازی و روز عید آغاز عمل است. در حقیقت، ماه رمضان برهه‌ای است كه مابَعدِ خود را تولید می‌كند و در روز عید، انسانی جدید زندگی تازه خویش را آغاز می‌كند. ابعادِ وجودی این انسان با انسانِ پیشین متفاوت است. او با درک و فهمِ گسترده‌تری كه به سببِ یک ماه آموزش و ممارست، عمق و امتدادِ بیشترى یافته است؛ زندگی می‌‌كند. ‌

‌ او از احساسی رقیق‌‌تر، كه از روزه كسب كرده، برخوردار شده است. روزه ‌اى كه او را با درد و رنجِ رنج‌دیدگان آشنا كرده است. او با نیرویی كه آن را در تمرینِ الهی خود به دست آورده است، حركت می‌كند. بنابراین، پایداری و ثباتِ او افزون‌تر شده و صبر و اعتدالش رشد كرده است. ‌

‌ این انسان بزرگ، با تحول عمیقی كه در وجود خویش احساس می‌‌كند، در صبح روز عید، هنگامی كه زكات می‌‌پردازد و نام پروردگار خویش را یاد می‌كند و نماز می‌‌گزارد؛ در این هنگام، جشن می‌گیرد تا خدا را شكر گزارَد و شادمان باشد. آنگاه زندگی جدید خویش را آغاز می‌‌كند. این زندگی با حیات عادی او، آن زمان كه در محدوده مسائل شخصی خود به سر می‌بُرد و روحِ خویش را در پیله منیتِ خود محبوس كرده بود، متفاوت است. بدین گونه، احساسات و فعالیت‌های خویش را مهار می‌‌كند. ‌

‌ او در ظاهر فردی از امّت است، ولی در حقیقت، خودْ یک امت است. او موجودی نامتجانس و قطعه‌ای غریب و ناهماهنگ در پیكر جامعه بود. چیزی بود غیر از آنچه الآن شده است. اینك جزیی است حقیقی از امّت خویش كه ابعاد وجود خود را با وجودِ هم‌نوعانش پیوند می‌‌زند و افق فهم و احساس خویش را به فهم و احساس دیگران نزدیک می‌سازد. در نتیجه، پیوندِ امّت مستحكم‌‌تر و كنش و واكنش میان آن بیشتر و بازدهی آن افزون‌‌تر خواهد بود.

اینک، پس از عید، دردهای نیازمندان، رنج‌دیدگان و محرومان را حس می‌كند و برای كاهش باری كه بر پشت آنها سنگینى می‌‌كند، چاره می‌‌اندیشد و در این راه می‌‌كوشد. او اینک از مشاهدة بی‌سواد، بیمار، و منحرف، دردمند می‌‌شود.

این انسانِ جدیدِ ما احتكار را نمی‌‌پسندد، پس خود احتكار نمی‌‌كند و اجازه نمی‌‌دهد در میان امتش احتكار كنند. احتكاری كه مورد قبول او نیست، به احتكارِ كالا و نیازمندی‌های مادی مردم محدود نمی‌‌شود، بلكه او با احتكارِ علم، احتكارِ مقام، احتكارِ سازندگی و حتی احتكارِ دین و بهشت هم به شدت مخالفت می‌‌ورزد. او انسان‌ها، همه انسان‌ها را دوست دارد. و انحراف، كج‌روی، الحاد، و بی‌‌‌مبالاتی انسان را نمی‌‌پسندد و برای درمان آن تلاش می‌‌كند؛ آنچنان كه فرزندانِ بیمارِ خود را درمان می‌كند.

این است مسیر و خط مشی مسلمان پس از عید فطر: تلاشِ دائمی برای درمانِ مشكلات اجتماعی، تلاش برای احقاق حقوق طبقات محروم، كوشش مستمر برای ارتقای سطح زندگی اقشار محروم و توسعة همه مناطق مظلوم. تلاشی دائمی، پس از شناختِ ابعاد و دامنه مشكلاتِ جامعه و پس از شناسایی كسانی كه از این مشكلات رنج می‌‌برند و پس از آمادگی روحی صابرانه و خلل‌‌ناپذیر. تلاشی كه از فعالیت اجتماعی وسیله‌ای برای خدمت به انسان می‌سازد، و وسیله‌ای برای عبادت خداوند. خدا را می‌‌توان با خدمت به بندگانش نیز عبادت كرد.

انسانِ جدیدِ ما كه به موفقیتِ خود باور دارد، مردم را دوست می‌دارد؛ حتی منحرفان را، و برای درمان آنها تلاش می‌‌كند. محرومان را دوست دارد و برای درمان درد آنها تلاش می‌‌كند. با قلبی دردمند اما امیدوار، به دیدار نسل گم‌كرده ‌راه می‌‌شتابد؛ با برخوردی مثبت، نه با اتهام زدن به دیگران. ‌

‌با این ثروت، و با این سلاح؛ یعنی با انسانِ پس از عید، وطنِ خود را می‌سازیم و بساطِ ظلم و تبعیض را از جامعه خود بر می‌‌چینیم و به انسان خدمت می‌كنیم و این‌چنین عبادت می‌‌كنیم پروردگار بخشنده و مهربانمان را. ‌

نویسنده : امام موسی صدر، تنظیم و ویرایش: سایت راه برتر، منبع: www.ettelaat.com