به گزارش خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، اين مترجم كه در نشست ادبيات ملل در فرهنگسراي ملل سخن مي گفت ، ضمن بيان اين مطلب افزود : داستان به مفهوم امروزي اول بار توسط ادگار آلن پو و هم دوره هايش پايه ريزي شد. در آمريكاي اسپانيايي زبان ، داستان كوتاه، زبان روايي ساده اي براي تشريح آيين ها و سنت ها و باورها به شمار مي رفت و هر نويسنده را مي توان با ويژگيهاي ادبي و روايي خاص خود از ديگري تمييز داد .
وي كه مبحث ادبيات " آمريكاي لاتين " را محور بحث داشت ، با اشاره به بديهي بودن عنصر تفاوت در ميان نويسندگان يك منطقه تصريح كرد : اگر به ادبيات ايران نيز توجه كنيم ميان نويسندگان شمالي با جنوبي ، تفاوت هاي زيادي چه درجزئيات و چه در نوع نگاه به زندگي و جهان بيني مشاهده مي كنيم . زبان آنان يكسان ، اما نگاه حاكم بر آنها متفاوت و قابل تميز است . ادبيات آمريكاي لاتين نيز از اين قاعده مستثني نيست .
اسدالله امرايي داستانهاي نوشته شده آمريكاي لاتيني را به دو دسته روستاي و شهري تقسيم كرد و اظهار داشت : داستانهاي روستايي يا ملهم از افسانه ها و متل ها و در آميخته با وهم و خيال هستند و يا به شرح حال دورگه ها و سرخپوستان و وضع رقت بار زندگي كشاورزان در مقابل ملاكان و ... اختصاص دارد. در نوع دوم كه داستان هاي شهري نام دارند، نويسنده تحت تاثير ناتوراليسم و رئاليسم سوسياليستي به ادبيات كارگري و شرح فساد نظاميان و حاكمان مي پردازد.
بنا بر همين گزارش ، مترجم چهار جلد كتاب " بيست نويسنده شصت داستان " ادامه داد : رشد واقعي ادبيات آمريكاي لاتين با آستورياس و بورخس از دهه سي آغاز مي شود . بورخس با خيال سركش خود به همه تفكرات و نحله ها مي پرداخت و براي همين در آثار او از قرآن و انجيل و اوستا نيز سخن به ميان آمده است. او هر جا نكته اي مي يافت ، روايتش مي كرد و آن را دستمايه داستان قرار مي داد. انديشه هاي درون متني و بنيادين آثار خورخه لوئيس بورخس را در ساير متون و ساير جهان بيني ها هم مي توان مشاهده كرد چرا كه او به عمق حقيقت مي پرداخت و آنها را باورپذير و قصه پردازانه مي نوشت .
به گزارش مهر ، وي دوره ترجمه آثار لاتين ها را به زبان هاي فرانسه و انگليسي، آغاز گسترش ادبيات آن منطقه دانست و افزود : نويسندگان اين ناحيه از جهان شهرت جهاني يافتند و صرف نظر از اينكه در كدام كشور فعال باشند، صاحب موقعيت و جايگاه فاخري گرديدند كه در قياس با پاره اي كشورها كه ارج و قربي براي نويسنده قائل نمي شوند قابل توصيف نيست. آنها مهم ترين و بااهميت ترين افراد جامعه خود به شمار آمدند تا جايي كه به عنوان ديپلمات هاي معتمد و سفيران سياسي متعهد كشورهاي خود نيز معرفي شدند. اين را مي توان مقايسه كرد با سفرا و نمايندگان سياسي و فرهنگي دولت هايي كه حتي ميزان مطالعه قابل توجهي هم ندارند.
امرايي يكي از علل رواج آثار ادبي آمريكاي لاتين را در ايران ، انقلابي گري موضوع آنها برشمرد و اضافه كرد : تقابل با نظام هاي ديكتاتوري و ستمگر و شرح انقلابات معاصر اين منطقه ، موضوعي بود كه قرابت نزديكي با روحيه و فضاي انقلابي ايران معاصر داشت. كشورهايي چون كلمبيا، آرژانتين، برزيل، مكزيك ، پرو و ... همگي بستر انقلاب هايي بوده اند كه از دل آنها بزرگترين نويسندگان و شاعران زاده شده و هر كدام هم سبك و تكنيك خاص خود را داشته اند.
به گزارش مهر ، اين مترجم ادبي با بيان اين مطلب كه دهه چهل شمسي ، آغاز ترجمه اين داستانها در ايران بود ، تصريح كرد : در اين زمان و بنا بر ملاحظاتي كه وجود داشت، مضامين چريكي و تند انقلابي آثار چندان برتابيده نمي شد ؛ از اين رو آن دسته از داستانهايي كه داراي جنبه هاي پررنگ عاطفي و رمانتيك و عارفانه بودند بيشتر ترجمه و منتشر مي شدند . با بروز انقلاب و گسترده شدن فضاي انقلابي ، تمام آن آثاري كه پيشتر فابل طرح نبودند به صورت وسيع منتشر شد و ادبيات ايران را متاثر ساخت. البته در اين زمان نيز پرداختن تمام و كمال به اين ادبيات ممكن نيست و جنبه هاي اروتيك آثار غير قابل طرح مي باشند .
نظر شما