خبرگزاری مهر - گروه استانها: خبرنگاری یکی از مشاغل حساس و خاص است که شاید این شغل برای آنهایی که از بیرون به نظاره نشسته‌اند شغلی جذاب باشد اما وقتی که درون گود باشی مشکلات آن را به وضوح قابل مشاهده است.
مشکلاتی همچون پرداخت نشدن حق و حقوق، بیمه نشدن، حقوق کم و... هر لحظه خبرنگاران را عذاب می‌دهد اما آنچه که ادامه دادن را برایشان سخت نمی کند عشقشان به این حرفه است.
رهبر معظم انقلاب از ارتباطات رسانه‌ای به عنوان موثرترین سلاح بین‌المللی علیه دشمنان و مخالفان نام بردند و مطبوعات را به عنوان قوی‌ترین سلاح، یک پدیده ضروری، لازم و اجتناب ناپذیر دانستند.
در دنیای کنونی قدرت در دست رسانه‌ها و خبرهایی است که روی خروجی رسانه منتشر می‌شود. خبرنگاران نه تنها در زمان کار با آن بحث درگیر هستند بلکه می‌توان گفت حرفه آنها ریشه در زندگی شخصیشان دوانده و در بسیاری از مواقع جان و مال آنها را نیز نشانه گرفته است.
نبود نیروی متخصص در رسانه‌های بوشهر
سرپرست دفتر خبرگزاری فارس در بوشهر در گفتگو با خبرنگار مهر از نبود نیروی متخصص به عنوان عمده‌ترین مشکل نام برد و گفت: در زمینه خبرنگاری به شدت کمبود داریم و به دلیل عدم آشنایی کافی با خبرنگاران با اصول حرفه‌ای کار سخت می‌شود.
ایمان ندومی ادامه داد: مشکل دیگر هزینه‌های بالا و درآمد کار خبرنگاری است که شرایط را برای کار سخت‌تر کرده و از طرفی هم می‌توان گفت که خبرنگاران از بعد مادی چندان مورد حمایت قرار نمی‌گیرند.
وی از شناسایی شهید صبوری توسط مادرش بعد از سال‌ها در دانشگاه خلیج فارس به عنوان قشنگ‌ترین خاطره‌اش نام برد و گفت: مادر شهید صبوری ابتدا بر مزار شهید گمنامی که در کنار فرزندش بود حاضر شد و فضای بسیار معنوی حاکم شده بود.
فعالان رسانه نه پول می‌خواهند نه کمک
سرپرست نمایندگی ایلنا در جنوب کشور نیز در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: فعالان رسانه نه پول می‌خواهند نه کمک، بلکه برای آنها احترام به شخصیت، عقاید و سیاست‌های رسانه در اولویت قرار دارد.
مرتضی عبدالله‌زاده تاکید کرد: امید دارم دکتر روحانی و وزیر ارشاد و تمام مسئولان نظام امید را به فعالان رسانه بازگردانند.
حق‌الزمه پائین خبرنگاران عامل افت کیفیت می‌شود
یکی از باسابقه‌های فعالان عرصه خبرنگاری و گویندگی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: مشکلات خبرنگاری در شهرستان مربوط می‌شود به حق الزحمه خبرنگارانی که بعضا به خاطر عدم درآمد ثابت از طرف نشریه باید درآمدشان را با گرفتن رپورتاژ از صاحب خبر تامین کنند و بدین ترتیب از نوشتن بسیاری حقایق محروم شده و زبان به تعریف و تمجید می‌گشایند و در آخر می شوند قلم فروش.
سمانه گل محمدی ادامه داد: به همین دلیل کار من در شهرستان بسیار کمرنگ شده بود و در بسیاری از مواقع تصمیم داشتم به دلیل فشار روحی که در این زمینه به من وارد می شد از خبر خداحافظی کنم.
بیمه نبودن و نداشتن ثبات شغلی در رسانه
یکی دیگر از فعالان رسانه‌ای بوشهر نیز با بیان اینکه خبرنگاری از مشاغل بسیار پرمخاطره است، گفت: بزرگترین معضلی که خبرنگاران در ایران با آن روبرو هستند مشکل عدم امنیت شغلی است. اغلب وضعیت مشخصی در رابطه با نوع قرارداد کاریشان ندارند و از همه مهمتر موضوع بیمه و وضعیت آینده آنها است.
مهدی دهقان ادامه داد: ۱۰ سالی هست که در برنامه در شهر فعالیت می کنم و مهمترین معضلات و مشکلات شهری را پیگیری می کنیم. در این سال ها هرگاه مشکلی را به شدت پیگیری کردیم و آن مشکل برطرف شده شیرین‌ترین روز را داشته‌ایم و زمانی هم که بی‌عدالتی را می‌دیدیم آن روز کاری‌مان تلخ می‌شد.
بازار گرم تبریک‌ها/ مشکلات خبرنگاران حل شود
آنچه که امروز به عنوان یک رسالت برای یک خبرنگار مشخص شده این است که مردم و مشکلاتشان و رسیدن جامعه به آنچه که مطلوب است را سرلوحه قرار داده و تا آخرین قطره خونش برایش بجنگد. حتی اگر پای آبرو و جانش در میان باشد. مشکلات خبرنگار به یکی یا دو مشکل ختم نمی شود.
امروز بازار تبریک‌ها و پاسداشت‌های نمادین به مناسبت روز خبرنگار گرم است. پرسش این است که آیا به اندازه‌ای که از خبرنگاران «یاد» می شود، تلاشی هم برای رفع مشکلات آنها و به طور کلی حل چالش‌های پیچیده در عرصه روزنامه نگاری می‌شود؟
خبرنگاری یکی از دشوارترین و پرمخاطره‌ترین شغل‌ها در جهان است؛ شغلی که میان بد و بدتر انتخاب نمی‌شود و افراد مشغول به آن، با عشق آن را برمی‌گزینند، چرا که بدون این حس، شاید قادر به تحمل دشواری‌های بی‌شمار این حرفه نیستند.
مشکلات معیشتی خبرنگاران
اولین مشکلی که هر روزنامه نگار یا خبرنگار با آن دست و پنجه نرم می کند وضعیت حقوقی و معیشتی نامناسب این قشر است. مشکلی که از خبرنگار به عنوان قلم فروش حتی از جانب همکارانش در برخی مواقع نام برده می‌شود. همین موضوع باعث می‌شود خبرنگاری که تمام هم و غمش ایجاد محیطی مناسب است متهم به فروش قلم و رسالتش شود.
بعد از گذشت چندین دهه از انقلاب و باوجود ظهور برخی دوره های هرچند کوتاه مدت ولی طلایی برای مطبوعات کشورمان، مشکل‌های این حوزه همچنان پابرجا هستند. چرا در این مدت طولانی، موفق به رفع آنها حداقل در برخی از حوزه‌ها نشده‌ایم؟
شاید مهمترین مانع در رشد فضای مطبوعاتی، نگرش نادرست بسیاری از حاکمان به روزنامه‌نگاران است؛ به طوری که در بسیاری از موارد آنها خبرنگاران را نه مدافع منافع مردم بلکه مزاحمانی پر سر و صدا می دانند که به دنبال بهانه برای جنجال تراشی هستند.
کمبود تجربه خبرنگاران و باندبازی در مطبوعات بزرگترین معضلی است که آینده خبرنگاران جوان را تهدید می کند. به طور مثال خبرنگاری که باید در جایگاه یک کارآموز فعالیت کند، به دلیل پارتی بازی به مقام دبیری یا سردبیری می‌رسد؛ در حالی که بسیاری از بزرگان روزنامه نگاری بیکار هستند.
نبود ثبات شغلی
یکی از اساسی ترین چالش هایی که روزنامه نگاران ایرانی بویژه آن هایی که در رسانه های متعلق به بخش خصوصی فعالیت می کنند، مساله نبود ثبات شغلی است.
دارا بودن صنفی واحد و شناخته شده، حقی است که بسیاری از حرفه ها از آن برخوردار هستند. نهادهای صنفی، به فعالان در حوزه های مختلف این امکان را می دهند که دغدغه ها و مشکل های خود را پیش از کشیده شدن به محکمه های قضایی و افرادی که شاید درک درستی از ویژگی ها و شرایط حرفه ی آن ها نداشته باشند، در صنف مربوط به خود مطرح کنند و شاهد رفع آسان تر آن باشند. افزون بر این، نهاد صنفی برای افراد زیر پوشش خود امکان های حمایتی را فراهم می کند که در سایه نبود آن، امکان بهره مندی از آن را نخواهند داشت.
خبرنگاران و روزنامه نگاران ایران سال‌ها است که از وجود نهادی صنفی برای رسیدگی و رفع مشکل‌های خود محروم هستند. «انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران» که این روزها بحث های مربوط به بازگشایی آن بار دیگر مطرح شده است و عضوها و مدیران آن منتظر تصمیم مسئولان در بازگشایی آن هستند، نهادی است که در صورت فعالیت دوباره می تواند سقفی برای روزنامه نگاران باشد و از آن ها حمایت کند.
امبید داریم آینده چنان شود که یه روزنامه نگار و خبرنگار به دلیل مشکلات معیشتی اش متهم به قلم فروشی نشود در حالی که هیچ وقت اینگونه نخواهد شد.
خبرنگار: فریبا کرمی
نظر شما