به گزارش خبرنگار مهر، دکتر بختیار عصر روز جمعه ۲۳ مرداد در تهران درگذشته بود. پیکر او روز شنبه با حضور اعضای خانواده و جمعی از نزدیکان، در مقبره خانوادگی شماره ۹۵۷ (واقع در جنب قطعه هنرمندان) بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
بر اساس این گزارش، دکتر مظفر بختیار از ایران‌شناسان، فارسی‌پژوهان، نسخه‌شناسان و مترجمان برجسته ایران متولد ۱۳۲۲ در چهارمحال و بختیاری بود. پدربزرگ وی فتحعلی خان سردار معظم بختیاری از سران میهن‌پرست و فرهنگ‌دوست بختیاری بود که علی‌اکبر دهخدا در دوران جنگ جهانی اول طی دو سال و نیم اقامت در منزل وی موسوم به «قلعه دزک» در ۳۲ کیلومتری شهرکرد، بخش عمده کار فیش‌برداری و تألیف کتاب امثال و حکم و لغتنامه را در آن‌جا انجام داد.
دکتر مظفر بختیار پس از اخذ دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، به عضویت هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران درآمد و پس از سال‌ها تدریس و تحقیق موفق به کسب رتبه استادی شد. او از متخصصان و پژوهشگران برجسته چین‌شناسی و فرهنگ‌های شرق دور بود و دانشگاه پکن در سال ۱۳۷۵ به مناسبت آثار و تحقیقات او در زمینه چین‌شناسی، عنوان «استاد ممتاز دانشگاه پکن» و منشور ویژه آن دانشگاه را به او اعطا کرد. وی چندین سال از طرف دانشگاه تهران در دانشگاه پکن پایتخت چین و دانشگاه هانکوک سئول پایتخت کره جنوبی به تدریس و تحقیق اشتغال داشت.
برخی از آثار تألیفی وی عبارت‌اند از: نی‌نامه، فرقه‌های صوفیه در چین، فرهنگ چینی به فارسی (به ویراستاری وی)، کتاب ایران، شکوه ایران، علف (ترجمه)، آداب فتوت (ترجمه)، مجموعه آثار رضا عباسی و حیاة الطغرایی (به عربی). از او مقالات علمی و پژوهشی زیادی در نشریات داخل و خارج از کشور به چاپ رسیده است.
بخش عمده کارنامه دکتر مظفر بختیار، تربیت چند نسل از پژوهشگران رشته زبان و ادبیات فارسی است؛ به نحوی که شاگردان وی هم‌اکنون استادان نام‌آشنای رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های ایران و جهان به شمار می‌روند. دکتر مظفر بختیار تا سال ۱۳۸۸ با رتبه علمی استاد تمام به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می‌پرداخت.
نظر شما