دکتر مسعود باقرزاده کریمی در گفتگو با خبرنگار مهر، افزود: حل مشکل زاینده رود به این سادگی‌ها امکان پذیر نیست، چرا که بین منافع آبی پایین دستان این رودخانه که شامل حقابه تالاب گاوخونی، کشاورزان شرق اصفهان، کشاورزان شهر اصفهان و بخش شهری رودخانه می شود و بالادستان رودخانه یعنی کشاورزان غرب اصفهان و مصارف شهری و صنعتی به علاوه مصارف استان چهارمحال و بختیاری تعارض وجود دارد.
به گفته وی، در حال حاضر وزارت نیرو نیز بین تامین منابع آب این دو دسته مانده است، اما آنچه مسلم است همواره در اهم و فی‌الاهم کردن توزیع آب، حقابه تالاب گاوخونی نادیده گرفته می شود.
معاون تالاب دفتر زیستگاههای سازمان محیط زیست با بیان اینکه البته اسما سالانه ۱۷۶ میلیون متر مکعب حقابه برای تالاب گاوخونی و اکوسیستم زاینده‌رود در نظر گرفته می شود اظهار داشت: اما در حقیقت این حقابه تامین نمی‌شود.
به گفته وی، توجیه وزارت نیرو در این خصوص این است که در بالادست این حقابه رهاسازی می شود اما اگر برای زاینده‌رود 8 بازه مکانی در نظر بگیریم، این آب تنها به ۳ بازه اول می‌رسد و هرگز به بازه چهارم و هشتم که در حقیقت گاوخونی در آخرین بازه آن قرار دارد، نمی‌رسد.
وی افزود: وزارت نیرو و دیگر دستگاههای مرتبط به جای نظارت دقیق و جلوگیری از برداشت‌های غیرمجاز از زاینده‌رود توسط متخلفان، وعده ساخت تونل برای انتقال آب به اصفهان را می‌دهند.
معاون تالاب دفتر زیستگاههای سازمان محیط زیست تصریح کرد: مسئولان باید به جای هزینه های میلیاردی برای انحراف مسیر رودخانه که موجب نابودی اکوسیستم زاینده رود می شود بهتر است با اجرای دقیق قانون از برداشت غیرمجاز از زاینده‌رود جلوگیری شود چرا که انحراف آب رودخانه به وسیله کانال و تونل ضمن اتلاف منابع موجب تخریب اکوسیستم می شود.
وی با بیان اینکه مشکل تامین آب زاینده‌رود عمدتا نرم‌افزاری است و نه سخت‌افزاری، یادآور شد: اما متاسفانه راهکارهای وزارت نیرو همواره سخت‌افزاری است.
معاون تالاب دفتر زیستگاههای سازمان محیط زیست با بیان اینکه کشاورزی در اطراف زاینده‌رود مقرون به صرفه نیست، تصریح کرد: نمی‌توانیم به دلیل اینکه در گذشته کشاورزان با توجه به پرآب بودن زاینده‌رود، این شغل را داشته‌اند همچنان بدون در نظر گرفتن بازدهی بسیار پایین کشاورزی، توسعه شهری و صنعتی اصفهان و خشکسالی در زاینده‌رود، بر تداوم کشاورزی دراین منطقه اصرار کنیم، چرا که در این صورت تمام مردم باید تاوان چنین اشتباهاتی را پس بدهند.
کریمی اظهار داشت: متاسفانه در کشور چشم‌پوشی از تخلفات برای مدت طولانی به یک رویه تبدیل شده، همانند زمین‌خواری‌هایی که در گردنه حیران از پنج سال پیش رخ می‌دهد و از کشاورزان منطقه تا اساتید دانشگاه شاهد آن هستند اما کسی جلوگیری از آن را پیگیری نمی‌کند.
وی تصریح کرد: در مورد زاینده‌رود نیز به نظر می‌رسد که اقتدار مسئولان آنقدر ضعیف شده است که با متخلفان نمی‌توانند برخورد کنند و به جای آن صرف هزینه‌های گزاف و احداث تونل را برای انتقال آب در نظر می‌گیرند.
به اعتقاد معاون تالاب دفتر زیستگاههای سازمان محیط زیست، تغیر الگوهای معیشتی کشاورزان می تواند راهکار مناسبی برای کاهش فشار بر منابع آب منطقه در نظر گرفت.
نظر شما