به گزارش خبرگزاری مهر، پایگاه خبری «النشره» در مقاله ای به قلم «عباس ضاهر» نویسنده و تحلیلگر لبنانی، به مقایسه حملات روسیه و آمریکا و میزان تاثیرگذاری ائتلاف های هر دو کشور در مقابله با گروه های تروریستی در سوریه و عراق پرداخته است.
بیش از یک سال از تشکیل ائتلاف بین المللی ضد داعش به رهبری آمریکا می گذرد؛ ائتلافی که مقابله با داعش و گروه های تروریستی در عراق و سوریه را اولویت کار خود قرار داده است و روزی نیست که جنگنده های این ائتلاف به مواضع این گروه ها در عراق و سوریه حمله نکند، ولی آنچه که در ذهن مخاطب شکل می گیرد یک علامت سوال و شاید هم علامت سوالهاست؛ چرا که با حمله به مواضع این گروه ها و هدف دادن مراکز تجمع آن ها، همان گونه که این ائتلاف مدعی است، هیچ گونه تاثیری در نابودی و حتی توقف داعش نداشته و حتی پس از این حملات، گروه تروریستی داعش توانست با کاروانی از خودروها و سلاح های خود، در عرض چند ساعت شهر «الرمادی» عراق را به تصرف خود در آورد، اینجاست که مخاطب از خود می پرسد: پس ائتلاف ضد داعش با آن همه جنگنده ها و ابزارهای پیشرفته نظامی خود چه کار می کند؟
نزدیک به یک هفته از حملات روسیه به مواضع تروریستها در سوریه می گذرد؛ اقدامی که در صحنه سیاسی منجر به تشکیل ائتلاف چهار جانبه متشکل از روسیه، ایران، سوریه و عراق شد و در صحنه میدانی، جنگنده های روسی با استقرار در پایگاه نظامی «طرطوس» سوریه، مواضع گروه های تروریستی در «ادلب»، «الرقه» و «دیر الزور» هدف حملات خود قرار دادند، آغاز این حملات همان و به صف شدن گروه های تروریستی «جبهة النصره»، «أحرار الشام» و «جیش الفتح» نیز برای فرار و عقب نشینی دسته جمعی به مرزهای ترکیه همان. چرا که اگر به دلایلی دستشان به دامن دایه دور خود، آمریکا، نمی رسد دست به دامان دایه نزدیکشان شده اند. طی این حملات داعش نیز به تدریج اقدام به عقب نشینی به داخل خاک عراق کرده است.
و اینجاست که مخاطب به تفاوت حملات روسیه و ائتلاف ضد داعش پی می برد. موضوعی که به روایت روس ها به احتمال زیاد، چهار ماه ادامه دارد و بنا به روایت آمریکایی سریالی است بی پایان. به گونه ای که «لئون پانه تا» وزیر دفاع پیشین آمریکا با انتقاد از کارگردانی ضعیف «باراک اوباما» از ادامه این سریال به بیش از سی سال خبر داد.
این دو روایت تاثیرات بسیار متفاوت و گاه متضادی بر روی مخاطبان می گذارد؛ زیرا هم اکنون دولت ها و مردم سوریه و عراق و به ویژه ارتش سوریه در بالاترین سطح معنوی خود پس از شکل گیری غده سرطانی «تروریسم» به سر می برند و اگر چه بنا به اعلام کارگردان روسی آن، پایان زودهنگامی خواهد داشت(چهار ماه)، ولی بر خلاف سریال های محبوب، پایان خوب و ستودنی خواهد داشت و آن رهایی از ترس، وحشت و بازگشت به آرامش، صلح و ثبات است.
ولی روایت آمریکایی هر روز که می گذرد ترس و اندوهی دوچندان بر دل مخاطب خود می اندازد؛ چرا که بازیگران داعشی آن، تا توانسته اند ترسناک ترین صحنه ها و سکانس های خود از قبیل تجاوز به ناموس مسلمان و غیر مسلمان، زنده زنده سوزاندن و سر بریدن را به نمایش گذاشته اند، صحنه هایی که کابوس در دل ملت های خاورمیانه می کارند.
با این حال، با گذشت روزها، کابوسی که برای ترساندن و آواره کردن مردمان خسته از جنگ و خشونت چند دهه ایجاد شده است، امروز گریبان گیر گردانندگان آمریکایی، اروپایی و عربی آنها شده است. این گردانندگان نیک می دانند که اگر دولت سوریه سقوط کند دیر یا زود مجبور می شوند خودشان به تماشای آن در خانه هایشان بنشیند.
از سوی دیگر، کارشناسان سیاسی و نظامی، از اضافه شدن قسمتی به این روایت روسی با این عنوان «جنگ زمینی در راه است»، خبر می دهند ولی برای غافلگیر کردن مخاطب و حتی دشمن هنوز زمان آن اعلام نشده است.
شاید این قسمت روایت از «جسر الشغور» سپس «ادلب» به دلیل اولویت این مناطق و یا اطراف جاده منتهی به «حلب» شروع شود و شاید هم با پیاده کردن نیرو در «الرقه» و «دیر الزور» آغاز شود.
در این قسمت که در مجاورت با مرزهای سوریه با عراق و ترکیه است سعی بر این خواهد شد که راه ها و خطوط کمک رسانی، ارسال سلاح و مهمات قطع شود سپس با حمله «گاز انبری» به داخل سوریه ادامه یابد.
از طرفی، آمادگی های به عمل آمده در عراق، مقدمه سازی های سیاسی و نوع سلاح های روسی که قرار است در این قسمت استفاده شود، همه حکایت از نقشه دعوای بزرگی دارد که در اراضی ما بین عراق و سوریه اتفاق خواهد افتاد.
این قسمت همان اولویت ایران است که روس ها و سوری ها بر سر آن با هم به توافق رسیده اند، و اولویت روسیه و چین، تشخیص هویت چچن ها روسی و اویغورهای چینی و دیگر بازیگران است، تا سر فرصت به قول معروف «گربه را دم حجله بکشند» و از ورود آن ها به کشورهای خود جلوگیری کنند. نکته ای که «ولادیمیر پوتین» کارگردان روسی این سریال بر اجرای آن تاکید بسیاری دارد.
افزون بر این، در این قسمت حومه دمشق، شاهد سکانس های تسلیم اتوماتیک تروریست های مسلح خواهد بود که نشانه های آن به چشم دیده می شود؛ به گونه ای که باب مذاکره و گفتگو در مناطقی از آن، به صورت عملی باز شده است.
مهمترین بخش این قسمت آنجایی است که سرکرده ها و اعضای این گروه های تروریستی در قالب کاروانهای مهاجرین راهی اروپا خواهند شد و این یعنی امکان تفکیک افراد مسلح پس از گذشت سالها یاغی گری و پروراندن سودای رسیدن به مسند خلافت.
اگر چه این قسمت پایانی روایت با مشارکت ایران، روسیه، سوریه و عراق تکمیل می شود ولی آسان به نظر نمی رسد؛ با این حال، نتایج آن ساعت به ساعت آشکار خواهد شد؛ و به همین دلیل است که حامیان مالی و تسلیحاتی سریال آمریکایی به شدت به این قسمت واکنش نشان می دهند.
نظر شما