به گزارش خبرگزاري مهر،" ادوارد ان. لوتواك" نويسنده كتاب "منطق جنگ و صلح" در تحليلي كه ابتدا در وال استريت ژورنال و سپس در روزنامه اسرائيلي "ها آرتص"چاپ شد، درقبال موضوع تهديدات سران تل آويوعليه فعاليتهاي هسته اي ايران بويژه طرح تهاجم احتمالي مورد نظر آنها مي نويسد: "بسياري از تحليلگران درباره حملات هوايي پيشگيرانه عليه تاسيسات هسته اي ايران بحث و گفتگو مي كنند، اما اين اقدام عملي به نظر نمي رسد".
اين نويسنده در ارزيابي خود ازديدگاههايش درراستاي علل ناكامي اين نوع تفكر وبا اشاره به درخواست موافقين حمله مي نويسد، اين حمله سريع و دقيق نخواهد بود به خاطر اينكه نيازبه هزاران حمله واقدام براي سركوب دارد وحتي احتمال دارد به خاطر اينكه برخي از تاسيسات بخوبي پنهان شده باشد يا به شدت از آنها حمايت شود حمله هوايي شكست بخورد.
وي همچنين مقايسه حمله به تاسيسات هسته اي ايران را با حمله اسرائيل در اوايل دهه 1980 به راكتور ناتمام اوسيراك عراق اشتباه مي داند ومدعي است كه ايران شيوه هاي تمام عيار ومتفاوتي را با استفاده از سانتريفيوژ گاز براي افزايش نسبت اورانيوم شكاف پذير 235 براي برنامه هاي تسليحات هسته اي خود بكار گرفته است و اين نياز به تعدادي از نيروگاه هاي در حال كار براي حركت از اورانيوم طبيعي به اورانيوم غني شده با درصد بالا دارد كه به اشكال مختلف شكل داده شده و نياز به يك زنجيره واكنش انفجاري دارد.
به ادعاي اين نويسنده ازنتايج وپيامدهاي هر نوع تهاجم، برخي از اين مراكز- مشخصاً مركزسانتريفوژنطنز- خيلي بزرگ است و ساختمان آن زير زمين قرار دارد كه بر روي آن حقه هاي پوششي وجود دارد .
وي به خطرات و دشواريهاي حمله ويا تجاوز نظامي به ايران در مقايسه با تهاجم به تاسيسات عراق اذعان كرده و مي نويسد: تاسيسات راكتور عراق در يك ساختمان در مركز يك مجتمع قرار داشت كه با حمله يك اسكاندران ويران شد اما براي عمليات مشابهي در ايران كه 100 تاسيسات پراكنده دارد نياز به 100 سورتي پرواز است ، عمليات هوايي به وسعت پروازهايي كه در سال 1981 هواپيماهاي اسرائيلي انجام دادند و اين امر حتي از توان نيروي هوايي آمريكا نيز خارج است.
نظر شما