به گزارش خبرگزاری مهر، در هجدهمین شماره ماهنامه خبری، علمی، آموزشی، تحلیلی «سرآمد» آمده است؛ از کروموزم ها تا سیاهچاله ها، همه تکاپوی گشتن و گرداندن دارند. همه اجزای این نظم شگفت انگیز، به مدد امید و انگیزه رسیدن به مقصود از حرکت باز نمی ایستند و نخواهند ایستاد. آدم های بزرگ و نام آشنا که سرآمد عرصه خلیفگی خداوند هستند هم، خرج کارشان؛ امید بوده است و امید.
«مهم ترین رکن پیشرفت و توسعه «امیدواری» است.» این جمله، آغازگر یادداشت سردبیر «سرآمد» برای شماره هجدهم آن است. پرویز کرمی عنوان یادداشت اش را با مدد گرفتن حضرت حافظ؛ «که بد به خاطر امیدوار ما نرسد» آورده است، در بخشی از آن خطاب به مخاطبان عام و خاص می نویسد: اگر می خواهید کشوری شاداب و پیشرفته و سالم داشته باشید، قبل از هر کاری دانه های امید را در دل کودکان و نوجوانان بکارید. باقی اش را بسپارید به عنایتی که خداوند به امیدواری بندگانش دارد و به برکتی که به کار و بار امیدواران می دهد.
محمد یوسف نیا نیز در یادداشتی «همای سعادت دانش» را به دام انداخته است و در آن امیدوارانه گفته است: نگاهی به گذشته نشان می دهد ما باز هم می توانیم در دنیای علم، نقش تاریخی خود را به عهده بگیریم.
صفا طاهرخانی از کارآفرینان موفق کشور است و در گفتگو با «سرآمد» از وجود ضعف قانونی در محدود کردن بازار محصولات دانش بنیان گله کرده است. با این حال، به آینده کار در این عرصه امیدوار است و می گوید: شرکت دانش بنیان از همان ابتدا با توان مالی کم شروع می کند، کنترل کردن این قسمت یک مقدار دشوار است. از سوی دیگر شرکت های دانش بنیان ارزش افزوده و سود شرکت شان بالاست. بنابراین از این نظر برتری داریم. چون در بازار معمولی، رقابت خیلی زیاد است. شاید یک شرکت تولیدکننده مواد شوینده ۱۰ درصد هم سود نکند، ولی سود یک شرکت دانش بنیان ۵۰۰ درصد است.
حسین حیدری هم از دیگر کارآفرینان جوان و البته موفق کشور هم راز موفقیت اش را نوآوری و کپی نکردن از الگوهای خارجی می داند. او درباره تجربه موفقیت هایش می گوید: حلقه اولیه، همه شریفی بودیم و جالب هم این که در آن تیم سه نفره همه خواستیم کامپیوتر را رها کنیم و برویم در حوزه های رسانه و علوم اجتماعی و امثالهم ادامه تحصیل بدهیم. اما بعد از یکسری مطالعه و اتفاق به این نتیجه رسیدیم که همین حوزه بهترین حوزه تاثیرگذار حتی از جنبه های رسانه ای و روان شناسی و علوم اجتماعی است.
پند پیر دانای این شماره «سرآمد» را مجتبی شمسی پور برنده جایزه علمی طباطبایی داده است: «توکل». رئیس انجمن شیمی ایران معتقد است: گاهی اوقات رفتن به یک سمتی که قرار است تاثیرگذار باشد و نتیجه بخش شود، مثل چشم بسته پریدن توی دریاست و جسارت و توکلی را می طلبد که فرد پا در این عرصه بگذارد و گرنه استعداد ذاتی همان طور دست نخورده می ماند.
عبدالله انوار از وضعیت زبان در حوزه علم و فناوری کشور ابراز نگرانی می کند و بر این باور است که: مثلا در علم اتم یک کلمه فارسی نداریم، یا معادلی برای تکنولوژی هایی که امروز بشر استفاده می کند، نداریم. امروز بشریت قبل از اینکه تکنولوژی را وارد کند، واژه و به عبارت بهتر فرهنگ آن را وارد می کند. ما اما چنین نبوده ایم.
یکی دیگر از گزارش های قابل توجه این شماره «سرآمد» ریشه یابی اختلافات میان سرمایه گذاران و کارآفرینان است و در آن به دنبال پاسخ به این سوال رفته اند که چرا ایرانی ها از شراکت فرار می کنند.
نظر شما