به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی خانه کتاب، آیین نکوداشت هشتادمین زادروز دکتر علی بلوکباشی، مردم شناس پیشکسوت سه‌شنبه ۲۲ دیماه، با سخنرانی مجید غلامی جلیسه، مدیرعامل موسسه خانه کتاب، علی‌اشرف صادقی، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ناصر تکمیل همایون، عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و علوم انسانی، ناصر فکوهی، عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی در سرای کتاب موسسه خانه کتاب برگزار شد.
در ابتدای این نشست، مجید غلامی‌جلیسه، مدیر عامل موسسه خانه کتاب ضمن ابراز خوشحالی برای برگزاری این نکوداشت گفت: بسیار خوشحال هستیم که افتخار برگزاری این نکوداشت نصیب موسسه خانه کتاب شد تا زمینه‌ای برای تجدید دیدار دکتر بلوکباشی با دوستان قدیمی ایشان فراهم شود. امیدواریم با این آیین ذره‌ای از تلاش‌های ایشان در عرصه فرهنگ را جبران کرده باشیم با این امید که در سال‌های آینده تولدهای پربارتر و بانشاط تری برای ایشان برگزار کنیم. برای دکتر بلوک باشی آرزوی سلامتی و تندرستی دارم و آرزو می‌کنم شاهد انتشار آثار بیشتری از ایشان باشیم.
در ادامه، علی‌اشرف صادقی، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی به دوستی بیش از نیم قرن با علی بلوکباشی اشاره کرد و گفت: ۵۶ سال است که با ایشان دوست هستم. در سال ۱۳۳۸ در کلاس درس با او آشنا شدم. از همان ابتدا در انتخاب دوست سختگیر بودم چرا که معتقد بودم ویژگی‌ها و اخلاقیات افراد باید مورد پسند من قرار می‌گرفت تا باب دوستی را با آنها باز کنم. آقای بلوکباشی و غلامرضا ارژنگ از جمله افرادی بودند که ویژگی‌های مورد نظر من را به عنوان یک دوست در خود داشتند. ویژگی‌هایی که در ایشان وجود داشت، باعث شد دوستی ما تا به امروز ادامه داشته باشد و دچار گسست نشود.
وی ادامه داد:بلوکباشی از همان سال‌های جوانی فردی شرافتمند، با استقامت و اهل تحقیق بود. بعد از اتمام دانشگاه در اداره فرهنگ عامه (از سال ۴۰ تا ۴۲) که آن زمان ریاست آن را دکتر صادق کیا به عهده داشت، با هم همکاری داشتیم. امروز هم در دایره‌المعارف بزرگ اسلامی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی ملاقات هایی با هم داریم. بلوکباشی از طرف اداره فرهنگ عامه برای جمع‌آوری فولکلور ایران به سفرهای تحقیقاتی می‌رفت و برای نشریات علمی مقاله می‌نوشت.
این عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی بیان کرد: چندین جلد از مجموعه «از ایران چه می‌دانم؟» از سوی مرکز پژوهش‌های فرهنگی منتشر می‌شود. این مجموعه با تلاش و همت علی بلوکباشی تدوین شده است. این کتابها اطلاعات مفیدی درباره فرهنگ و مردمشناسی به مخاطبان ارائه می کنند. همچنین از ایشان مقالات و ترجمه‌های متعددی منتشر شده است. کسانی در فعالیت‌های تحقیقاتی و علمی موفق می شوند که خانواده خوبی داشته باشند. هشتادمین سالروز تولد ایشان را به خانواده و جامعه علمی تبریک میگویم.
در ادامه این آیین، ناصر تکمیل همایون گفت: بلوکباشی با وجود اینکه بسیاری از مشکلات را دید اما وطن خود را ترک نکرد و با همه سختی‌ها در ایران ماندگار شد. با دانشی که بلوکباشی داشت، اگر به خارج از کشور می‌رفت، حتما مورد پذیرش نهادهای علمی و فرهنگی آنجا قرار می‌گرفت.
تکمیل همایون ادامه داد: بلوکباشی با مردمشناسی به معنای علمی آن پیوند داشت به طوری که یک این همانی با ایران پیدا کرده بود. مردمشناسی او به معنای خودشناسی، فرهنگ شناسی ایرانی و ایران شناسی در حد تعادل بود.
وی به ویژگی‌های علمی دکتر بلوکباشی اشاره کرد و گفت: ایشان ویژگی‌های دوستی، وفاداری و صفا را که در زمانه ما کمرنگ شده است، همچنان حفظ کرده است. ایشان در عین وفاداری به اشخاص، وفاداری به علم و دانش مطلق را نیز حفظ کرده است به علت پایبندی به تعهدات کاری، سختی‌هایی که پیش می‌آمد را تحمل می‌کرد و همچنان همکاری خود را با نهادی های علمی حفظ می کرد.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و علوم انسانی در پایان گفت: بلوکباشی از سردمداران مردمشناسی علمی در ایران است. همکاری با ایشان را در دفتر پژوهش‌های فرهنگی و دایره‌المعارف بزرگ اسلامی به فال نیک می‌گیرم. امیدوارم همیشه در این مسیر پاینده باشند تا بتوانند بنویسند و ما از علم و نوشته‌های ایشان استفاده کنیم.
در ادامه، ناصر فکوهی، عضو هیئت علمی گروه انسانشناسی دانشگاه تهران به سهم علمی و عملی بلوکباشی در مردم شناسی اشاره کرد و گفت: ما باید دینِ خود را به نسل افرادی مانند بلوکباشی ادا کنیم. اگر بزرگانی مانند صادقی، تکمیل‌همایون و بلوکباشی نبودند زبان شناسی، باستان‌شناسی، ایرانشناسی و... وضعیت امروز را نداشتند. از همه مهمتر اگر فردی چون بلوکباشی نمی‌ماند مردمشناسی اینگونه نبود. البته درباره رشته مردمشناسی این موضوع از اهمیت بیشتری برخوردار است چراکه این رشته در مقایسه با رشته‌هایی چون جامعه‌شناسی و... در کشور تثبیت شده نبود.
عضو هیئت علمی گروه انسان شناسی دانشگاه تهران با بیان اینکه بیشتر کسانی که در ایران در دهه ۷۰ در رشته مردمشناسی کار پژوهشی می‌کردند، غیرایرانی بودند، گفت: مردم شناسی در آن زمان به مردم‌شناسان غیر ایرانی وابسته بود.
وی با بیان اینکه بلوکباشی در مسیر علمی زندگی خود با موقعیت‌های بسیار سختی روبه‌رو بود، گفت: بلوکباشی با بی‌اعتمادی که نسبت به علوم اجتماعی و انسانی در کشور وجود داشت، مواجه بود. همچنین، او در سنی قرار داشت که در کار علمی سن بالایی نبود. در واقع ۴۰ سال بیشتر نداشت که تحقیق در این حوزه را شروع کرد. بنابراین تداوم بخشیدن به علم کار ساده‌ای نبود. مردمشناسی در ایران با وزارت فرهنگ آغاز شد و در ابتدا رشته‌ای آکادمیک نبود. انتقال باید با حوزه آکادمی انجام می‌شد.
فکوهی نقش بلوکباشی را در مردمشناسی کلیدی دانست و گفت: بلوکباشی برای من مرجع بود به طوری که اگر در مسائل مختلف با بن بست رو به رو می‌شدم، به ایشان مراجعه می‌کردم. در اکثر موارد، تصمیمات مهم را بدون نظر ایشان انجام نمی‌دادم. ایشان به عنوان فردی بود که به نسل دیگر تعلق داشت اما همواره به نسل‌های دیگر هم کمک می‌کرد.
وی با بیان اینکه بلوکباشی در میان رده سنی خود تنها کسی است که به روز است، گفت: از طریق اینترنت با استاد بلوکباشی در تماس هستم. استاد بلوکباشی از آخرین فناوری‌ها استفاده می‌کند. ایشان به خوبی توانسته تغییر علم را درک کند. به طوری که لازم نیست برای ایشان تفاوت بین نشر الکترونیک و کاغذی را توضیح داد.
فکوهی عنوان کرد: بلوک باشی جزو معدود کسانی است که مفهوم عالم بودن را به معنای مدرن آن درک کرده است. علم خود را به همکاران و نسل جدید منتقل می کرد. حتی زمانی که سلامتی ایشان در معرض خطر بود از کمک کردن به دیگران پرهیز نمی‌کرد. ایشان حتی از من در مورد مسائل مختلف سوال می‌کردند و ابایی نداشتند که از نسل‌های دیگر پاسخ سوال‌های خود را بگیرند.
این عضو هیئت علمی گروه انسانشناسی دانشگاه تهران تصریح کرد: الگوی اخلاقی در کنار الگوی علمی لازم است چرا که چیزی که در علم و دانش مدرن به آن لازم داریم علم به همراه اخلاق است. علم بدون اخلاق ارزشی ندارد. مشکل امروز ما در جهان، علم بدون اخلاق است.
فکوهی در پایان اظهار کرد: کسی که ۶۰ سال در آکادمی ماندگار شده و آبروی بالایی به دست آورده است، نیاز به قدردانی بسیار بالایی دارد. من به سهم خودم و نسل بعدی، از استاد بلوکباشی تشکر می‌کنم و امیدوارم کار علمی ایشان در سال‌های آینده همچنان ادامه پیدا کند.
در پایان این آیین، علی بلوکباشی در سخنانی با بیان اینکه ۶۰ سال پیش مصادف با ورود من به فضای تحقیقات فرهنگی بود، گفت: در آن زمان بیست سال از زمانی که نخستین بار غلامرضا رشیدی، استاد دانشگاه و عضو فرهنگستان ایران در سال ۱۳۱۴ در مورد فولکلور سخنرانی کرد و اصطلاح فرهنگ عامه را در برابر فولکلور به کار برد، می‌گذشت. هشتاد و چهار سال پس از اینکه اولین بار ویلیام جیمز واژه فولکلور را برای رسوم، ادب عامه، اعتقادات، باورها و الگوهای رفتاری مردم کهن ساخته بود، تحقیقات فرهنگی عامه در ایران آغاز شد.
وی با بیان اینکه فرهیختگان ما دانش فولکلور را با چشم حقارت نگاه می‌کردند، گفت: دانشگاه مردمشناسی و فرهنگ عامه را تابو می‌دانست. به طوری که دانش مردمشناسی یکی از محرمات علوم در دانشگاه‌ها و جامعه آکادمیک بود. دانشگاه‌ها اجازه نمی‌دادند مباحث مردمشناسی جزو آموزش‌های درسی در دانشگاه باشد. اما ما حقارت‌ها را تحمل می‌کردیم و فعالیت‌های خود را ادامه می‌دادیم.
بلوکباشی ادامه داد: من برای توسعه فرهنگ و افزایش آگاهی فرهنگ مردم از هر طریقی کوشش می‌کردم تا به این مسائل جنبه عمومی دهم.
وی با بیان اینکه شصت سال در ریل فرهنگ‌شناسی حرکت کردم، گفت:هیچ وقت از این ریل خارج نشدم. خوشحال هستم با راهی که رفتم توانستم فرهنگ عامه را از راه فعالیت‌ها و تحقیقات به ثمر برسانم.
بلوکباشی در پایان گفت: اگر من در این مدت به اندازه بال پشه‌ای به فرهنگ ایران کمک کرده باشم، زندگی من بیهوده نبوده است.
نظر شما