روایتی از زندگی سه دختر/ سرزمینی که دیگر کسی در آن آرزویی ندارد

به گزارش خبرگزاری مهر، مستند «A۱۵۷» ساخته بهروز نورانی پور امروز ساعت ۱۴ در بخش «سینما حقیقت» سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر ساعت ۱۴ در برج میلاد نمایش داده می شود.

بیوگرافی کارگردان

بهروز نورانی پور متولد سال ۶۰ سنندج است. وی فعالیت هنری خود را با عکاسی در سال ۱۳۷۴ از انجمن سینمای جوانان ایران دفتر سنندج آغاز کرد و در سال ۱۳۸۲ تحصیلات آکادمیک خود را در رشته کارگردانی سینما به پایان رساند. نورانی پور تاکنون فیلم هایی همچون «سفیران کوچک»، «آخرین آرزو»، «تلنگری در خاموشی»، «ایستاده بمیر»، «میعاد در لجن» و «دلتای صلح»، «ملاقات به سبک ایرانی»، «اینجا برف ها آب نمی شوند»، «جنایت در سکوت» و... را کارگردانی کرده است.

وی همچنین تله فیلم «صدای ضعیف سکوت» و مجموعه مستندهای «ساز دهنی»، «رمضان ایرانی»، «من ایرانی» و... را ساخته است.

جایزه بهترین فیلم مستند از جشنواره فیلم «رویش»، جایزه بهترین فیلم مستند از جشنواره فیلم «سینما حقیقت»، جایزه بهترین فیلم مستند از جشنواره فیلم آوا، جایزه بهترین فیلم کوتاه از جشنواره فیلم «ایدز» تهران، جایزه بهترین فیلم کوتاه داستانی از جشنواره فیلم تهران، جایزه از جشنواره تولیدات مراکز استان های صدا و سیما، جایزه ویژه کمیته بین الملی صلیب سرخ جهانی، جایزه بهترین تحقیق و پژوهش متن از جشنواره فیلم منطقه ای کوسالان از جمله جوایزی است که وی تاکنون دریافت کرده است.

A۱۵۷

این فیلم روایتی است از زندگی سه دختر در اردوگاه های جنگی است که بر سر دو راهی قرار گرفته اند و باید میان ماندن و راه دوم تصمیم بگیرند.

عوامل این فیلم عبارتند از تهیه کننده، کارگردان، تحقیق و پژوهش متن: بهروز نورانی پور، فیلمبردار: مهدی آزادی، صدابردار: بهنام شیخ احمدی، تدوین: کامران جاهدی، صداگذار: والا میرانی، مدیر تولید: گلاویژ خان.

یادداشت کارگردان

نورانی پور در یادداشتی درباره فیلم خود نوشته است: «از دورانی که تنها دشمن انسان، طبیعت و سوانح آن بود مدت ها می گذرد. در زمان ما بزرگترین تهدید علیه نوع بشری، خود انسان است. انسان و دستاوردهایش، افکار و نوآوری هایی در راستای برتری جویی که غالبا آنقدر افراطی اند که حتی خالقانشان را از تبعات منفی ِ خود، بی نصیب نمی گذارند. بشر رقابت جو، هر روز فکری تازه برای تفوق بر دیگری از سر می گذراند و بی مهابا از آنچه که قرار است بر سر دیگری بیاید، آن را در بوته عمل می نهد. آنکه در جریان نبرد شکست می خورد حس انتقام و سرخوردگی او را به تکاپویی دوباره وا می دارد. آنکه برتری حاصل کرده برای حفظ موقعیت و سلطه، در تدارک ساز و برگ نبرد آتی بر می آید.

این روند یک دور باطل است و جنگ ها هر روز بازتولید می شوند. صلح و برابری اشعاری هستند بیانگر آرزوهایی که بر زبان ملت ها جاری اند اما ادبیات صلح جویان و برابری خواهان تا امروز موفقیت چندانی نداشته و اوضاع رو به وخامت دارد. جنگ ها، نسل کشی، تبعیض و تجاوز، متعدد و جهانگیر شده است. مجموع لحظاتی که جهان در قرن اخیر عاری از جنگ سپری کرده کمتر از یک ساعت است! و این واقعیتی است که باید با آن مواجه شد. چرا تمام این نقادی ها و فریادها بی نتیجه و بی پاسخ بوده است؟ چه اشکالی در این جوشش های حق طلبانه است که خشک می شود؟ ملل عالم بنا بر عادت، هزینه‌های جنگ را با دلار، تولید از دست رفته، یا تعداد سربازانی که کشته یا زخمی شده‌اند، می‌سنجند. بسیار کم پیش می‌آید هزینه‌های جنگ را بر اساس میزان رنج تک تک انسان‌ها اندازه بگیرند. هنگامی که فاکتورهای انسانی در نظر گرفته می‌شوند، شکست روانی همچنان به عنوان یکی از پرهزینه‌ترین مواردی به شمار می‌رود که به واسطه جنگ، تحمیل می‌شود. «A۱۵۷» نگارشی مستند از جنگ، خشونت و فتح جنسیت در سرزمینی است که دیگر کسی در آن آرزویی ندارد...»