"محيد درخشاني" آهنگساز، نوازنده تار و سرپرست گروه موسيقي خورشيد در گفت و گو با خبرنگار موسيقي "مهر"، ضمن بيان اين مطلب افزود: دلايل از هم پاشيدن گروه هاي موسيقي را در ايران مي توان به چند دليل عمده تقسيم كرد، اول نداشتن عشق و همدلي كافي در كار گروهي كه عموما گروه هاي موسيقي با اين مساله مواجهند و ديگر نبود حمايت مراكز دولتي و اشخاص. اما تمام اينها به اين مساله بر مي گردد كه بايد ديد آن گروه با چه انگيزه اي تشكيل شده است و بهانه جمع شدن اعضاي آن دور هم چيست. اين مسائل هم بيشتر به دليل موضوعات مالي و حق و ناحق شدن هاي مادي به وجود مي آيد. اما در عين حال اگر يك گروه كارش را عاشقانه دنبال كند، مي تواند از پس اين مشكلات هم برآيد.
وي افزود: ما گروه هاي موفقي چون "عارف" و "شيدا" هم داشته ايم كه كارشان در طول سالها ادامه پيدا كرده است. موضوع ديگري هم كه وجود دارد اين است كه فردي كه سرپرست گروه موسيقي است بايد رابطه عميق عاطفي با اعضاي گروه داشته باشد. در صورت وجود اين رابطه، اين گروه به اين راحتي از هم نمي پاشد.بايد به كار گروهي اعتقاد داشت وگرنه تنها كارفردي مي توان انجام داد. بسياري گفتند كه گروه خورشيد به زودي ازهم مي پاشد، اما اگر اعتقادي پشت يك كار باشد، اين اتفاقات براي يك گروه به اين سادگي ها نمي افتد.
سرپرست گروه موسيقي خورشيد خاطر نشان كرد: در موسيقي ايران بسياري از افراد و استادان تكنواز هستند و حرفه اصلي شان هم تكنوازي است، اما در تاريخ موسيقي ايران شاهديم كه استادي همچون روح الله خالقي تا آخرين دقيقه حياتش به كار گروهي بها مي دهد و استاد ديگري همچون صبا هم تكنوازي مي كند.اما بعضي ها تكنوازي هم نمي كنند، روحيه كار جمعي هم ندارند. همه چيز بر اساس معيارهاي شخصي و سليقه آزاد است، اگر استاد شهنار پس از سالها، همچنان تكنواز هستند، به دليل سليقه شان است.
درخشاني در مورد وجود كمك هاي دولتي و تاثير آن در تداوم كار گروه هاي موسيقي ادامه داد: به نظر من در ابتدا اعتقاد مايه انسجام يك گروه است و در درجه دوم، حمايت هاي دولتي. وقتي شما با هزار و يك مشقت به سختي مي توانيد يك گروه 30- 40 نفره را روي سن ببريد و با صد مكافات يك آلبوم را روانه بازار كنيد، معنايي جز اينكه حمايت دولتي مي تواند راهگشا باشد، ندارد. در غير اين صورت است كه اعضاي گروه ها به كار فردي روي مي آورند.
وي در مورد حمايت دولت از چند گروه خاص گفت: ما جز دو اركستر موسيقي ملي ايران و اركستر سمفونيك تهران، گروه ديگري نداريم كه مستقيما از حمايت هاي دولتي برخوردار باشد. اعضاي اين گروه ها هم كه با توجه به اين حقوق هاي پائين به شكل كارمندي كار مي كنند و تمام توانشان را نمي توانند در اختيار اركسترها بگذارند، چون بايد چندجاي ديگر هم كار كنند.
درخشاني در پايان گفت: شركت ها و ارگان هاي خصوصي هم حاضر به حمايت از اركسترهاي بزرگ نيستند، مگر ناشري بخواهد عاشقانه كار كند، وگرنه اين كارها و ضبط هاي بزرگ و كارهاي درست و حسابي تنها از عهده دولت بر مي آيد.
نظر شما