مديريت تحقيقات در ايران ضعيف است / تنها به دلايل فرهنگي و عاطفي تصميم به بازگشت دارم

"امير حاجي اكبري"  در گفتگو با خبرنگار دانشگاهي "مهر" افزود: پس از 4 سال تحصيل در دوره دكتري پيوسته بيوتكنولوژي، موفق به اخذ پذيرش از دانشگاه ميشيگان در آمريكا شدم و با مدرك ليسانس به دكتري مهندسي شيمي در دانشگاه ميشيگان وارد شدم (در دانشگاه هاي آمريكا مي توان با مدرك ليسانس به دوره دكتري وارد شد).

وي اظهار داشت: بسياري از رتبه هاي بالاي رشته هاي رياضي، فيزيك و دانشجويان دانشگاه هاي شريف و تهران تمام تلاش خود را براي اخذ پذيرش از دانشگاه هاي خارج مي كنند. همچنين در حدود 70 تا 80 درصد از المپيادي هاي رياضي و فني براي ادامه تحصيل خود كشورهاي آمريكا و كانادا را انتخاب مي كنند.

حاجي اكبري گفت: دوره دكتري پيوسته بيوتكنولوژي دانشگاه تهران با توجه به اين كه رشته جديد است، در كادر اجرايي و علمي با مشكل مواجه بوده و دانشگاه تهران قبل از راه اندازي آن به درستي برنامه ريزي نكرده است. وضعيت اعضاي هيات علمي اين دوره نيز چندان مشخص نبود و بيشتر از ديگر دانشگاه ها و سازمان هاي مرتبط به دانشگاه دعوت مي شدند. دانشگاه تهران در اصل آمادگي علمي و اجرايي لازم را براي ايجاد اين دوره نداشت.

دانشجوي دانشگاه ميشيگان ادامه داد: اين بي برنامه گي ها يكي از دلايل خروج بسياري از دانشجويان از كشور است. همچنين شرايط ادامه تحصيل در دوره هاي تحصيلات تكميلي در ايران فراهم نيست و تحقيقات به معناي درستي انجام نمي شود و دانشجو دلمشغولي هاي مالي دارد. اين در حالي است كه در بسياري از دانشگاه هاي خارج از كشور دانشجويان به ازاي انجام پروژه هاي تحقيقاتي و به عنوان دستيار تحقيقاتي حقوق و مزايا دريافت مي كنند.

وي خاطر نشان كرد: در ايران يا امكانات تحقيقات وجود ندارد يا مديريت تحقيقات به درستي انجام نمي شود و يا بروكراسي هاي اداري مانع است. دانشگاه هاي كشور در دستيابي به منابع علمي دچار مشكل هستند و نمي توان جديدترين مقالات را از سايت دانشگاه ها به دست آورد.

"حاجي اكبري" ادامه داد: اين در حالي است كه در دانشگاه ميشيگان به راحتي و ظرف مدت 1 تا 2 روز هر مقاله اي كه توسط دانشجو سفارش داده شود در دسترس قرار مي گيرد.

وي با بيان اين كه بودجه تحقيقات و مديريت آن در ايران ضعيف است، گفت: دسترسي اساتيد خارج از كشور به بودجه هاي تحقيقاتي بدون گذراندن بروكراسي هاي اداري ممكن است اما در ايران درخواست استاد براي انجام تحقيق و دريافت مواد تحقيقاتي اهميت ندارد و اين درخواست ها بايد به تأييد مدير گروه، رئيس دانشكده و ... برسد.

دانشجوي دكتري مهندسي شيمي افزود: كشور در علم زيست شناسي ضعيف است و در اين زمينه استاد و دانشمند برجسته اي ندارد.

وي در خصوص بازگشت به كشور گفت: ايران جايي براي پيشرفت تحقيقاتي و علمي ندارد و به طور سيستماتيك از محققين حمايت نمي كند. اين در حالي است كه شبكه پيچيده تحقيقات دانشگاهي و صنايع و مراكز خارج از دانشگاه، در خارج از كشور آينده خوبي را براي فارغ التحصيلان دانشگاهي فراهم مي كند.

"حاجي اكبري" ادامه داد: اگر چه مي دانم كار و فعاليت علمي در ايران برايم دشوار است و منطقم  مي گويد، نبايد برگردم. تنها به دلايل فرهنگي و عاطفي تصميم به بازگشت به ايران را دارم و هيچ گونه انتظار حمايتي از دولت ايران نخواهم داشت.