اين نويسنده و منتقد ادبيات داستاني كه در آستانه سالگرد آزاد سازي " خرمشهر " با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، سخن مي گفت ، با بيان اين مطلب افزود : در اكثر كشورهاي ديگر در رابطه با جنگ هاي بزرگ آثاري خلق شده ، همان طور كه هنوز در مورد جنگ جهاني كتابهايي نوشته مي شود اما آثار داستاني ما قابل مقايسه با آثار داستاني آن كشورها نيست ، بنابراين نمي توانيم همپاي آثار توليد شده آنها در مورد جنگ به پيش برويم .
محمد رضا گودرزي ياد آور شد : چراهاي بسياري در ادبيات ما وجود دارد ، مانند اينكه چرا جنگ در ادبيات داستاني خيلي انعكاس پيدا نكرد؟ چرا انقلاب در ادبيات خيلي انعكاس پيدا نكرد؟ و چرا...، اين چراها درتاريخ 2000 ساله بشر وجود داشته و نويسنده بايد از نظر روحي با مسئله مورد نظر يكسان شود تا دست به قلم ببرد ، يعني نويسنده بايد جنگ و اشتياق نوشتن در مورد موضوع را در وجود خود حس كند و سپس دست به قلم برده و اثري را خلق كند .
وي ادامه داد : گاهي اوقات در اين زمينه سفارش هايي براي نوشتن داده مي شود كه مسلما با چنين ديدي اثر خوبي نيز خلق نخواهد شد ، در نتيجه آن نويسنده بايد خود درجنگ حضور داشته باشد و خرمشهري باشد تا مسائل را در پوست و جان خود حس كرده و پس از دروني شدن آن براي نويسنده اثر ماندگاري خلق شود .
اين نويسنده تصريح كرد : عده اي هستند كه مستقيما در جنگ حضور داشته و در نتيجه به راحتي مي توانند مسائل قابل درك براي خود را به روي كاغذ بياورند ، عده اي هم به صورت ذهني اين وظيفه را احساس مي كنند مي توانند از خاطرات رزمنده ها و عكس ها و فيلم ها الهام گرفته و بنويسند .
گودرزي خاطرنشان كرد : " خلق " به عهده نويسنده است و نقد و بررسي به عهده نظريه پرداز، نويسنده بايد از نظر ذهني اين شور و تمايل را در خود حس كند و با تحقيق كافي دست به قلم ببرد ، چرا كه بسياري از آثار در كشورهاي مختلف با بهره گيري از همين تحقيقات نوشته شده است ، از سويي ديگر نويسنده بايد نياز نوشتن در مورد دفاع مقدس و ادبيات پايداري را احساس كند و بعد به سراغ تحقيق و پژوهش و نگارش برود .
نظر شما