نشانه هاي ثبات و بي ثباتي در فعاليت هاي موسيقايي كشور

به گزارش خبرنگار موسيقي مهر، علي رغم گذشت بيش از دو ماه از سال جديد، وضعيت در حوزه  مديريت موسيقي چندان تفاوتي با ايام متزلزل پايان سال گذشته پيدا نكرده است .

پس از اتمام بيستمين دوره جشنواره موسيقي فجر(در اواخر سال 84) و متعاقب بركناري ناگهاني يكي از مديران مبسوط اليد دفتر امور موسيقي،اينگونه پنداشته شد كه انتظارپايان يافته وموسم اصلاح و تجديد ساختار بدنه اجرايي موسيقي كشورفرارسيده است . اما گويا آن اتفاق از ادامه مسيركارشناسانه باز مانده و پس از گذشت ماه ها هنوز سامان وسرانجام نيافته است.

به عبارت ديگر به چالش كشيده شدن انجمن موسيقي ايران ، اعلام نشدن اخباررسمي مربوط به تحولات انجام يافته، تشكيل نشدن شوراي سياستگذاري (ويا نامنظم بودن آن) و... موجب شد تا بازار شايعات نيز رونق بيشتري بگيرد و اوضاع را مشوش تر از پيش كند.در نهايت تعيين و تشكيل ساختارجديد مديريتي وسياستگذاري هاي كلان موسيقي به آغاز سال نو(1385) موكول شد .
با گذشت زماني بيش از دو ماه از سال جديد، عملا تا اين لحظه اتفاقي كه مويد ثبات و نماد برنامه ريزي و حركت با اهداف تعيين شده باشد رخ نداده و يا به علت نارسايي در اطلاع رساني ما بي خبر هستيم . به همين سبب دربعضي جهات نيز ابهام و ترديد در اين بخش بيشترشده است.

چندي پيش از سوي دفتر امور موسيقي رهبر جديد اركستر سمفونيك ( نادر مشايخي ) براي يك فصل كاري معرفي شد و مدير توليد اين دفتر از برنامه هاي مفصل اين اركستر در آينده نزديك خبرداد ( اولين كنسرت اين اركستر به رهبري مشايخي قرار بود كه هفته آينده برگزار شود) ولي به تازگي اعلام شده است كه حقوق برخي از نوازندگان اين اركستر به بهانه موانع موجود درقانون بازنشستگي قطع و حقوق برخي ديگرنيزبا اين توجيه كه ازنهادهاي ديگر حقوق مي گيرند، به نصف تقليل يافته است .همين امر موجب شده تا باغيبت اين دسته از نوازندگان تمرينات اركستر به قوت سابق برگزار نشود و رهبر اركستر نيزبراي ادامه راه مردد و بلاتكليف بماند.

از سوي ديگر اركستر موسيقي ملي ( به رهبري فرهاد فخرالديني ) كه در اواخر تابستان گذشته اعلام استقلال كرده بود با تغييرات پيش آمده بلاتكليف مانده وبنا براخبار غير رسمي دوباره به حالت اول خود بازگشته است اما هنوز اين تغييرات به صورت رسمي اعلام نشده و بنا براين ادامه فعاليت آن نيز در هاله اي از ابهام قراردارد.

اركستر موسيقي سنتي اين مركز نيز تمرينات خود را تعطيل و سرپرست آن(جليل عندليبي) در مصاحبه اخير خود از تشكيل اركستر جديدي به نام اركستر سازهاي ملي صحبت كرده وتا كنون برنامه مشخصي را هم براي آن ارائه نداده است.

در تنها نهاد مدني عرصه هنر موسيقي نيز اتفاقات خوشايندي رخ نداده است. تغييرات پيش آمده در خانه موسيقي و استعفاي معاون اجرايي اين خانه و نامه نگاري اش و... قطعا بي ارتباط با تنگناهاي موجود اين خانه نبوده و نيست . هرچند كه مديرعامل و اعضاي هيات مديره اين خانه همگي از بزرگان و وزنه هاي اساسي موسيقي كشور هستند اما كارهاي اجرايي چون چرخه هايي به هم متصل مي ماند كه خلل و رخنه در هريك از حلقه ها، بر كليت پديده اثر مي گذارد. در هر حال اين خانه به تشكيل مجمع عمومي اصلي اش كه تا بيست روز ديگر براي تعيين هيات مديره جديد برگزار مي شود  اميد بسته تا اين هيات با انرژي بيشتري بتواند برمشكلات غلبه كند.

مصاحبه ها و صحبت هاي بي پرده محمد رضا لطفي ( موسيقيدان و تارنواز برجسته اي كه برخي او را اسطوره موسيقي ايران مي پندارند ) از سوي ديگر چون آبي كه در خوابگه مورچگان ريخته شده باشد بلوايي به پا كرده است. در همه محافل موسيقايي سخنان او چون نقل مجالس دهان به دهان مي چرخد و هركس به فراخور خود پاسخي براي سخنان او مي دهد اما بيش از نيمي از اين حضرات با بيان رسمي و انتشار سخنان خود موافقتي ندارند و اين يكي از همان آفت هاي بزرگي است كه موسيقي ما به آن مبتلا است.  اما عده اي نيز به صورت منطقي و علني پاسخ هايي به اين استاد تاثير گذار موسيقي ايراني داده اند كه برخي ازآنها نيز در همين خبرگزاري منعكس شده است. عمده ايرادات به محمدرضا لطفي در سه نكته جمع مي شود : اول اينكه چرا ايشان با ذكر نام در مورد نوازندگي برخي از نوازندگان كمانچه قضاوت كرده است كه  بعضا اين قضاوت بر پايه اطلاعات غلط صورت گرفته است ( پاسخ كيهان كلهرمويد اين مساله است ) ؛ دوم به زير سوال بردن جريان مثبت موسيقي در بيست سال گذشته ( يعني همان زماني كه ايشان در ايران نبوده است) و تعصب شديد نشان دادن به نوازندگان چند نسل گذشته و بالاخره سياست كلي وي در تحركات تازه وپدرخواندگي اش براي تعيين خط و خطوط آينده موسيقي و نحوه تشكيل كلاس و...بوده است.

بدون هيچ قضاوتي در اين خصوص بايد بر اين نكته مثبت انگشت تاكيد بگذاريم كه كمترين تاثير فعاليت شفاف لطفي ايجاد فضاي نقد و بررسي در حوزه موسيقي است كه چون آب حياتي براي موسيقي ما ضرورتي انكار ناپذير دارد.

علي رغم ايام مناسب بهاربراي كنسرت و نبود تنگناهاي مناسبتي ، برگزاري كنسرت ها به شدت كاهش يافته و اين در حالي است كه گروه هاي معتبر و پرسابقه اي چون كامكارها هم اميد چنداني به گرفتن مجوز ندارند به طوري كه اخيرا مدير اين گروه گفته كه اگر موفق به اخذ مجوز نشويم كنسرت هاي امسال را در خارج از كشور برگزار مي كنيم . با اين وصف تكليف گروه هاي پاپ بيش ار پيش روشن است و در اين حوزه هم گروه هاوخواننده هاي با ملاحظه تري چون اصفهاني و عصار و ...نيز كنسرت سالانه خود را از سال گذشته برگزار نكرده اند.... واين ها نشانه هاي خوبي براي ثبات بخشيدن به وضعيت موسيقي كشور نيست.