به گزارش خبرنگار "مهر"، پژوهش در علم سياست از سخت ترين حوزه هاي تحقيق در علوم انساني است، پيچيدگي و سختي اين امر جدا از اين كه در چه كشوري و در چه مسئله اي از سياست باشد وجود دارد. هر محققي كه به علم سياست رو مي آورد با زمينه هاي ذهني، تجربي و اعتقادي كه دارد وارد اين حوزه مي شود.
مذهب، زبان، قوميت، فرهنگ و طبقه از جمله عوامل مؤثر در فعاليتهاي تحقيقاتي ما است. تحقيق در علم سياست نيازمند گذر از تأثيرات عوامل اعتقادي و به طور كلي ساختارجهان بيني فردي است . اين مسئله به نوعي نظم ذهني علمي نياز دارد تا پژوهشگر بتواند رويدادهاي پراكنده فعلي و گذشته را مفهوم سازي كرده و در سايه نظريه پردازي از عوامل و پديده هاي به ظاهر جدا از هم دريابد .
بررسي علم سياست در سه سطح اساسي كلان، خرد و ميانه روي مي دهد. در سطح خرد ، چه در حوزه مسائل داخلي و چه در حوزه مسائل بين المللي علم سياست با اشخاص و نخبگان سياسي سروكار دارد . اين سطح بيشتر با مسائل روان شناختي و تربيتي نخبگان و حاكمان ارتباط دارد. در سطح مياني پژوهش به ساختار دولت و جامعه، گروه ها، احزاب و طبقات بر مي گردد و در سطح كلان نيز به مسائل و فضاي بين المللي و جايگاه جهاني يك دولت و ملت در سطح جهان برخورد مي كنيم.
دريافت ارتباط بين اين سه سطح و پيوند دادن داده هاي مختلف از سه حوزه متقاوت كار اساسي پژوهشگر علم سياست است. لازم به يادآوري است كه پِژوهش در هر يك از اين حوزه ها با گرايشهاي روان شناختي سياسي، جامعه شناسي سياسي، روابط بين المللي، سياست بين الملل صورت مي گيرد، قرار دادن همه جنبه هاي علم سياست در يك قالب كلي مسئله را بسيار گسترده و پيچيده مي كند . جزئي نگري در پژوهش علم سياست و مشخص كردن دقيق حوزه مطالعاتي اولين قدم اساسي در پژوهش كاربردي و موفق است . به بيان ديگر، جزئي نگري تحقيقاتي و نداشتن نگاه كلي از جمله عوامل فراموش شده در تحقيقات سياسي است .
محقق علم سياست، كسي است كه بر اساس تربيت آموزشي و علمي كسب شده مي تواند به طور نسبي درصد قابل توجهي از واقعيت و ذات يك پديده سياسي را دريابد، اين ميزان آگاهي كامل و دقيق نيست . توجه به نسبي بودن درك علمي و متغيير بودن اين درك با در نظر گرفتن پديده هاي مختلف، قاعده اي بنيادين در پژوهش سياسي است.
مبناي پژوهش در علم سياست ساختار سازي و قالب بندي مطالب داده ها مي باشد. به بين ديگر، توصيف صرف پديده ها و رويدادهاي سياسي بدون قابليت تعميم انباشتي و علمي، درك درستي از مباحث سياسي را ارائه نمي دهد . بايد در نظر داشت كه تئوري سازي انتزاعي و بدون ارتباط با مسائل و رخدادهاي جامعه داخلي و بين المللي كاري غير مفيد است و يك پژوهش سياسي بايد با دانستن بنيادي قوي تئوريك جنبه كاري و عملي نيز داشته باشد . بهترين كلام در اين مورد اين است كه تحقيق سياسي بايد كاركرد نظام سياسي جامعه را با وجهي انتقادي بررسي و براي حل مشكلات و برنامه ريزي آينده راهكار ارائه دهد.
در حوزه پژوهش و نشر آثار سياسي در ايران آنچه در اولين نگاه به چشم مي خورد ترجمه هاي بسيار و تأليفات محدود مي باشد. اكثر كتب علوم سياسي در ايران حداكثر ترجمه اي نه چندان دقيق و خوب از آثار نويسندگان غربي است. استادان مطرح علم سياست در ايران فقط ترجمه كننده آثار هستند. استفاده غير دقيق از اصطلاحات علوم سياسي و واژه سازي ناهنجار و غير مرتبط فضايي ابهام آميز را ايجاد كرده است .
در حوزه نشر كتاب نيز بايد توجه داشت كه به دليل وابستگي كلي حوزه نشر به چند نهاد خاص، تنوع موضوعي وجود ندارد، اين مسئله مشكلاتي را نيز در زمينه بازار كتاب، عرضه و قيمت گذاري ايجاد كرده است . انتشاراتي چون وزارت خارجه ، قومس، مركز، طرح نو، فروزان، و رسا از جمله ناشراني هستند كه در رشته سياست به طور جدي فعاليت مي كنند .
نظر شما