به گزارش خبرگزاري مهر، پروفسور ويكتور الكك در مقاله اي با عنوان" مدنيت، تمدن و فرهنگ" اعلام كرد: در منابع قديمي از مدن جمع مدينه يعني شهر به " تمدن" نام نبرده اند، ولي به تازگي تمدن از اين كلمه مشتق شده است، زيرا مدن به مكان و محل اقامت گفته مي شود و امروزه از تمدن به عنوان اخلاق شهرنشيني ياد مي كنند، اخلاق شهرنشيني انتقال از حالت هجمي به حالت انس و شرايط نيكو است.
الكك ياد آور شد: مهمترين مستلزمات زندگي شهري آباداني و ساخت و ساز با مواد خشك، محكم و فولادين است و آن چيزي است كه ابن خلدون آن را ساختار و بافت اجتماعي كه در هر مجموعه اي از شهري مختلف است و امروزه از آن به عنوان جامعه شناسي ياد مي شود، نام برده است.
استاد ادبيات فارسي دانشگاه لبنان گفت: زمان بسياري طولاني يعني تا قرن بيستم طول كشيده است تا اصطلاح تمدن مصطلح و قابل كاربرد شود . جرجي زيدان در مقدمه كتاب "تاريخ تمدن اسلامي" كه در سال 1910 براي اولين بار چاپ شد، در صفحه 13 و 14 اين كتاب مي آورد" ما مطالعه مي كنيم تا بتوانيم به آنچه كه اروپائيها درباره اسلام، تاريخ و ادبيات در زبانهاي فرانسه، انگليسي و آلماني رسيده اند، برسيم ."
الكك تصريح كرد: با اين وصف كه از مفهوم مدنيت به عنوان اصطلاح تمدن استفاده شده است، ملاحظه مي شود كه به كارگيري اصطلاح تمدن به معني زندگي در حال حاضر است و ديگر از آن به عنوان كلمه مدنيت و شهرنشيني استفاده نمي شود. از اين رو مؤلفان در اين زمينه نوشته اند و مترجمان نيز از زبانهاي بيگانه ترجمه كرده اند و به جاي اصطلاح تمدن از عناوين ديگري استفاده كرده اند. به طور مثال در كتاب آدام متنر كه محمد عبدالهاي ابوريده با عنوان "تمدن اسلامي در قرن چهارم هجري" آن را از زبان آلماني ترجمه كرد، نامش نهضت اسلامي بود. از سوي ديگر اصطلاح تمدن تا روزگار ما به اصطلاح مدنيت يا شهر نشيني رواج داشت و با اين كلمه از آن ياد مي شد.
وي با بيان اينكه نسبت كلمات به زبان، مانند نسبت انسان به زندگي است، ياد آور شد: اصطلاح مدنيت يا شهرنشيني مسئله اي عملي و صوري از امور تمدن به شمار مي رود و مردم بخش بزرگي از اين صورت مادي را مي گيرند بي آنكه از فكر، علوم و تكنولوژي كه نتيجه تمدن و رنجهاي ذهني و عملي گذشته ها است، بهره برند.
الكك يادآور شد: كساني كه در شهر زندگي مي كنند نظم را در حقوق، آزاديها و ديگر امور اين چنيني كه از ميوه هاي تمدن به شمار مي رود، اخذ كرده و بي آنكه در ابداع دستاوردهاي اجتماعي و مادي تمدن مشاركت داشته باشند، آن را مصرف مي كنند. به عبارت ديگر بي آنكه در بعد نظري و پيشرفت عميق تاريخي آن سود و فايده اي رسانده باشند تنها دستاوردهاي تمدن اجتماعي و ماديات را مستهلك مي كنند.
نظر شما