واقعيت‌هاي ايران را به تصوير مي‌كشم

به گزارش خبرگزاري "مهر"، دائونو توتورو فيلمنامه نويس، كارگردان و تهيه كننده شيليايي درباره انگيزه خود از سفر به ايران گفت: "پنج  فيلم مستند بلند ساخته ام كه آخرين آنها با نام "غارت" در جشنواره فيلم فجر سال گذشته به نمايش گذاشته شد. مسئولان مركز فرهنگي ميثاق از من دعوت كردند تا هنگام پخش اين فيلم در جشنواره سينماي آمريكاي لاتين در ايران حضور داشته باشم. در نهايت هم به توافق رسيديم كه همكاري و توليد مشتركي در ايران داشته باشيم و ما هم فيلم هاي ايراني را در شهرهاي مختلف شيلي به نمايش بگذاريم."

وي در ادامه درباره پروژه توليد مشترك خود گفت: "در كشور من تقريباً هيچ چيزي از ايران، فرهنگ و فيلم هاي آن نمي دانند و من قصد دارم واقعيت ايران را به نمايش بگذارم و با ايده هايي كه دارم تبليغات منفي رسانه ها را عليه ايران از بين ببرم. صحبت هاي اوليه را براي ساخت اين فيلم مستند با مركز فرهنگي ميثاق انجام داده ام. هدف ما از ساخت اين فيلم نشان دادن واقعيت هاي ايران به مردم آمريكاي لاتين و اروپاست. محتواي اصلي اين مستند دورنمايي از زندگي عادي مردم، روزمرگي، فرهنگ، مذهب و زندگي در شهرهاي مختلف ايران و سنن ايراني و به طور كلي بازتابي از زندگي مردم است."

اين فيلمساز شيليايي با اشاره به سفر خود به ايران افزود: "من شناختي از ايران نداشتم، اما در اين يك هفته اي كه در ايران بودم، يك ملت متحد ديدم. ما در شيراز با افراد جوان برخورد داشتيم كه به سياست ايران متعهد هستند و اين موضوع براي من جالب بود، چرا كه مردم ايران بسيار شاد و پرجنب و جوش هستند. درست برعكس آن چيزي كه شنيده بودم."

به گفته توتورو، هر سال در شيلي 12 تا 15 فيلم بلند و نزديك به 30 فيلم مستند ساخته مي شودكه البته توليد آثار مستند به طور مستقل نيست، اما دولت از توليد فيلم هاي داستاني حمايت مي كند چون فروش بهتري دارند. از سوي ديگر كساني كه مي خواهند فيلم ها را توزيع كنند، زياد مايل نيستند فيلم هاي مستند پخش كنند. مستندسازان شيليايي معمولاً براي ساخت فيلم هاي خود يا از طرف شخص خاصي حمايت مي شوند يا با كشورهاي ديگر همكاري مي كنند.

اين نويسنده،‌ كارگردان و تهيه‌كننده شيليايي درباره جايگاه فيلم مستند در كشور خود گفت : "مستندها در مدارس، دانشگاهها و سنديكاهاي مختلف به نمايش گذاشته مي شوند. از سوي ديگر فيلم هاي مستند ما بيشتر در كشورهاي مكزيك و ونزوئلا به نمايش درمي آيند، نه در داخل كشور. اگر فيلمنامه ما تائيد شود دولت بين20 تا 80 درصد كمك مي كند. در واقع دولت يك حالت رقابت ميان فيلم ها شكل مي دهد. بخش خصوصي هم اگر بخواهد از توليد فيلمي حمايت كند از قبل هزينه را پرداخت مي كند. برخي مواقع هم فيلمسازان براي ساخت اثر خود با كشورهاي ديگر همكاري مي كنند."