علي اصغر شيرزادي در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، ضمن بيان اين مطلب افزود: بايد ببينيم كه محافل جايگزين چه چيز ديگر شده اند؟ اين تجمع ها در فقدان ابزارها و امكانات و خلا آموزشي ، مفيد است ولي من شخصا از آنچه تحت عنوان محافل در اين سال ها باب شده است چندان استقبال نمي كنم و در مقابل آن احساس دفاع و موضع گيري در من بيدار مي شود. دفاع در برابر فرديتم.
وي با اشاره به فرصت طلبي هاي صورت گرفته از اين محافل، تصريح كرد: در مقابل آنها كارگاه هاي ادبي صورت شايسته و كاربردي تري دارند؛ مشروط بر اين كه آن نيز دچار پدرخواندگي نشود و در جهت القاي نگاهي سياسي به شاگردان و هنرآموزان حركت نكند.
نويسنده رمان " طبل آتش " ادامه داد: محفل ادبي يا هر تعبيري كه شكل و محتواي آن را داشته باشد في نفسه نه خوب است و نه بد؛ بلكه بايد ديد ضرورتش در چه موقعيتي احساس مي شود و چه مقدار در خدمت آزادي حركت مي كند و تا چه اندازه در جهت سلب آزادي ها.
اين نويسنده با تاكيد بر اين كه داستان در تنهايي خلق مي شود، اضافه كرد: اگر وابستگي به كارگاه ادبي به درازمدت بينجامد، قواي آفرينشگري او را تحت الشعاع قرار مي دهد. آفرينش هنري عميقا در تنهايي و انزوا رخ مي دهد و بعيد است كه داستان نويس از كسي براي نوشتن كمك بگيرد.
شيرزادي تصريح كرد: محفل اگر در فقدان تشكل هاي مدني و در نبود گردهمايي و تشكل هاي متعلق به حوزه عمومي پديد بيايد، باز هم اگر شرايطي بسته به وجود بياورد و اشخاص، خود را محتاج آن احساس كنند، امري شبهه ناك است و واي از روزي كه محافل شكل زيرزميني و نيمه پنهان به خود بگيرند. وحشتناك است اگر محافل پستويي و زيرزميني شوند.
وي در تشريح اين دسته از گروه ها گفت: اگر محافل و دسته هايي مجبور شوند بنا به هر دليل تبادلات فكري خود را از معرض ديد جامعه پنهان كنند، اتفاقي بس آفت زا و عقب مانده رخ مي دهد و براي كساني كه درگير آن هستند نيز جز فساد و زوال نصيبي به همراه نخواهد داشت.
نويسنده " يك سكه در دو جيب " با اشاره به اين كه محافل زيرزميني عمدتا در جوامع بسته شكل مي گيرند، افزود: اين شرايط زاينده وضعيتي بيمارگون است. اين كه ليدري در راس قرار گيرد و بخواهد مانيفستي تهيه كند و ادبيات و داستان را به ابزاري سياسي بدل كند، عصرش تمام شده و نتايج غمبار آن بر همگان آشكار است؛ به ويژه اگر كساني بخواهند مثل ليدر يك حزب عمل كنند و از آن محفل، اهدافي خارج از حيطه ادبيات را پي بگيرند.
علي اصغر شيرزادي، نويسنده را فردي آزاد خواند و تصريح كرد: نويسنده بايد كاملا آزادانه و منفرد عمل كند و هيچ چيز براي پنهان كردن نداشته باشد. نويسنده حقيقي در بسته ترين جوامع نيز نبايد چيزي را از خود پنهان دارد چرا كه در غير اين صورت هزينه اش را پرداخت خواهد كرد. محافلي هم كه سعي در پنهان كاري دارند بنا بر علتي به پنهان كاري روي مي آورند و از آن جايي كه علت خود بار منفي دارد و علي الاطلاق منفي است، آن محفل جز خسران و تباهي حاصلي به بار نخواهد آورد.
اين نويسنده در پايان ، تاثيرگذاري محافلي چون اصفهان و شيراز را در پرورش نويسندگان مستعد مورد تاكيد قرار داد و گفت: اين دسته محافل اصلا رنگ و بوي محفل گرايي هاي رايج را نداشتند و فراتر از آن حركت مي كردند. نويسندگان اين معابر صاحب فرديتي مستقل بوده و هستند و اين امر در آثارشان كاملا مشهود است.
نظر شما