فريده تطهيري مقدم، هنرمند سفالگر، در گفتگو با خبرنگار "مهر" درباره جايگاه هنر سفالگري در ايران گفت: "سفال هنري است كه از نظر معرفي، معيارها و نوع ارزشگذاري تبيين نشده است. درباره هنرهايي چون سفال كه نگاههاي كاربردي نسبت به آنها وجود دارد همواره در رديف صنايع دستي قرار گرفته اند و هرگز با ديدگاه متفكر و از بالا به آنها نگاه نشده است. هنر سفال هنري است كه با وجود قدمت طولاني هنوز در اجتماع جا نيفتاده است."
وي در ادامه افزود: "سفال جزو هنرهايي است كه گذشته از آموزش به تجهيزات نيز احتياج دارد. همچنين امكانات مالي نقش مهمي در ارتقا اين رشته دارد. سفال نه تنها در اجتماع عادي بلكه در حيطه هنر نيز از اعتباري كه بايد برخوردار نيست. مسلما وقتي هنري از اعتبار لازم بهره مند نباشد فعاليت هاي معتبر نيز در اين حوزه كمتر انجام مي شود و در چنين شرايطي چرخه هنر بيمار و معلول مي شود."
تطهيري مقدم خاطرنشان كرد: "هر پديده اي كه در دايره زندگي گنجانده شده مي تواند از جمله درونمايه هاي آثار من باشد. در حال حاضر روي موضوع طبيعت كار مي كنم و آداب برخورد با طبيعت محور اصلي فعاليت من شده است. يكي از ويِژگي هاي خاك ايران اين است كه به مثابه بوم نقاشي به آن نگاه مي شود. بومي كه با جنبه هاي توانمند مي تواند از يك نماي ساختمان تا يك ظرف را متجلي سازد و به مفاهيم زيبايي شناسانه دست يابد."
اين هنرمند در پايان گفت: "در هنر سفال سبك خاصي آنطور كه در نقاشي هست وجود ندارد و هنرمند بيشتر روي فرم ها و آبستره هاي لعاب داده شده كار مي كند. هنرمند با خلاقيت و توانمندي ابزارهايي را به خدمت مي گيرد كه بتواند اثري درخشان ارائه دهد. هنر سفال جنبه هاي كاربردي هم دارد و چون فرم و محتوا هيچ وقت يك زمان در كار اجرا نمي شوند، هنرمند به تكرار مي افتد و مي توان گفت جاي اجراي همزمان فرم و محتوا در سفال خالي است."
نظر شما