اين درحالي است كه رشد قيمت بنزين درنبرد با قيمت نفت بسيار بيشتر است اما نكته قابل توجه درباره وضعيت توليد بنزين به عنوان فرآورده اي سبك و قابل ارزش در دنيا اين است كه امروزه كشورها به سوي ايجاد پالايشگاه‌هايي با تكنولوژي پيچيده و مدرن براي توليد بنزين يا فراورده هاي سبك از نفت سنگين هستند .
در توضيح نكته بالا مي توان گفت ، ايجاد پالايشگاه هايي با اين هزينه بالا ناشي از عملكرد كشورهاي توليد كننده نفت است، زيرا هم اكنون كشورهاي توليد كننده نفت پس از برداشت قابل توجه از ذخاير و ميادين نفت سبك خود به سوي كشف ميادين نفت سنگين و توسعه آن ها و توليد هرچه بيشتر از اين ميادين حركت كرده اند و شاهد اين ماجرا نيزقيمت پايين نفت سنگين در مقايسه با نفت سبك و حتي مازاد عرضه نفت كشورهاي اوپك است.
اين گزارش مي افزايد : صعود يكباره قيمت بنزين به خصوص در فصل تابستان به دليل تقاضا ، باعث شد كه در اين ميان عده اي از كشورها از فرصت استفاده كرده و با ايجاد پالايشگاه هايي بسيار مدرن نفت سنگين را با قيمتي پايين تر خريده و به فراورده هاي سبك همانند بنزين تبديل مي كنند تا ارز آوري يك سال آنها چند برابر درآمد نفتي يك كشور صادر كننده نفت باشد .
براساس گزارش هاي دريافت شده از وزارت نفت ، كشور فقير هند كه امروز به يك مصرف كننده بسيار بزرگ نفت تبديل شده و بخش اعظمي از نفت سنگين ايران با هر درجه اي از api خريداري مي كند، زماني كه پالايشگاه نفت سنگين بسيار پيشرفته خود را به نام "ريالنس " ايجاد مي كرد گويي پيش بيني اين موضوع را مي كرد كه روزي مي تواند به يك صادر كننده عمده بنزين نيز تبديل شود .
اين درحالي است كه امروز ايران نيز با فروش نفت به خود به اين كشور مجبور است هرتن بنزين را بسيار گران تر از نفتي كه خود به اين كشور مي فروشد از هند خريداري كند .
اگر تاريخچه ساخت پالايشگاه در ايران با كشورهايي همانند هند و چين مقايسه كنيم در مي يابيم كه ايران در ميان هميشه صورت مساله را پاك مي كرده تا زحمت حل مساله را به خود ندهد ، مسئولان اين وزارت خانه عدم صرفه اقتصادي براي ايجاد پالايشگاه جديد و تمايل نداشتن بخش خصوصي در اين باره و افزايش واردات بنزين به جاي ايجاد پالايشگاه با چند برابر قيمت هميشه بهانه اي بوده براي ساخته نشدن يك پالايشگاه جديد در كشور ، به گونه اي كه امروز شاهديم براي تامين يك سال بنزين كشور چه چالش هايي را وزارت نفت يا مردم بايد پشت سر بگذاريم .
تحقيقات انجام شده در مركز پژوهش‌هاي مجلس نشان مي دهد كه ايران مي تواند با هزينه يك سال بنزين خود كه هم اكنون معادل 5 ميليار دلار است، يك پالايشگاه بسيار پيشرفته همانند ريالنس بسازد و مصداق اين موضوع بازهم پالايشگاه ريالنس است. هند اگر چه براي ساخت اين پالايشگاه 600 هزار بشكه اي در روز رقم زيادي را هزينه كرده است اما چندي پيش خبر از آغاز عمليات اجرايي فاز دوم اين پالايشگاه براي توليد فراورده هاي سبك از نفت سنگين با ظرفيت 600 هزار بشكه داده است كه اعتبار آن نيز از سود دهي اين پالايشگاه تامين مي شود .
آمار منتشره در اين باره نشان مي دهد كه امروز اكثر پالايشگاه هاي ايران فرسوده هستند و كم توان ، اين پالايشگاه ها تنها مي توانند 20 درصد از ظرفيت خود را بنزين توليد كنند و مابقي محصولات آنها فرآورده هاي سنگيني همانند نفت كوره و .. است .
چندي پيش خبر از به فروش رفتن بيش از 12 ميليون از نفت سنگين ميادين سروش و نوروز پس از ذخيره شدن آن در6 فروند كشتي داده بوديم . برهمين اساس، نفت اين ميادين به دليل سنگيني زياد در فروش با مشكل مواجه شده بودكه در اين ميان كشورهايي مانند هند و چين با سياستي بسيار درست وارد بازار شدند و اين نفت سنگين را خريداري كردند تا بتوانند به فراورده اي سبك تبديل كرده و چند برابر آن را به دنيا عرضه كنند .
در نتيجه مي توان گفت امروز مهمترين چالش ايران واردات بنزين ، اتمام بودجه واردات بنزين يا زمان ارايه لايحه براي اختصاص چند ميليارد دلار براي واردات بنزين نيست بلكه به روز شدن پالايشگاه هاي كشور است كه قرارداد توسعه پالايشگاه اراك نويد خوبي براين ماجرا است، به طوري كه با به روز كردن 5 پالايشگاه كشور كه هزينه اي شايد بيش از 5ميليارد دلار و معادل اعتبار مورد نياز براي واردات يك سال بنزين است مي توان اين پالايشگاه ها را به تكنولوژي دريافت نفت سنگين كه بخش اعظمي از توليدات نفت ايران تشكيل مي دهد تجهيز كرد. از سويي ديگر با رسيدن توليد بنزين كشور به 140 ميليون ليتر در روز به صادر كننده بنزين نيز تبديل شده است.
در حال حاضر ارايه لايحه براي اختصاص چند ميليارد دلار واردات بنزين امري است كه ميان وزارت نفت و مجلس مورد بحث است و اين مشكل تنها با يك مديريت صحيح براي مصرف بنزين و ايجاد پالايشگاهي جديد حل مي شود.
نظر شما