خبرگزاری مهر – میثم میلادی: برقراری ارتباط متقابل بین مردم و مسئولان و جلب همکاری و بسط تفاهم عمومی، آگاهی مردم از عملکرد دستگاه متبوع، آماده کردن اذهان عمومی در اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها و ایجاد محیط مناسب برای رشد فضائل اخلاقی کارکنان در چهارچوب ضوابط و معیارهای نظام جمهوری اسلامی ایران ازجمله اصلی‌ترین وظایف روابط عمومی‌ها در سازمان‌هاست و نظر به اهمیت آن زیر نظر مستقیم بالاترین مقام دستگاه قرار دارند و باید گفت روابط عمومی دارای ماهیتی رسانه‌ای است و در طبقه‌بندی‌ها، درصف رسانه‌ها قرار می‌گیرد.
همین همپوشانی رفتاری است که دستمایه توسعه و ترویج گفتمانی دستگاه‌های مختلف را فراهم می‌آورد، پس اغراق نیست اگر روابط عمومی‌ها را قلب تپنده دستگاه‌ها نامیده‌اند. روابط عمومی‌هایی در صورتی می‌توانند در حوزه رسانه موفق عمل کنند که از شیوه‌ها و روش‌های نوین ارتباطی با مهارت‌های ویژه، بیشترین همکاری و همراهی را از رسانه‌های جمعی دریافت کنند.
بسیاری معتقدند در ۲۰ سال گذشته، روابط عمومی در ایران، توانسته کم‌وبیش به بالادستی‌هایش بفهماند که روابط عمومی پوستر چسبان نیست، اما به نظر من عمر این مهم در کشور عزیزمان به ۵ یا ۶ سال هم نمی‌رسد ولی هنوز هم بیشترین انرژی روابط عمومی‌ها به‌جای انجام کارهای تخصصی، برای تبیین و توسعه این بخش به هدر می‌رود که با نگاه به وضعیت این حوزه در دنیا پرواضح است که در کشور ما نمی‌توان چهره مطلوبی از این حوزه به نمایش گذاشت و تا رسیدن به قله‌های آرمانی هنوز فاصله بسیار است.
متأسفانه در سالهای گذشته با رواج سیستم ارادت سالاری و دانای کل جلوه دادن برخی از مسئولین که درواقع از نگاه ابزاری به روابط عمومی نشست می‌گرفت، به اشکال و صور گوناگونی باعث شده بود، روابط عمومی‌ها همچنان بی‌اثر و یا کم اثر جلوه کنند که خوشبختانه در دو سال اخیر این مهم در سطح ملی و استانی به میزان محسوسی کمرنگ شده و امیدواریم با از میان رفتن کامل تفسیرهای نادرست از جایگاه وظیفه روابط عمومی، این حوزه تأثیرگذار در مسیر اصلی خود قرار گیرد.
وجود سوء تعابیر و یا عدم آگاهی و شناخت کافی از وظایف و حیطه عملیاتی و یا عدم شناخت از توانمندی‌های تخصصی روابط عمومی در ابعاد درون‌سازمانی برون‌سازمانی ازجمله مشکلاتی است، که روابط عمومی‌ها در ایران را با موانع جدی و متعددی روبرو کرده است.
البته از زوایه ای دیگر می‌توان گفت در برخی از اوقات متصدیان روابط عمومی نیز به‌طور کامل نسبت به مسئولیت‌های حرفه‌ای خود اطلاع و اعتقاد لازم را پیدا نکرده‌اند، یا تخصص و تجربه لازم را ندارند که نقصان تأمل‌برانگیز و مهمی است!
افکار عمومی زیبایی‌های اطلاع‌رسانی را که ناشی از عملکرد دقیق روابط عمومی‌هاست نمی‌بینند و در عوض کوچک‌ترین اشتباهات را از ناحیه این کارکنان خدویم در دستگاه‌های اجرایی، بوق و کرنا می‌کنند.
من عمیقاً معتقدم تا این تفکر اصلاح نشود و رابطه‌ای سالم و بر اساس شناخت میان روابط عمومی‌ها، مدیران و رسانه‌ها (به‌عنوان نمایندگان افکار عمومی) شکل نگیرد، نمی‌توان امید داشت که این حوزه حیاتی قادر به نشان دادن تمام توانایی‌هایش باشد.
روابط عمومی‌ها با چهره‌ای خندان، مضطرب‌ترین افراد سازمان محسوب می‌شوند که این اضطراب ریشه در مسئولیت ویژه و حساس آن‌ها دارد و این امر به‌سلامت آنان آسیب خواهد زد، پس ناصواب نیست اگر آن را در رده‌بندی مشاغل سخت و زیان‌آور قرار دهیم.
مدیر روابط عمومی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی مازندران
نظر شما