مسجدالحرام رمز وحدت و توحيد مسلمانان

به گزارش خبرگزاري "مهر"، مسجدالحرام در وسط شهر مكه و در وادي ابراهيم (ع) قرار دارد كه 277 متر بالاتر از سطح دريا واقع شده است. اين مسجد از شمال به مروه، از شرق به سعي و از غرب به باب عمره محدود مي شود.

بناي مسجدالحرام

پس از آنكه ابراهيم (ع) و فرزندش اسماعيل (ع) به ساخت كعبه اقدام كردند، به امر خدا به حجاز آمدند. ابراهيم (ع) اولين كسي بود كه حدود حرم را با ادله هاي جبرئيل قرار داد و پس از او اسماعيل آن را ادامه و توسعه داد. گفته مي شود كه اين بنا ابتدا توسط حضرت آدم (ع) بنيانگذاري شد و بعدها ابراهيم (ع) آن را احيا كرد.

در زمان رهبري " قصي بن كلاب" كه امور كعبه به دست قريش بود، زمين نزديك كعبه را حرم قرار دادند و براي آن احترام و قداست قائل شدند.  كشتار و قتل در آن حرام اعلام شد و به حمايت از آن پرداختند و به مسجد الحرام نيز اسمهايي چون بيت عتيق، بيت الحرام، بيت المعمور، حرم، حرم مكي دادند.

 توسعه و آباداني مسجدالحرام

در سال هشتم هجرت، مساحت مسجدالحرام به 1490 متر مربع رسيد كه در دوران پيامبر اكرم (ص) و خليفه اول هيچ تغييري نكرد.

در سال 17 هجري، خليفه دوم براي مسجد ديوارهايي با ارتفاع كوتاه و درهايي براي آن قرار داد و با چراغهايي آنرا روشن كرد، او اولين كسي بود كه براي مسجدالحرام ديوارهايي حائل شد.

در زمان خليفه سوم سال 26 هجري، آنچه را كه اطراف مسجدالحرام قرار داشت، نابود و گرداگرد مسجد را ايوان بنا كرد و سقف آن را پوشاند.

در سال 65 هجري عبدالله بن زبير، آ نرا از جهت شرق، جنوب و شمال گسترش داد.

در سال 75 هجري عبدالملك بن مروان اگر چه به وسعت آن نيفزود، اما با قرار دادن تزئيناتي بر ديوارها و سقف آن به زيبايي و آباداني آن اضافه كرد و بر طول هر اسطوانه در مسجدالحرام 50 مثقال طلا قرار داد.

وليد بن عبدالملك در سال 91 هجري از سمت شرقي به آن افزود و آنچه را كه پدرش به آن اضافه كرده بود را ويران نمود و با بنايي محكم آن را از نو ساخت. او اولين كسي بود كه با آوردن سنگ مرمر از مصر و شام و قرار دادن سقف آن از چوب و ساج به همراه پوشاندن ديوارهاي داخلي مسجد با سنگ مرمر آن را آراست.

در سال 137 هجري خليفه ابو جعفر منصور به سمتهاي شمالي و غربي مسجد اضافه كرد و با قرار دادن مناره در سمت غربي، ساختن رواقها و تزئين مسجد با انواع نقش و نگارها و طلا به زيبايي آن را دوچندان كرد.

در زمان عباسي و معتضد و سپس سلطان سليم ترميم و اصلاح مسجد انجام شد، اما اين تزئينات تا 1069 سال بدون تغيير بود تا اينكه در زمان ملك سعود بن عبدالعزيز در سال 1375 هجري با ويراني خانه هايي كه در جانب سعي قرار داشتند، به وسعت آن افزود. وي ساختمانهاي سمت جنوب آن را ويران كرد تا به توسعه مسجدالحرام بپردازد و تغييرات اساسي در آن انجام داد.

در سال 1409 هجري ملك فهد بن عبدالعزيز از سمت غربي به مسجدالحرام اضافه كرد و در پي تحولات ملك سعود بن عبدالعزيز چندين طبقه به همراه پله برقي به مسجدالحرام افزود.

به طور كلي مساحت مسجد آن به 256 هزار و 850 متر رسيده است كه بيش از يك ميليون نمازگزار مي توانند در آن نماز بخوانند.

مسجدالحرام داراي 25 در و ورودي است، تعداد ستونهايي كه در زير ايوان قرار دارد بر 4 طرف به 545 ستون مي رسد كه بر هر يك از دو ستون يك چراغ قرار دارد، مسجد داراي حياطي وسيع است كه كعبه در وسط آن قرار دارد. وجود 4 مناره در آنجا به زيبايي و زينت آن افزوده است.