بهزاد خورشیدی، طراح پوستر که این روزها پوستر دو فیلم «دختر» ساخته رضا میرکریمی و «ایران سرای من است» ساخته پرویز کیمیاوی از او در سطح شهر و فضاهای مجازی و سالن های سینما قابل مشاهده است درباره طراحی پوستر برای فیلم ها در یک توضیح کلی به خبرنگار مهر گفت: اعتقادم این است که خلق هر اثر هنری از یک فکر، ایده و نگاه مشخص می آید که در آن «آن» معنا می گیرد و طراح نمی تواند به طور مشخص و خیلی با جزئیات بگوید که ایده و شکل در پوستر از کجا و چگونه می آید زیرا شاید به شکلی ناخودآگاه و بر اساس تجربه به فرمی ثابت می رسد. فقط می توانم بگویم همیشه اتودها و خط خطی ها، منتج به الگوی اصلی برای آغاز یک کار تازه می شود که حتی ممکن است در بدترین شرایط، ایده اصلی شکل بگیرد.
وی که در طراحی پوسترهای زیادی که برای فیلم ها طراحی کرده همیشه از عنصری به اسم حرکت سود می برد، درباره این دیدگاه توضیح داد: زوایه نگاه همیشه و اینکه ما با سینما سر و کار داریم برای من خیلی مهم است. سینما یعنی حرکت و ایستایی در آن بی معناست و بدون تردید دارای تفاوتی آشکار میان طراحی برای پوستر تئاتر و یا یک موضوع انتزاعی و حتی تجسمی است.
وی ادامه داد: اغلب پوسترهای من در ۱۰ سال اخیر ازفرم و حتی رنگ آمیزی مشخصی برخوردار است و قطعا در بیشتر موارد، عنصر حرکت و سیال بودن جوهره آن را تشکیل می دهد. شما در کارهایم گاهی شباهت رنگ می بینید و یا فضای آبستره. این فرم از کار را چه وقتی پوستری برای یادبود ایرج کریمی عزیز و برای جشنواره فجر طراحی می کنم می بینید و هم در طراحی پوستر فیلم «دختر». ضمن اینکه یکی دیگر از علائقم به وجود آوردن حس و حال خوب برای مخاطب است. به نوعی می شود گفت انتقال انرژی مثبت! و این که مخاطب ترغیب شود وانتخاب کند؛ انتخابی برای دیدن فیلم در سالن سینما!
وی در بخش دیگری از صحبت هایش درباره به کار نبردن رنگ تیره در کارهایش نیز توضیح داد: اصولا به نقاشان بزرگ امپرسیونیست دلبستگی غریبی دارم .شاید این همان ناخودآگاه است که درآثارم دیده می شود برای همین کمتر کارهایم را عبوس می بینید و میانه خوبی هم با رنگ های تیره ندارم ویا کمتر از آنها استفاده می کنم مگر به ضرورت .
این گرافیست که طراحی پوستر فیلم «امکان مینا» را نیز در دست دارد، ادامه داد: بسیاری از طراحان بزرگ پوستر و مشهور ایرانی و خارجی از عناصر مشخصی برای کارشان استفاده می کردند. اگر به شکل موردی بخواهم اشاره کنم مثل چشم و دست که به وفور به عنوان یک نشانه در اغلب پوسترهای مهم و مشهورسینما عرضه شده است.
خورشیدی درباره ماندگاری پوستر در سینما نیز گفت: به نظرم ما به سمتی می رویم که حداکثر شاید ۱۰ سال آینده دیگر به ندرت پوستر کاغذی و چاپی داشته باشیم و این کوچ اجباری با گستردگی روزافزون رسانه های مجازی به وقوع می پیوندد. من از زاویه منفی به این ماجرا نگاه نمی کنم و به نظرم بخش مثبت قضیه این است که در فضای مجازی پوسترها وارد ساز و کار بهتری می شوند. ضمن اینکه این کوچ دسته جمعی و حتی به اجبار به فضای مجازی اجتناب ناپذیر است. حالا دیگر پوسترها محدود به انتشار در چند روزنامه یا نصب در چند سالن سینما نیستند بلکه به عنوان یک مدیوم تاثیرگذار در معرفی یک فیلم در فضاهای مجازی به شکل گسترده تری مخاطبان بیشتری پیدا می کنند. البته این را هم بگویم در کشورهایی مثل ژاپن و فرانسه همچنان شهرداری مکان هایی را برای نصب پوسترهای سینمایی اختصاص می دهد.
وی در پایان با اشاره به اینکه کاش تهیه کننده های سینما به سمتی بروند که متوجه اهمیت مدیوم پوستر بشوند و برای تبلیغات حاضر به صرف هزینه بهتری شوند، توضیح داد: پوسترهایی که جنبه هنری و خاص تری دارند امروزه کارکرد بیشتری نزد مخاطب و برای سینما دارد تا پوسترهایی که تنها هدفش نشان دادن عکس بازیگران فیلم است. دیگر اینگونه پوسترها در سینما کارکرد گذشته خود را ندارند. پوسترهای فرهنگی امروزه مخاطبان بیشتری را به خود جذب می کند. ضمن اینکه اگر فکر می کنیم در یک دوره ای از سینمای ما پوسترهای شاهکاری داشته ایم و الان این روند رو به زوال است باید بگویم این فکر از اساس غلط است چرا که درسال های اخیر، جوان های بسیار خلاقی در این عرصه رشد کرده اند. شما نگاه کنید به پوستر فیلم هایی مثل «ماهی و گربه»، «پرویز»، «خواب تلخ»، «جدایی نادر از سیمین» و... اینها پوسترهای خوبی هستند و خوب دیده شدند. مردم دیگر سردستی به پوسترها نگاه نمی کنند. الان زمان این است که برای فیلمی که تهیه کننده یک یا دو میلیارد تومان هزینه می کند، هزینه مناسبی هم برای تبلیغات فیلم در نظر بگیرد؛ از تهیه عکس تا طراحی پوستر. فیلم خوب به یک تیم خوب هم نیاز دارد و قطعا حرفه ای ها نقش موثری در خوب عرضه وتبلیغ شدن یک فیلم به عهده خواهند داشت.
نظر شما