به گزارش خبرگزاري مهر، امام صادق(ع) به اصحاب خود فرمودند: آيا شما را خبر ندهم به آنچه خداى صاحب و عزت و جلال، هيچ عملى را جز به آن سه از بندگان نمى پذيرد؟ گفتند چرا. فرمود: گواهى دادن به اينكه هيچ كس شايسته پرستش جز خداوند نيست و اينكه محمد(ص) بنده و فرستاده اوست و اقرار كردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده و ولايت ما و بى زارى از دشمنانمان و تسليم شدن به آنان ، و پرهيزگارى و تلاش و مجاهدت و اطمينان و انتظار قائم(عج).
از اصول فرهنگ انتظار اعتقاد قلبى به ظهور حضرت مهدى(عج) است و منتظر مؤمن بايد يقين داشته باشد به اينكه حضرت قائم(عج) كه امام دوازدهم و فرزند بلاواسطه امام حسن(ع) است از روزى كه متولد شده است تاكنون به همين بدن عنصرى زنده و باقى است و روزى ظاهر مى شود و جهان را پر از عدل مى كند. ظهور آن حضرت زمان معينى ندارد كه مردم بدانند بلكه احتمال دارد همين امسال اتفاق بيفتد و احتمال هم دارد سالهاى بسيار تأخير بيفتد.
در فرهنگ انتظار، منتظران چه فرد باشد و يا جامعه و يا امت در حال عبادت و پرستش به سر مى برند كه روحش عمل بلكه برترين عمل است و به بيان امام على(ع) همانند مجاهد تلاشگرى است كه در راه خدا و احياى سنت هاى اسلامى در پرتو اعتقاد راسخ انتظارش، در خون خود مى غلطد.
بر اساس گزارش مركز مطالعات و پژوهشهاي فرهنگي حوزه علميه، انتظار در اعتقاد تشيع داراى محتوائى اصلاحگر، تحرك آفرين، و تعهد آور است كه عالى ترين و ارجمندترين نوع بندگى حق تعالى و در نتيجه برترين عمل و نيكوترين تلاش و جنبش مى باشد.
در فرهنگ انتظار كسى كه در چمنزار تكليف قدم مى گذارد و از نظر قلبى منتظر مى شود در عمل نيز به بايدها و نبايدهاي شرع مقدس احترام مى گذارد. صفات بد را از خود دور مى كند و خود را به صفات خوب آراسته مى كند و دليل بر اين مطلب فرموده امام صادق(ع) است كه مى فرمايد: «هر كس خوش دارد، در شمار اصحاب قائم باشد، بايد در عصر انتظار، مظهر اخلاق نيك اسلامى باشد. چنين كسى اگر پيش از قيام قائم درگذرد، پاداش او همانند كسانى باشد كه قائم را درك كرده و به حضور او برسد، پس (در ديندارى و تخلق به اخلاق اسلامى) بكوشيد...».
در امر انتظار، اصل اعتقادى بسيار مهم "معاد" همواره حضور دارد. اين حضور در سه جهت نمودار است، اول اينكه مهدى(عج) به هنگام ظهور ستمگران را كيفر مى دهد و ظالمان را به سزاى اعمال خود مى رساند، مؤمنان را عزيز مى دارد، رحمت الهى را به سزاواران مى چشاند و اين خود نمونه اى است از چگونگى معاد و رستاخيز.
ديگر اينكه به هنگام ظهور حضرت مهدى(عج) گروهى از پاكان و پليدان به جهان باز مى گردند و به تعبير قرآن كريم (و يوم نحشر من كل أمة فوجا) و اين خود قيامت صغرايى است و نشانه اى است براى قيامت كبرى.
و مورد سوم اينكه ظهور مهدى(عج) از "اشراط ساعت" است، يعنى علائم قيامت. يكى از علائم و نشانه هاى حتمى قيام قيامت و فرا رسيدن رستاخيز، ظهور مهدى است. مهدى(عج) پيش از قيامت مى آيد و تا او نيايد و حكومت عدل را در جهان برپاى ندارد، عمر جهان به سر نمى رسد و قيامت برپا نمى سود.
نظر شما